Συγχωρήστε μου την ιδιαίτερη γλώσσα που φλερτάρει με την αθυροστομία, αλλά η περίσταση το καλεί.
To status quo είναι αργό και πολλές φορές ανίκανο να καταλάβει την ουσία της απλής λαϊκής σοφίας "κανείς δεν μπορεί να κρατά δυο καρπούζια στην ίδια μασχάλη". Η καθεστηκυία τάξη, όπως κάθε καθεστώς, είναι ανιστορική, δηλαδή θεωρεί για τον εαυτό της ότι θα βρίσκεται εκεί για πάντα. Και τα Ηνωμένα Έθνη θα 'θελαν να πιστεύουν, για παράδειγμα, ότι θα γίνουν "χαλίφης στη θέση του χαλίφη" κι αιώνιος χαλίφης, και θα διαφεντεύουν το κόσμο με τις Ατζέντες τους. Παρακινώ τους ερευνητές/μελετητές να ψάξουν και να εντοπίσουν τη διπλή γλώσσα αυτών των αξιολύπητων γραφειοκρατών όταν πιάνονται να είναι "και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ", κοινώς όταν πιάνονται με τη γίδα στην πλάτη, και την αποκάλυψη της κραυγαλέας εσωτερικής αντίφασής τους, στα ίδια τους τα γραπτά. Υπάρχουν αυτά, και δεν είναι δύσκολο να εντοπιστούν. Τα γραπτά μένουν, κι ευτυχώς το όποιο "φακέλωμα" του διαδικτύου λειτουργεί αμφίπλευρα. Και δεν λέμε να πάμε σε βαθιές ιστορικές αναδρομές και εικασίες για το τι σκέφτονται και πού το πάνε σε μεγάλο βάθος. Ο κόσμος αυτός είναι της επιφάνειας, κι ας μείνουμε εκεί, στο ονομαστικόν του πράγματος. Ακόμα λοιπόν και στην επιφάνεια, αυτή των εντυπώσεων και των περιστάσεων, που δεν είναι καθόλου "ρηχή" όπως θα' θελαν να πιστεύουν όσοι δεν αντέχουν την αλύπητη, ανελέητη, κατά πρόσωπο πολεμική, θα παρατηρήσει κανείς ότι δαύτοι δεν αποφεύγουν τις αντιφάσεις. Εξάλλου, έναν, όταν φτάνει να γίνεται εχθρός, τον αντιμετωπίζει κανείς πρωτίστως στα διακεκηρυγμένα του, στις ονομαστικές του αξίες, και εκεί επιχειρεί να εντοπίσει τις αντιφάσεις του. Εν ολίγοις, να χέσει στα "ιερά" του. Ομιλούμε για το ξεβράκωμα των Ηνωμένων Εθνών, το οποίο συνίσταται στην αποκάλυψη της προδοσίας της ίδιας της λογικής συνέπειας της ιδεολογίας τους (εκείνης των "ανθρωπίνων δικαιωμάτων") για το σκοπό του κατεξουσιασμού και της καθυπόταξης των μαζών. Το αν είναι σατανιστικά και προσκυνούν Βελζεβούλη, και έβαλε και το χεράκι της η θεοσοφίστρια η Αλίκη η Μπέϊλυ, ειδικά μετά την ενέργεια της δέουσας αφόδευσης καθίσταται ipso facto δευτερεύον ζήτημα, αλλά σε κάθε περίπτωση μπορεί αποδειχτεί πολύ καίριο για την a posteriori βαθύτερη νοηματοδότηση του χεσίματος.
“Categoric exclusions of trans and intersex women from women’s sports is a prima facie violation of human rights obligations under the principle of non-discrimination, and their right to privacy”… “This includes the requirement to adopt human rights-based approaches in the evaluation of bids for countries that seek to hold mega events, they said.” (2023)
"Οι κατηγορικοί αποκλεισμοί τρανς και ίντερσεξ γυναικών από τον γυναικείο αθλητισμό είναι εκ πρώτης όψεως παραβίαση των υποχρεώσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων βάσει της αρχής της μη διάκρισης και του δικαιώματός τους στην ιδιωτική ζωή»… «Αυτό περιλαμβάνει την απαίτηση υιοθέτησης προσεγγίσεων που βασίζονται στα ανθρώπινα δικαιώματα στην αξιολόγηση των προσφορών για χώρες που επιδιώκουν να διοργανώσουν μεγάλες εκδηλώσεις (mega events), είπαν."
“Reem Alsalem, United Nations Special Rapporteur on violence agaist women ang girls: “Angela Carini rightly followed her instincts and prioritized her physical safety, but she and other female athletes should not have been exposed to this physical and psychological Violence based on their sex,” she tweeted.”
“Η Reem Alsalem, Ειδική Εισηγήτρια των Ηνωμένων Εθνών για τη βία κατά των γυναικών και των κοριτσιών: «Η Angela Carini ακολούθησε σωστά το ένστικτό της και έδωσε προτεραιότητα στη σωματική της ασφάλεια, αλλά αυτή και άλλες αθλήτριες δεν θα έπρεπε να έχουν εκτεθεί σε αυτή τη σωματική και ψυχολογική Βία με βάση το φύλο τους», έγραψε στο Twitter.”
