Τι όμορφο άρθρο, για την αρχιτεκτονική, κύριε καθηγητά!
Θα το παω μισό βήμα πιο πέρα, και θα εκφράσω την άποψή μου, ότι εκτός απο την αρχιτεκτονική των κτιρίων, αυτή η "νεα" πραγματικότητα που πάνε να μας προωθήσουν σώνει και καλά, έχει καταφέρει (δυστυχώς σε πολύ μεγάλο βαθμό) να αλλοιώσει και την αρχιτεκτονική των σωμάτων, των προσώπων και των ενδυμάτων του σημερινού ανθρώπου.
Δείτε ένα άγαλμα της αρχαιότητας (π.χ. έναν κούρο ή μια καρυάτιδα) -που αναπαριστούν πιστά την ανθρώπινη ομορφιά της εποχής τους, και συγκρίνετέ τα με τα σημερινά πρότυπα ομορφιάς.
Ευτελίστηκε καθετί ωραίο, χάθηκε και αποστραγγίστηκε η αγνότητα, καταργήθηκε το μέτρο.
Η αρετή, που παλιότερα διαγραφόταν στα χαρακτηριστικά του προσώπου και στη στάση του σώματος, εξαφανίστηκε, και τη θεση της πήρε η αναίδεια και η απανθρωπιά.
Από την άλλη παλι πλευρά, εμφανίστηκαν καινούργια πρότυπα ομορφιάς, που βασίζονται στον ναρκισσισμό και στη λατρεία της σάρκας, στο ατέλειωτο κυνηγι (από ματαιοδοξία) του ανθρώπου να μεινει αγέραστος κι αθάνατος. Λες και 1000 χρονια αν ζουσε, παλι άσχημος δε θα ήταν, αφού άσχημη είναι η ψυχή του και σκοτεινες οι διαθεσεις του?
Υπαρχει μια ισορροπία στην ανθρωπινη φύση, έτσι όπως μας έχει δοθει από τον Δημιουργό μας, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Η ισορροπία αυτή βγαίνει, αν παρατηρήσει κανείς, στις παλιές εικόνες της εκκλησίας μας, με τα απλά κι ανεπιτήδευτα πρόσωπα, τα απλά και λιτά ρούχα, τις ήρεμες κινήσεις του σώματος και το φως του προσώπου των Αγίων (που αναπαρίσταται μέσα από το φωτοστέφανο, και συμβολιζει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος που έλουσε τις προσωπικότητες αυτές).
Πού είναι τα πρότυπα αυτά σημερα? Σημερα, που γεμισαμε μπογιές και αρώματα και σιλικόνες. Που μικρυναν τα ρούχα, που ζωγραφιστηκαν με τατού τα δέρματα, που ξεχείλωσαν τα πρόσωπα.
Δυστυχως, κι αυτο το ειδος της αρχιτεκτονικής, ειναι υπό κριση.. σοβαρη κριση σημερα.
Ευχαριστουμε θερμα, το κειμενο σας για ακομα μια φορά με ταξιδεψε σε άλλες χωρες, και άλλες εποχες :)
ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΚΕΙΜΕΝΟ,,,ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΑ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΒΙΩΝΟΥΜΕ,,,,ΜΕ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ,,,ΩΡΑΙΑ ΔΟΜΗΣΗ ΚΑΙ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ....MOY AΡΕΣΕ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ,,,,ΓΙΑΤΙ ΕΧΕΙ ΕΠΙΠΡΟΣΘΕΤΩΣ ΚΑΙ ΑΠΛΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΛΟΓΟ,,,ΠΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΕΝΝΟΗΣΕΙ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ,,,ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΤΕΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΠΤΥΧΕΙΟ....ΘΕΩΡΩ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ,,,ΤΕΤΟΙΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΚΕΙΜΕΝΑ,,,,ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΕΥΛΗΠΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΓΕΝΙΚΑ....
Ουδεμία σχέση μεταξύ της νεο-αρχιτεκτονικής φόρμας κ του σύμπαντος.
Η υποταγή και η αδυναμία -πνευματική, ψυχική, σωματική- αποτυπωμένη σε αρχιτεκτονικές νόρμες στις οποίες υποτάσσουμε την ζωή μας, όχι μόνο αποδεχόμενοι αυτές αλλά συχνά - πυκνά εκθιάζοντας τις..
Για αντίδραση κ αντίλογο ούτε λόγος.
Η κατά συρροή αυτοκτονία -προς το παρόν *4- είναι ευκολότερη επιλογή...
Update: Η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση διοργανώνει έκθεση αφιερωμένη στο διαπρεπή αρχιτέκτονα του μοντερνισμού Κωνσταντίνο Δοξιάδη και τη σχέση του έργου του με τη μοντέρνα πληροφορική και τη χρήση των δεδομένων απο τις “έξυπνες πόλεις”. Ο τίτλος της έκθεσης είναι “Η μηχανή στην καρδιά του ανθρώπου” επιβεβαιώνοντας τη σύνδεση μοντέρνας αρχιτεκτονικής και μετανθρωπισμού.
Τι όμορφο άρθρο, για την αρχιτεκτονική, κύριε καθηγητά!
