<<«Όταν υπάρχει σύγχυση, ο κυβερνητικός έλεγχος μεγαλώνει».>>...ΚΑΙ ΚΑΑΘΕ ΕΠΙΘΕΣΗ ΟΡΑΤΟΥ Η ΑΟΡΑΤΟΥ==ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΕΧΘΡΟΥ==ΔΙΑΒΟΛΟΥ<<..Πρόκειται για έναν τρόπο να καταστεί η πραγματικότητα μη αφομοιώσιμη από το άτομο, […] ώστε να γίνει προσωρινά παράδοξη, να μην είναι δυνατό να της αποδοθεί νόημα. Η κατάληξη είναι μια κατάσταση έκστασης, όπου το άτομο προσπαθεί τόσο πολύ να νοηματοδοτήσει ό,τι συμβαίνει, που οι ικανότητές του για απόκριση κορέννυνται. Έτσι βυθισμένο, αναπτύσσει έντονη δίψα για σαφήνεια, μια ανάγκη να λάβει επιτέλους ένα ξεκάθαρο νόημα. Θα γίνει λοιπόν πιο δεκτικός στις υποβολές του υπνωτιστή»>>...ΚΥΡΙΕ ΒΑΘΙΩΤΗ ΣΕ ΛΙΓΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΔΩΣΑΤΕ ΟΟΛΟ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΩΝ
ΔΙΑΣΤΡΑΦΕΝΤΩΝ ΝΟΩΝ,,,,,ΤΑ ΝΟΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ,,,ΓΙΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΘΕΜΑ,,,ΔΙ---Η ΠΟΛΥΠΡΟΣΩΠΑ,,,,ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΠΛΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ,,,ΝΑΙ,,,ΟΧΙ,,,ΔΕΝ ΞΕΡΩ...ΟΠΟΤΕ ,,,,,ΕΠΕΙΔΗ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΟΝ,,,,,ΕΦ ΟΣΟΝ ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΚΟΙΝΩΝΕΙ--ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙ ΜΕ ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΝΟΕΣ,,,,ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ ΤΟΥ,,,,ΑΦΗΝΕΙ ΤΗ ΣΥΓΧΥΣΗ ΝΑ ΕΙΣΧΩΡΗΣΕΙ ΜΕΣΑ ΤΟΥ,,,Η ΟΧΙ.....ΕΝΩ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΕΙΡΗΝΗ ΗΜΩΝ ,,,,, Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ,,,,,Ο ΣΑΤΑΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ....ΚΑΙ ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΟΥ,,,,ΑΝΕΙΡΗΝΕΥΤΟΙ ΔΙΑΣΠΑΣΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΔΙΑΣΠΑΣΤΙΚΟΙ ΝΟΕΣ....ΟΠΟΤΕ,,,ΚΑΙ ΟΛΗ Η ΓΗ ΝΑ ΑΝΑΠΟΔΟΓΥΡΙΣΕΙ,,,,,ΠΟΥ ΑΥΤΟ ΓΥΡΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΣΚΟΤΕΙΝΟΙ ΝΟΕΣ,,,,,ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ,,,ΘΑΝΑΙ ΣΤΑΘΕΡΟΣ,,, ΩΣ Η ΜΟΝΗ ΑΛΗΘΙΝΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΜΑΣ.....ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ,,,,ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ....!!! ΚΑΛΗ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!!