Ανωτέρω, επί της περίστασης του αγώνα πυγμαχίας μεταξύ Angela Carini και Imane Khelif στους Ολυμπιακούς αγώνες του Παρισιού, φαίνεται πολύ καλά η διπλή γλώσσα και η ασυνέπεια του κυρίαρχου σε επίπεδο επιφάνειας. Και με τον έναν και με τον άλλον, επί τη βάση της ιδεολογίας των "ανθρωπίνων δικαιωμάτων". Και εδώ εφιστούμε την προσοχή στον αναγνώστη: Πολλοί έσπευσαν να τοποθετηθούν με την αιτιολογία ότι η Imane Khelif είναι γυναίκα (με σπάνιο σύνδρομο DSD), αλλά δεν μπορούν καθόλου να εξηγήσουν γιατί η Ειδική Εισηγήτρια των Ηνωμένων Εθνών για τη βία κατά των γυναικών, Reem Alsalem, προέβη σε αυτή την εμπρηστική δήλωση περί άσκησης σωματικής και ψυχολογικής βίας, εάν επρόκειτο απλά για δυο γυναίκες που χτυπούσαν η μία την άλλη στο ρινγκ, και μάλιστα με όρους σκληρού, θεσμισμένου επαγγελματικού-πρωταθλητικού ανταγωνισμού.
Ο εντοπισμός της όποιας ασυνέπειας, ειδικά σε επίπεδο εντυπώσεων, είναι κρίσιμος. Υποδηλώνει ότι τα διακηρυγμένα "ανθρώπινα δικαιώματα" ("and the world will live as one") είναι αναγκαστικά μόνο ονομαστική εξαγγελία, μια φαντασία, ένα ..."Imagine". Και μόνο ως φαντασίωση μπορεί ν' αντιμετωπίζεται.
Παρεμπιπτόντως, γνωρίζετε ότι από το 2003 (με σχετικό π.δ. και μια δήθεν μετέπειτα νομολογία) οι Ελληνίδες γυναίκες συμμετέχουν στις διαγωνιστικές αθλητικές διαδικασίες για την εισαγωγή στα Σώματα Ασφαλείας και το Στρατό, σε κοινούς αγώνες και με κοινά όρια με τους άνδρες υποψηφίους; Μια Ελληνίδα, δηλαδή, θα πρέπει να σηκώσει και να πετάξει σφαίρα ανδρική, 7,25 κιλών(!), σε απόσταση μεγαλύτερη από τέσσερα μέτρα... Είναι όνειδος που κανένας "δικαιωματιστής" νομικός και κανένας σύλλογος για τα δικαιώματα των γυναικών δεν έχει ξεσκεπάσει αυτή την αισχρότητα, που μόνο σκοπό έχει να περιορίσει την είσοδο γυναικών στα παραπάνω Σώματα, όπως και να διευκολύνει την είσοδο "ημετέρων" παιδιών στα Σώματα αυτά. Σημειωτέον, οι αθλητικές δοκιμασίες διεξάγονται σε κλειστά στρατιωτικά κέντρα, όπου δεν μπορεί κάποιος τρίτος να ελέγξει ποιος προκρίνεται και ποιος κόβεται, ούτε κρατούνται αποδεικτικά μέσα των δοκιμασιών. Η Ελλάδα πρωτοπορεί. Έχει καταργήσει τα όρια, γκρεμίζοντας πλήρως τις διακρίσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών (σ.σ. προφανώς στο πλαίσιο του δόγματος της "μηδενικής ανοχής"), wow!
Νομίζω πως τα τελευταία χρόνια (επί κοβιντ και μετά κοβιντ) έχουμε μπερδέψει τί εστί Ομολογία Πίστεως.
Το να συμμετέχει κάποιος, εν γνώσει του, σε μία αντιχριστιανική - σατανική «εορτή» όπου γίνεται υπό το ένδυμα των (πάλαι ποτέ) Ολυμπιακών Αγώνων και αφού συμ«μετέχει» να δείχνει τον σταυρό που φοράει και να τον φιλάει ή να σηκώνει ένα λάβαρο ή να δείχνει μία Ορθόδοξη εικόνα, προσωπικά δεν μου λέει κάτι.
Δεν το θεωρώ Ομολογία!
Δεν πήγαν αυτούς τους αθλητές εκεί με το ζόρι. Σίγουρα δεν γνώριζαν τί θα συνέβαινε κατά την τελετή έναρξης. Το είδαν όμως και το έζησαν. Και παρέμειναν εκεί.
Για μένα, Ομολογία θα ήταν να έβγαιναν μπροστά και να δήλωναν ότι αποχωρούν από αυτό το ανίερο πανηγύρι που προσβάλει τα Πιστεύω τους. Αυτό θα ήταν Ομολογία!
Δεν πήγαν εκεί ως «μάρτυρες» όπου «αναγκάστηκαν» εν μέσω μαρτυρίων να ομολογήσουν παντί τρόπω την πίστη τους. Πήγαν οικειοθελώς και βρήκαν μπροστά τους αυτό που όλοι είδαμε.
Λυπάμαι, αλλά προσωπικά δεν δέχομαι την «δικαιολογία» που οι περισσότεροι προβάλλουν, ότι δηλαδή έκαναν τόσα χρόνια προετοιμασία για αυτό το γεγονός και θα πήγαινε στράφι τόση προσπάθεια.
Αν θυμόμαστε, το ίδιο έγινε εκείνο Πάσχα, επί πλανδημίας, όπου το σύστημα μας είπε «θα κάνετε Πάσχα στις 9μμ».
Όσοι κατάλαβαν τί σήμαινε αυτό, αρνήθηκαν και είτε δεν συμμετείχαν, είτε (όσοι ήταν τυχεροί) βρήκαν Ιερό Ναό όπου η Ανάσταση τελέστηκε κανονικά στις 12 τα μεσάνυχτα, όπως πάντοτε!
Όλοι αυτοί οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί που βρέθηκαν εκείνο το Πάσχα σε αυτή τη δεινή θέση, έκαναν επίσης προετοιμασία για να φθάσουν στην Ανάσταση Του Κυρίου. Και όσοι δεν επέλεξαν να συμμετάσχουν στις προσταγές του ανάποδου κόσμου, μετά από νηστεία 50 ημερών, δεν κατάφεραν να Κοινωνήσουν. Αυτό σημαίνει ότι πήγε στράφι η προσπάθειά τους;; Όχι φυσικά! Γιατί δεν το επέλεξαν οι ίδιοι! Τους το επέβαλαν!