Θα το παω μισό βήμα πιο πέρα, και θα εκφράσω την άποψή μου, ότι εκτός απο την αρχιτεκτονική των κτιρίων, αυτή η "νεα" πραγματικότητα που πάνε να μας προωθήσουν σώνει και καλά, έχει καταφέρει (δυστυχώς σε πολύ μεγάλο βαθμό) να αλλοιώσει και την αρχιτεκτονική των σωμάτων, των προσώπων και των ενδυμάτων του σημερινού ανθρώπου.
Δείτε ένα άγαλμα της αρχαιότητας (π.χ. έναν κούρο ή μια καρυάτιδα) -που αναπαριστούν πιστά την ανθρώπινη ομορφιά της εποχής τους, και συγκρίνετέ τα με τα σημερινά πρότυπα ομορφιάς.
Ευτελίστηκε καθετί ωραίο, χάθηκε και αποστραγγίστηκε η αγνότητα, καταργήθηκε το μέτρο.
Η αρετή, που παλιότερα διαγραφόταν στα χαρακτηριστικά του προσώπου και στη στάση του σώματος, εξαφανίστηκε, και τη θεση της πήρε η αναίδεια και η απανθρωπιά.
Από την άλλη παλι πλευρά, εμφανίστηκαν καινούργια πρότυπα ομορφιάς, που βασίζονται στον ναρκισσισμό και στη λατρεία της σάρκας, στο ατέλειωτο κυνηγι (από ματαιοδοξία) του ανθρώπου να μεινει αγέραστος κι αθάνατος. Λες και 1000 χρονια αν ζουσε, παλι άσχημος δε θα ήταν, αφού άσχημη είναι η ψυχή του και σκοτεινες οι διαθεσεις του?
Υπαρχει μια ισορροπία στην ανθρωπινη φύση, έτσι όπως μας έχει δοθει από τον Δημιουργό μας, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Η ισορροπία αυτή βγαίνει, αν παρατηρήσει κανείς, στις παλιές εικόνες της εκκλησίας μας, με τα απλά κι ανεπιτήδευτα πρόσωπα, τα απλά και λιτά ρούχα, τις ήρεμες κινήσεις του σώματος και το φως του προσώπου των Αγίων (που αναπαρίσταται μέσα από το φωτοστέφανο, και συμβολιζει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος που έλουσε τις προσωπικότητες αυτές).
Πού είναι τα πρότυπα αυτά σημερα? Σημερα, που γεμισαμε μπογιές και αρώματα και σιλικόνες. Που μικρυναν τα ρούχα, που ζωγραφιστηκαν με τατού τα δέρματα, που ξεχείλωσαν τα πρόσωπα.
Δυστυχως, κι αυτο το ειδος της αρχιτεκτονικής, ειναι υπό κριση.. σοβαρη κριση σημερα.
Ευχαριστουμε θερμα, το κειμενο σας για ακομα μια φορά με ταξιδεψε σε άλλες χωρες, και άλλες εποχες :)
Καλο σας βραδυ!
ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΚΕΙΜΕΝΟ,,,ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΑ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΒΙΩΝΟΥΜΕ,,,,ΜΕ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ,,,ΩΡΑΙΑ ΔΟΜΗΣΗ ΚΑΙ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ....MOY AΡΕΣΕ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ,,,,ΓΙΑΤΙ ΕΧΕΙ ΕΠΙΠΡΟΣΘΕΤΩΣ ΚΑΙ ΑΠΛΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΛΟΓΟ,,,ΠΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΕΝΝΟΗΣΕΙ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ,,,ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΤΕΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΠΤΥΧΕΙΟ....ΘΕΩΡΩ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ,,,ΤΕΤΟΙΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΚΕΙΜΕΝΑ,,,,ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΕΥΛΗΠΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΓΕΝΙΚΑ....
Υπέροχο άρθρο,σας ευχαριστούμε!!
Παραλληλισμός ρεαλιστικός. Vitruvian οπτική πράγματι.
Ουδεμία σχέση μεταξύ της νεο-αρχιτεκτονικής φόρμας κ του σύμπαντος.
Η υποταγή και η αδυναμία -πνευματική, ψυχική, σωματική- αποτυπωμένη σε αρχιτεκτονικές νόρμες στις οποίες υποτάσσουμε την ζωή μας, όχι μόνο αποδεχόμενοι αυτές αλλά συχνά - πυκνά εκθιάζοντας τις..
Για αντίδραση κ αντίλογο ούτε λόγος.
Η κατά συρροή αυτοκτονία -προς το παρόν *4- είναι ευκολότερη επιλογή...
Update: Η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση διοργανώνει έκθεση αφιερωμένη στο διαπρεπή αρχιτέκτονα του μοντερνισμού Κωνσταντίνο Δοξιάδη και τη σχέση του έργου του με τη μοντέρνα πληροφορική και τη χρήση των δεδομένων απο τις “έξυπνες πόλεις”. Ο τίτλος της έκθεσης είναι “Η μηχανή στην καρδιά του ανθρώπου” επιβεβαιώνοντας τη σύνδεση μοντέρνας αρχιτεκτονικής και μετανθρωπισμού.
https://www.onassis.org/el/whats-on/constantinos-doxiadis-human-communities
https://www.lifo.gr/now/entertainment/konstantinos-doxiadis-kai-pliroforiakos-monternismos-mia-ekthesi-gia-ta-dedomena