Εδώ, όμως, οι αθλητές έμειναν και συμμετέχουν εν γνώσει τους. Τί να τον κάνω τον σταυρό που κάνουν ή την εικόνα που δείχνουν;;
Μια τρανή και γενναία αποχώρηση θα ήταν η μεγαλύτερη Ομολογία. Και στα μάτια και στις ψυχές όλων θα ήταν σαν να έπαιρναν όλα τα χρυσά μετάλλια του κόσμου!!
Ω! τί υποκρισία!! Να βλέπω να καθυβρίζεται μπροστά μου Ο Κύριος και Θεός μου κι εγώ να μένω εκεί μέσα για να λάβω ένα... μετάλλιο!!
Μετάλλιο ή «αργύριον» τελικά;;
Λείπει η διάκρισις... και δίχως διάκριση συγχέονται νους και πνεύμα και κυρίως ο λύχνος της ψυχής.
Δεν βλέπουμε «καθαρά» πλέον το Φως (Αλήθεια) κι όσο εθελοτυφλούμε θα μένουμε μέσα στα Σκοτάδια τους, κρατώντας ένα «λάβαρο» στους ώμους κι όχι τον Σταυρό μας... Αυτόν καλούμαστε να σηκώσουμε και Αυτόν να διαφυλάξουμε γιατί μας εδόθη με Αγάπη.
Αυτό που βλέπω, λοιπόν, είναι να αφήνουν για λίγο στην άκρη τον Σταυρό τους για να «σηκώσουν» ένα μετάλλιο. Κι αυτό ακριβώς βλέπουν οι κάμερες όλου του πλανήτη...
Εσύ Georgia 7seven πού γράφεις όπως το γράφεις για επιτακτικό ομολογιακο χαρακτήρα των άλλων εσύ γράφεις ανώνυμα σε μια ιστοσελίδα πατριωτικής φύσεως που από τον διαχειριστή έως τους αναγνώστες είμαστε Ορθόδοξοι.
Υπάρχει και το ρητό, όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια εννοώντας ως προς την ομολογία όχι ως προς το μετάλλιο, και όσο για το Πάσχα που επέβαλλαν οι νεοταξιτες Εκκλησιαστικοί του Οικουμενισμού με αρχηγό Ιερώνυμο και Βαρθολομαίο την 2100 του Μεγάλου Σαββάτου επί Covid που δεν πήγες, και θεωρείς πως ορθά έπραξες, απατσσαι οικτρά. Διότι όταν κοινωνείς από το αιρετικο για πολλούς λόγους Εκκλησιαστικό κοσμικό σώμα, τότε με την αίρεση κοινωνείς και ας έμεινες σπίτι σου εκείνο το βράδυ. Έτσι για την ιστορία για να μην κάνεις τον κόκορα πως κάτι λες.
Όσο για τους ολυμπιακούς αγώνες ας μην ξεχνάς πως είναι αφιερωμένοι σε μια διαβολική δαιμονική τελετή και φλόγα που υμνούν τους δαίμονες ψευδοθεούς του Ολύμπου για την αφή της. Άρα apriori είναι δαιμονική τελετή με τον κοινωνικό μανδύα όπως τον ξέρουμε
Κάποιος λοιπόν ζηλωτής Χριστιανός δεν θα λάμβανε μέρος, όμως δεν καταδικάζουμε κανέναν εκ των συμμετεχόντων διότι δεν ξέρουμε το κίνητρο της συμμετοχής. Αν αυτός ο άνθρωπος συμμετείχε να αγωνισθεί για να σηκώνει τον Σταυρό της Νίκης εν μέσω του βόθρου της δαιμονικής εξαρσης, εμένα με ταυτίζει και ας ματώνει στα δικά σου μάτια.
Συμβουλή : Όταν δεν ξέρεις το βαθύτερο κίνητρο του άλλου σε μια πράξη, δεν μπορούμε να τον καταδικάζουμε και ας έχει ο λόγος λογικοφανή αλήθεια.
Κύριε Ριτσούδη, όπως συνηθίζω πάντοτε, θα τηρήσω (σε αντίθεση με εσάς) την στοιχειώδη ευγένεια και θα απευθυνθώ σε εσάς, όπως σε όλους, στον πληθυντικό, ως ένδειξη σεβασμού στον άγνωστο συνομιλητή μου.
Θα ήθελα σας παρακαλώ μία διευκρίνιση στα κάτωθι.
Από πού ακριβώς βγάλατε το συμπέρασμα 1ον) ότι δεν είμαι Χριστιανή Ορθόδοξη;(επειδή δεν αναφέρω το επώνυμό μου όπως εσείς;) και 2ον) ότι εκείνο το Μεγάλο Σάββατο, Κοινώνησα με αιρετικούς επειδή επέλεξα να μείνω σπίτι, καθώς δεν είχα άλλη επιλογή, και να μην Κοινωνήσω με αυτό που πρόσταζε ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ και ΑΙΡΕΤΙΚΑ ένας νεοταξικός κοροϊδο-ιός;;
Δεν γνωρίζετε τίποτε για εμένα ώστε να μου μιλάτε για «κρεμαστάρια». Ούτε πόσα ΟΧΙ έχω πει με προσωπικό, επαγγελματικό, οικονομικό και κάθε είδους κόστος ώστε να μπορώ να εκφράζω ελεύθερα την άποψή μου περί συμμετοχής σε ο,τιδήποτε που δεν συνάδει με τα Πιστεύω μου, με γνώμονα πάντα την συνέπεια μεταξύ λόγων και έργων.
Όσο για το βαθύτερο κίνητρο των αθλητών, ας μη γελιόμαστε, ούτε να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας. Το κίνητρο των αθλητών είναι ένα. Η κατάκτηση του στόχου. Το μετάλλιο (και ό,τι αυτό συνεπάγεται).
Όσο για το βαθύτερο κίνητρο που αναφέρετε, αν το γνωρίζετε εσείς, να μας το πείτε. Εκτός αν αναφέρεστε στην έμμεση προβολή και δόξα της Πατρίδος μας, μέσω της αξιοσέβαστης υπερ-προσπάθειας των αθλητών να ανεβούν στο βάθρο ώστε να ακουστεί σε όλον τον πλανήτη ο Εθνικός μας Ύμνος. Αλλά αυτό δεν θεωρείται αυτονόητο;;
Δεν έχω σκοπό ούτε πρόθεση να καταδικάσω κανέναν. Μπορώ, όμως, να εκφράζω (ακόμη τουλάχιστον!) ελεύθερα την άποψή μου. Η άποψή μου για το συγκεκριμένο θέμα, τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή και υπο τις συγκεκριμένες πρακτικές που όλοι είδαμε, είναι αυτή. Δεκτή και σεβαστή η όποια διαφωνία σας, αλλά δεν έχετε το δικαίωμα να βγάζετε αυθαίρετα συμπεράσματα ως προς την πνευματική μου ταυτότητα ή την νοητική μου ικανότητα στο να μπορώ να ξεχωρίζω πότε πρέπει ή όχι να συμμετέχω σε ό,τι επιτάσσει η Νέα Εποχή.
Σε αυτή τη Νέα Εποχή, λοιπόν, που είναι εποχή Ομολογίας, ε πως να το κάνουμε... δεν γίνεται να είμαστε με το ένα πόδι στην Δόξα (και με ό,τι αυτή συνεπάγεται - πόσω μάλλον εν μέσω πνευματικού πολέμου) και με το άλλο στον Χριστό.
Συγγνώμη κιόλας... αλλά αυτή είναι η άποψή μου και θα την λέω ελεύθερα για όσο μου επιτρέπεται.
Μπορεί να είμαι «λίγη» μπροστά σας ή για εσάς και όντως να είμαι. Μπορεί να βρίσκομαι σε πλάνη (όπως λέτε).
Αν κρατατε αντίστοιχη στάση σε όλα και πάντα με αυτά που υποδυκνειετε Μπράβα, εις ανώτερα και να πρεσβεύετε για εμενα. Που δεν έχω φτάσει ακομα ούτε σ αυτό το επίπεδο έμπρακτης ομολογίας σας ούτε στο επίπεδο της διάκρισης σας , ούτε στο νναφξνω εντελώς τα εγκόσμια και να έχω αγιασει όπως υποχρεουμαι και όπως είναι ο προορισμός μου. Γι αυτό θα κρατήσω μικρό καλάθι για την ώρα και θα ευλογήσω όσους έδειξαν όπως και όσο μπορούσαν την πίστη τους (σε μια δράση -ολυμπιακους αγωνες- που μολύνθηκε αλλά η ίδια δεν είναι ίσως μιασματικη ) στην πορεία τους και αυτοί (όπως και εγώ) προς την μετάνοια κ την κάθαρση.
Σεβαστή η άποψή σας και η διαφωνία σας. Θα ήταν, ίσως, λίγο πιο «χριστιανικό» εκ μέρους σας αν διαφωνούσατε δίχως να με ειρωνευτείτε. Καλή πορεία προς την μετάνοια και την κάθαρση που λέτε, όπως κι αν την εννοείτε εντός σας.
ΥΓ. Ξαναδιάβασα τα όσα έγραψα και δεν προκύπτει απο κάπου ότι προβάλλω, είτε άμεσα είτε έμμεσα, τα συγκεκριμένα πνευματικά χαρακτηριστικά που εσείς μου «προσάπτετε» με ειρωνική διάθεση. Καταφέρατε, όμως, να αναδείξετε την «ταπεινότητά» σας, εν αντιθέσει της δικής μου πνευματικής «έπαρσης». Συγχαρητήρια.
Με τρομάζει λίγο αυτή η κεκαλυμμένη ταπεινότητα που (με αφορμή μία διαφωνία απόψεων) «δαγκώνει» αγαπουλίστικα τον χριστιανό αδελφό. Προσωπικά, θα παραμείνω με πείσμα στην «ευθεία οδό» που ακολουθώ εδώ και πολλά χρόνια, μιλώντας στα ίσια δίχως ειρωνίες και υπονοούμενα, κι ας κάνω μονάχα εχθρούς.
Το κάνατε και το κάνατε και δεύτερη φορά αλλά δεν πειράζει!!!φυσικά και δεν πειράζει. Δεν θα συζητήσω άλλο και μάλιστα αφού δεν είμαστε πρόσωπο με πρόσωπο. Άλλωστε αν δε σας λένε κάτι τα λόγια Του Χριστού (όπως η παραβολή με το δοκάρι στο μάτι) τι να σας πω εγώ....;;
Συγχωρήστε μου την ιδιαίτερη γλώσσα που φλερτάρει με την αθυροστομία, αλλά η περίσταση το καλεί.
To status quo είναι αργό και πολλές φορές ανίκανο να καταλάβει την ουσία της απλής λαϊκής σοφίας "κανείς δεν μπορεί να κρατά δυο καρπούζια στην ίδια μασχάλη". Η καθεστηκυία τάξη, όπως κάθε καθεστώς, είναι ανιστορική, δηλαδή θεωρεί για τον εαυτό της ότι θα βρίσκεται εκεί για πάντα. Και τα Ηνωμένα Έθνη θα 'θελαν να πιστεύουν, για παράδειγμα, ότι θα γίνουν "χαλίφης στη θέση του χαλίφη" κι αιώνιος χαλίφης, και θα διαφεντεύουν το κόσμο με τις Ατζέντες τους. Παρακινώ τους ερευνητές/μελετητές να ψάξουν και να εντοπίσουν τη διπλή γλώσσα αυτών των αξιολύπητων γραφειοκρατών όταν πιάνονται να είναι "και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ", κοινώς όταν πιάνονται με τη γίδα στην πλάτη, και την αποκάλυψη της κραυγαλέας εσωτερικής αντίφασής τους, στα ίδια τους τα γραπτά. Υπάρχουν αυτά, και δεν είναι δύσκολο να εντοπιστούν. Τα γραπτά μένουν, κι ευτυχώς το όποιο "φακέλωμα" του διαδικτύου λειτουργεί αμφίπλευρα. Και δεν λέμε να πάμε σε βαθιές ιστορικές αναδρομές και εικασίες για το τι σκέφτονται και πού το πάνε σε μεγάλο βάθος. Ο κόσμος αυτός είναι της επιφάνειας, κι ας μείνουμε εκεί, στο ονομαστικόν του πράγματος. Ακόμα λοιπόν και στην επιφάνεια, αυτή των εντυπώσεων και των περιστάσεων, που δεν είναι καθόλου "ρηχή" όπως θα' θελαν να πιστεύουν όσοι δεν αντέχουν την αλύπητη, ανελέητη, κατά πρόσωπο πολεμική, θα παρατηρήσει κανείς ότι δαύτοι δεν αποφεύγουν τις αντιφάσεις. Εξάλλου, έναν, όταν φτάνει να γίνεται εχθρός, τον αντιμετωπίζει κανείς πρωτίστως στα διακεκηρυγμένα του, στις ονομαστικές του αξίες, και εκεί επιχειρεί να εντοπίσει τις αντιφάσεις του. Εν ολίγοις, να χέσει στα "ιερά" του. Ομιλούμε για το ξεβράκωμα των Ηνωμένων Εθνών, το οποίο συνίσταται στην αποκάλυψη της προδοσίας της ίδιας της λογικής συνέπειας της ιδεολογίας τους (εκείνης των "ανθρωπίνων δικαιωμάτων") για το σκοπό του κατεξουσιασμού και της καθυπόταξης των μαζών. Το αν είναι σατανιστικά και προσκυνούν Βελζεβούλη, και έβαλε και το χεράκι της η θεοσοφίστρια η Αλίκη η Μπέϊλυ, ειδικά μετά την ενέργεια της δέουσας αφόδευσης καθίσταται ipso facto δευτερεύον ζήτημα, αλλά σε κάθε περίπτωση μπορεί αποδειχτεί πολύ καίριο για την a posteriori βαθύτερη νοηματοδότηση του χεσίματος.
Ας δώσουμε ένα παράδειγμα:
https://www.ohchr.org/en/press-releases/2023/10/un-experts-urge-states-uphold-ideal-sport-inclusive-lgbt-and-intersex
“Categoric exclusions of trans and intersex women from women’s sports is a prima facie violation of human rights obligations under the principle of non-discrimination, and their right to privacy”… “This includes the requirement to adopt human rights-based approaches in the evaluation of bids for countries that seek to hold mega events, they said.” (2023)
"Οι κατηγορικοί αποκλεισμοί τρανς και ίντερσεξ γυναικών από τον γυναικείο αθλητισμό είναι εκ πρώτης όψεως παραβίαση των υποχρεώσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων βάσει της αρχής της μη διάκρισης και του δικαιώματός τους στην ιδιωτική ζωή»… «Αυτό περιλαμβάνει την απαίτηση υιοθέτησης προσεγγίσεων που βασίζονται στα ανθρώπινα δικαιώματα στην αξιολόγηση των προσφορών για χώρες που επιδιώκουν να διοργανώσουν μεγάλες εκδηλώσεις (mega events), είπαν."
https://www.theguardian.com/sport/article/2024/aug/01/angela-carini-abandons-fight-after-46-seconds-against-imane-khelif
https://www.dailymail.co.uk/sport/olympics/article-13698323/UN-official-slams-decision-allow-Imane-Khelif-compete-womens-boxing-event-despite-eligibility-row-Algerians-opponents-exposed-physical-psychological-violence-Angela-Carini-quit-46-seconds.html
“Reem Alsalem, United Nations Special Rapporteur on violence agaist women ang girls: “Angela Carini rightly followed her instincts and prioritized her physical safety, but she and other female athletes should not have been exposed to this physical and psychological Violence based on their sex,” she tweeted.”
“Η Reem Alsalem, Ειδική Εισηγήτρια των Ηνωμένων Εθνών για τη βία κατά των γυναικών και των κοριτσιών: «Η Angela Carini ακολούθησε σωστά το ένστικτό της και έδωσε προτεραιότητα στη σωματική της ασφάλεια, αλλά αυτή και άλλες αθλήτριες δεν θα έπρεπε να έχουν εκτεθεί σε αυτή τη σωματική και ψυχολογική Βία με βάση το φύλο τους», έγραψε στο Twitter.”
Ανωτέρω, επί της περίστασης του αγώνα πυγμαχίας μεταξύ Angela Carini και Imane Khelif στους Ολυμπιακούς αγώνες του Παρισιού, φαίνεται πολύ καλά η διπλή γλώσσα και η ασυνέπεια του κυρίαρχου σε επίπεδο επιφάνειας. Και με τον έναν και με τον άλλον, επί τη βάση της ιδεολογίας των "ανθρωπίνων δικαιωμάτων". Και εδώ εφιστούμε την προσοχή στον αναγνώστη: Πολλοί έσπευσαν να τοποθετηθούν με την αιτιολογία ότι η Imane Khelif είναι γυναίκα (με σπάνιο σύνδρομο DSD), αλλά δεν μπορούν καθόλου να εξηγήσουν γιατί η Ειδική Εισηγήτρια των Ηνωμένων Εθνών για τη βία κατά των γυναικών, Reem Alsalem, προέβη σε αυτή την εμπρηστική δήλωση περί άσκησης σωματικής και ψυχολογικής βίας, εάν επρόκειτο απλά για δυο γυναίκες που χτυπούσαν η μία την άλλη στο ρινγκ, και μάλιστα με όρους σκληρού, θεσμισμένου επαγγελματικού-πρωταθλητικού ανταγωνισμού.
Ο εντοπισμός της όποιας ασυνέπειας, ειδικά σε επίπεδο εντυπώσεων, είναι κρίσιμος. Υποδηλώνει ότι τα διακηρυγμένα "ανθρώπινα δικαιώματα" ("and the world will live as one") είναι αναγκαστικά μόνο ονομαστική εξαγγελία, μια φαντασία, ένα ..."Imagine". Και μόνο ως φαντασίωση μπορεί ν' αντιμετωπίζεται.
Παρεμπιπτόντως, γνωρίζετε ότι από το 2003 (με σχετικό π.δ. και μια δήθεν μετέπειτα νομολογία) οι Ελληνίδες γυναίκες συμμετέχουν στις διαγωνιστικές αθλητικές διαδικασίες για την εισαγωγή στα Σώματα Ασφαλείας και το Στρατό, σε κοινούς αγώνες και με κοινά όρια με τους άνδρες υποψηφίους; Μια Ελληνίδα, δηλαδή, θα πρέπει να σηκώσει και να πετάξει σφαίρα ανδρική, 7,25 κιλών(!), σε απόσταση μεγαλύτερη από τέσσερα μέτρα... Είναι όνειδος που κανένας "δικαιωματιστής" νομικός και κανένας σύλλογος για τα δικαιώματα των γυναικών δεν έχει ξεσκεπάσει αυτή την αισχρότητα, που μόνο σκοπό έχει να περιορίσει την είσοδο γυναικών στα παραπάνω Σώματα, όπως και να διευκολύνει την είσοδο "ημετέρων" παιδιών στα Σώματα αυτά. Σημειωτέον, οι αθλητικές δοκιμασίες διεξάγονται σε κλειστά στρατιωτικά κέντρα, όπου δεν μπορεί κάποιος τρίτος να ελέγξει ποιος προκρίνεται και ποιος κόβεται, ούτε κρατούνται αποδεικτικά μέσα των δοκιμασιών. Η Ελλάδα πρωτοπορεί. Έχει καταργήσει τα όρια, γκρεμίζοντας πλήρως τις διακρίσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών (σ.σ. προφανώς στο πλαίσιο του δόγματος της "μηδενικής ανοχής"), wow!
Καλή κι ευλογημένη μέρα. Χρόνια πολλά!
Νομίζω πως τα τελευταία χρόνια (επί κοβιντ και μετά κοβιντ) έχουμε μπερδέψει τί εστί Ομολογία Πίστεως.
Το να συμμετέχει κάποιος, εν γνώσει του, σε μία αντιχριστιανική - σατανική «εορτή» όπου γίνεται υπό το ένδυμα των (πάλαι ποτέ) Ολυμπιακών Αγώνων και αφού συμ«μετέχει» να δείχνει τον σταυρό που φοράει και να τον φιλάει ή να σηκώνει ένα λάβαρο ή να δείχνει μία Ορθόδοξη εικόνα, προσωπικά δεν μου λέει κάτι.
Δεν το θεωρώ Ομολογία!
Δεν πήγαν αυτούς τους αθλητές εκεί με το ζόρι. Σίγουρα δεν γνώριζαν τί θα συνέβαινε κατά την τελετή έναρξης. Το είδαν όμως και το έζησαν. Και παρέμειναν εκεί.
Για μένα, Ομολογία θα ήταν να έβγαιναν μπροστά και να δήλωναν ότι αποχωρούν από αυτό το ανίερο πανηγύρι που προσβάλει τα Πιστεύω τους. Αυτό θα ήταν Ομολογία!
Δεν πήγαν εκεί ως «μάρτυρες» όπου «αναγκάστηκαν» εν μέσω μαρτυρίων να ομολογήσουν παντί τρόπω την πίστη τους. Πήγαν οικειοθελώς και βρήκαν μπροστά τους αυτό που όλοι είδαμε.
Λυπάμαι, αλλά προσωπικά δεν δέχομαι την «δικαιολογία» που οι περισσότεροι προβάλλουν, ότι δηλαδή έκαναν τόσα χρόνια προετοιμασία για αυτό το γεγονός και θα πήγαινε στράφι τόση προσπάθεια.
Αν θυμόμαστε, το ίδιο έγινε εκείνο Πάσχα, επί πλανδημίας, όπου το σύστημα μας είπε «θα κάνετε Πάσχα στις 9μμ».
Όσοι κατάλαβαν τί σήμαινε αυτό, αρνήθηκαν και είτε δεν συμμετείχαν, είτε (όσοι ήταν τυχεροί) βρήκαν Ιερό Ναό όπου η Ανάσταση τελέστηκε κανονικά στις 12 τα μεσάνυχτα, όπως πάντοτε!
Όλοι αυτοί οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί που βρέθηκαν εκείνο το Πάσχα σε αυτή τη δεινή θέση, έκαναν επίσης προετοιμασία για να φθάσουν στην Ανάσταση Του Κυρίου. Και όσοι δεν επέλεξαν να συμμετάσχουν στις προσταγές του ανάποδου κόσμου, μετά από νηστεία 50 ημερών, δεν κατάφεραν να Κοινωνήσουν. Αυτό σημαίνει ότι πήγε στράφι η προσπάθειά τους;; Όχι φυσικά! Γιατί δεν το επέλεξαν οι ίδιοι! Τους το επέβαλαν!
Εδώ, όμως, οι αθλητές έμειναν και συμμετέχουν εν γνώσει τους. Τί να τον κάνω τον σταυρό που κάνουν ή την εικόνα που δείχνουν;;
Μια τρανή και γενναία αποχώρηση θα ήταν η μεγαλύτερη Ομολογία. Και στα μάτια και στις ψυχές όλων θα ήταν σαν να έπαιρναν όλα τα χρυσά μετάλλια του κόσμου!!
Ω! τί υποκρισία!! Να βλέπω να καθυβρίζεται μπροστά μου Ο Κύριος και Θεός μου κι εγώ να μένω εκεί μέσα για να λάβω ένα... μετάλλιο!!
Μετάλλιο ή «αργύριον» τελικά;;
Λείπει η διάκρισις... και δίχως διάκριση συγχέονται νους και πνεύμα και κυρίως ο λύχνος της ψυχής.
Δεν βλέπουμε «καθαρά» πλέον το Φως (Αλήθεια) κι όσο εθελοτυφλούμε θα μένουμε μέσα στα Σκοτάδια τους, κρατώντας ένα «λάβαρο» στους ώμους κι όχι τον Σταυρό μας... Αυτόν καλούμαστε να σηκώσουμε και Αυτόν να διαφυλάξουμε γιατί μας εδόθη με Αγάπη.
Αυτό που βλέπω, λοιπόν, είναι να αφήνουν για λίγο στην άκρη τον Σταυρό τους για να «σηκώσουν» ένα μετάλλιο. Κι αυτό ακριβώς βλέπουν οι κάμερες όλου του πλανήτη...
Εσύ Georgia 7seven πού γράφεις όπως το γράφεις για επιτακτικό ομολογιακο χαρακτήρα των άλλων εσύ γράφεις ανώνυμα σε μια ιστοσελίδα πατριωτικής φύσεως που από τον διαχειριστή έως τους αναγνώστες είμαστε Ορθόδοξοι.
Υπάρχει και το ρητό, όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια εννοώντας ως προς την ομολογία όχι ως προς το μετάλλιο, και όσο για το Πάσχα που επέβαλλαν οι νεοταξιτες Εκκλησιαστικοί του Οικουμενισμού με αρχηγό Ιερώνυμο και Βαρθολομαίο την 2100 του Μεγάλου Σαββάτου επί Covid που δεν πήγες, και θεωρείς πως ορθά έπραξες, απατσσαι οικτρά. Διότι όταν κοινωνείς από το αιρετικο για πολλούς λόγους Εκκλησιαστικό κοσμικό σώμα, τότε με την αίρεση κοινωνείς και ας έμεινες σπίτι σου εκείνο το βράδυ. Έτσι για την ιστορία για να μην κάνεις τον κόκορα πως κάτι λες.
Όσο για τους ολυμπιακούς αγώνες ας μην ξεχνάς πως είναι αφιερωμένοι σε μια διαβολική δαιμονική τελετή και φλόγα που υμνούν τους δαίμονες ψευδοθεούς του Ολύμπου για την αφή της. Άρα apriori είναι δαιμονική τελετή με τον κοινωνικό μανδύα όπως τον ξέρουμε
Κάποιος λοιπόν ζηλωτής Χριστιανός δεν θα λάμβανε μέρος, όμως δεν καταδικάζουμε κανέναν εκ των συμμετεχόντων διότι δεν ξέρουμε το κίνητρο της συμμετοχής. Αν αυτός ο άνθρωπος συμμετείχε να αγωνισθεί για να σηκώνει τον Σταυρό της Νίκης εν μέσω του βόθρου της δαιμονικής εξαρσης, εμένα με ταυτίζει και ας ματώνει στα δικά σου μάτια.
Συμβουλή : Όταν δεν ξέρεις το βαθύτερο κίνητρο του άλλου σε μια πράξη, δεν μπορούμε να τον καταδικάζουμε και ας έχει ο λόγος λογικοφανή αλήθεια.
Ο Χριστός θα μας κρίνει...
Κύριε Ριτσούδη, όπως συνηθίζω πάντοτε, θα τηρήσω (σε αντίθεση με εσάς) την στοιχειώδη ευγένεια και θα απευθυνθώ σε εσάς, όπως σε όλους, στον πληθυντικό, ως ένδειξη σεβασμού στον άγνωστο συνομιλητή μου.
Θα ήθελα σας παρακαλώ μία διευκρίνιση στα κάτωθι.
Από πού ακριβώς βγάλατε το συμπέρασμα 1ον) ότι δεν είμαι Χριστιανή Ορθόδοξη;(επειδή δεν αναφέρω το επώνυμό μου όπως εσείς;) και 2ον) ότι εκείνο το Μεγάλο Σάββατο, Κοινώνησα με αιρετικούς επειδή επέλεξα να μείνω σπίτι, καθώς δεν είχα άλλη επιλογή, και να μην Κοινωνήσω με αυτό που πρόσταζε ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ και ΑΙΡΕΤΙΚΑ ένας νεοταξικός κοροϊδο-ιός;;
Δεν γνωρίζετε τίποτε για εμένα ώστε να μου μιλάτε για «κρεμαστάρια». Ούτε πόσα ΟΧΙ έχω πει με προσωπικό, επαγγελματικό, οικονομικό και κάθε είδους κόστος ώστε να μπορώ να εκφράζω ελεύθερα την άποψή μου περί συμμετοχής σε ο,τιδήποτε που δεν συνάδει με τα Πιστεύω μου, με γνώμονα πάντα την συνέπεια μεταξύ λόγων και έργων.
Όσο για το βαθύτερο κίνητρο των αθλητών, ας μη γελιόμαστε, ούτε να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας. Το κίνητρο των αθλητών είναι ένα. Η κατάκτηση του στόχου. Το μετάλλιο (και ό,τι αυτό συνεπάγεται).
Όσο για το βαθύτερο κίνητρο που αναφέρετε, αν το γνωρίζετε εσείς, να μας το πείτε. Εκτός αν αναφέρεστε στην έμμεση προβολή και δόξα της Πατρίδος μας, μέσω της αξιοσέβαστης υπερ-προσπάθειας των αθλητών να ανεβούν στο βάθρο ώστε να ακουστεί σε όλον τον πλανήτη ο Εθνικός μας Ύμνος. Αλλά αυτό δεν θεωρείται αυτονόητο;;
Δεν έχω σκοπό ούτε πρόθεση να καταδικάσω κανέναν. Μπορώ, όμως, να εκφράζω (ακόμη τουλάχιστον!) ελεύθερα την άποψή μου. Η άποψή μου για το συγκεκριμένο θέμα, τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή και υπο τις συγκεκριμένες πρακτικές που όλοι είδαμε, είναι αυτή. Δεκτή και σεβαστή η όποια διαφωνία σας, αλλά δεν έχετε το δικαίωμα να βγάζετε αυθαίρετα συμπεράσματα ως προς την πνευματική μου ταυτότητα ή την νοητική μου ικανότητα στο να μπορώ να ξεχωρίζω πότε πρέπει ή όχι να συμμετέχω σε ό,τι επιτάσσει η Νέα Εποχή.
Σε αυτή τη Νέα Εποχή, λοιπόν, που είναι εποχή Ομολογίας, ε πως να το κάνουμε... δεν γίνεται να είμαστε με το ένα πόδι στην Δόξα (και με ό,τι αυτή συνεπάγεται - πόσω μάλλον εν μέσω πνευματικού πολέμου) και με το άλλο στον Χριστό.
Συγγνώμη κιόλας... αλλά αυτή είναι η άποψή μου και θα την λέω ελεύθερα για όσο μου επιτρέπεται.
Μπορεί να είμαι «λίγη» μπροστά σας ή για εσάς και όντως να είμαι. Μπορεί να βρίσκομαι σε πλάνη (όπως λέτε).
Αλλά Δόξα τω Θεώ... δεν βρίσκομαι σε «στάνη».
Σας ευχαριστώ.
Αν κρατατε αντίστοιχη στάση σε όλα και πάντα με αυτά που υποδυκνειετε Μπράβα, εις ανώτερα και να πρεσβεύετε για εμενα. Που δεν έχω φτάσει ακομα ούτε σ αυτό το επίπεδο έμπρακτης ομολογίας σας ούτε στο επίπεδο της διάκρισης σας , ούτε στο νναφξνω εντελώς τα εγκόσμια και να έχω αγιασει όπως υποχρεουμαι και όπως είναι ο προορισμός μου. Γι αυτό θα κρατήσω μικρό καλάθι για την ώρα και θα ευλογήσω όσους έδειξαν όπως και όσο μπορούσαν την πίστη τους (σε μια δράση -ολυμπιακους αγωνες- που μολύνθηκε αλλά η ίδια δεν είναι ίσως μιασματικη ) στην πορεία τους και αυτοί (όπως και εγώ) προς την μετάνοια κ την κάθαρση.
Σεβαστή η άποψή σας και η διαφωνία σας. Θα ήταν, ίσως, λίγο πιο «χριστιανικό» εκ μέρους σας αν διαφωνούσατε δίχως να με ειρωνευτείτε. Καλή πορεία προς την μετάνοια και την κάθαρση που λέτε, όπως κι αν την εννοείτε εντός σας.
ΥΓ. Ξαναδιάβασα τα όσα έγραψα και δεν προκύπτει απο κάπου ότι προβάλλω, είτε άμεσα είτε έμμεσα, τα συγκεκριμένα πνευματικά χαρακτηριστικά που εσείς μου «προσάπτετε» με ειρωνική διάθεση. Καταφέρατε, όμως, να αναδείξετε την «ταπεινότητά» σας, εν αντιθέσει της δικής μου πνευματικής «έπαρσης». Συγχαρητήρια.
Με τρομάζει λίγο αυτή η κεκαλυμμένη ταπεινότητα που (με αφορμή μία διαφωνία απόψεων) «δαγκώνει» αγαπουλίστικα τον χριστιανό αδελφό. Προσωπικά, θα παραμείνω με πείσμα στην «ευθεία οδό» που ακολουθώ εδώ και πολλά χρόνια, μιλώντας στα ίσια δίχως ειρωνίες και υπονοούμενα, κι ας κάνω μονάχα εχθρούς.
Το κάνατε και το κάνατε και δεύτερη φορά αλλά δεν πειράζει!!!φυσικά και δεν πειράζει. Δεν θα συζητήσω άλλο και μάλιστα αφού δεν είμαστε πρόσωπο με πρόσωπο. Άλλωστε αν δε σας λένε κάτι τα λόγια Του Χριστού (όπως η παραβολή με το δοκάρι στο μάτι) τι να σας πω εγώ....;;
Πάντως ..ως εχθρό- εγω-δε σας αντιλαμβάνομαι. Μια έλλειψη μου ακόμα; Ίσως.....