Στα λόγια του ανώνυμου Γάλλου συγγραφέα θα προσέθετα ότι όταν η πραγματικότητα καθίσταται μη αφομοιώσιμη, τα όρια μεταξύ αλήθειας και ψέματος θολώνουν, η διάκριση σχεδόν εξοβελίζεται και έτσι η πραγματικότητα γίνεται εύπλαστο έρμαιο των επιτήδειων. Επιπροσθέτως, θεωρώ ότι η έκσταση ενός ανθρώπου για κάτι στην ζωή του, είτε μιλάμε για σαφήνεια, είτε για οτιδήποτε εξιτάρει τον άνθρωπο εν γένει, τον καθιστά και ευάλωτο. Κατά την γνώμη μου οποιοδήποτε συναίσθημα είναι έντονο και παθιασμένο, όπως η έκσταση, είναι μη διαχειρίσιμο για όποιον το νιώθει και εναποθέτει τον έλεγχο στα χέρια όποιου το εντοπίζει και το εκμεταλλεύεται. Έτσι η άκρατη ανάγκη για νόημα στήνει τις νοητικές παγίδες στις οποίες πέφτουν άθελά τους οι πολίτες.
Εξαιρετικό κείμενο! του κυρίου Βαθιώτη, για ακόμη μια φορά.
Τελικά συμφωνούμε στο ότι: ο κοινός νους δεν είναι τόσο κοινός, όσο κοινώς νομίζεται....
<<«Όταν υπάρχει σύγχυση, ο κυβερνητικός έλεγχος μεγαλώνει».>>...ΚΑΙ ΚΑΑΘΕ ΕΠΙΘΕΣΗ ΟΡΑΤΟΥ Η ΑΟΡΑΤΟΥ==ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΕΧΘΡΟΥ==ΔΙΑΒΟΛΟΥ<<..Πρόκειται για έναν τρόπο να καταστεί η πραγματικότητα μη αφομοιώσιμη από το άτομο, […] ώστε να γίνει προσωρινά παράδοξη, να μην είναι δυνατό να της αποδοθεί νόημα. Η κατάληξη είναι μια κατάσταση έκστασης, όπου το άτομο προσπαθεί τόσο πολύ να νοηματοδοτήσει ό,τι συμβαίνει, που οι ικανότητές του για απόκριση κορέννυνται. Έτσι βυθισμένο, αναπτύσσει έντονη δίψα για σαφήνεια, μια ανάγκη να λάβει επιτέλους ένα ξεκάθαρο νόημα. Θα γίνει λοιπόν πιο δεκτικός στις υποβολές του υπνωτιστή»>>...ΚΥΡΙΕ ΒΑΘΙΩΤΗ ΣΕ ΛΙΓΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΔΩΣΑΤΕ ΟΟΛΟ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΩΝ
ΔΙΑΣΤΡΑΦΕΝΤΩΝ ΝΟΩΝ,,,,,ΤΑ ΝΟΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ,,,ΓΙΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΘΕΜΑ,,,ΔΙ---Η ΠΟΛΥΠΡΟΣΩΠΑ,,,,ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΠΛΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ,,,ΝΑΙ,,,ΟΧΙ,,,ΔΕΝ ΞΕΡΩ...ΟΠΟΤΕ ,,,,,ΕΠΕΙΔΗ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΟΝ,,,,,ΕΦ ΟΣΟΝ ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΚΟΙΝΩΝΕΙ--ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙ ΜΕ ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΝΟΕΣ,,,,ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ ΤΟΥ,,,,ΑΦΗΝΕΙ ΤΗ ΣΥΓΧΥΣΗ ΝΑ ΕΙΣΧΩΡΗΣΕΙ ΜΕΣΑ ΤΟΥ,,,Η ΟΧΙ.....ΕΝΩ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΕΙΡΗΝΗ ΗΜΩΝ ,,,,, Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ,,,,,Ο ΣΑΤΑΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ....ΚΑΙ ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΟΥ,,,,ΑΝΕΙΡΗΝΕΥΤΟΙ ΔΙΑΣΠΑΣΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΔΙΑΣΠΑΣΤΙΚΟΙ ΝΟΕΣ....ΟΠΟΤΕ,,,ΚΑΙ ΟΛΗ Η ΓΗ ΝΑ ΑΝΑΠΟΔΟΓΥΡΙΣΕΙ,,,,,ΠΟΥ ΑΥΤΟ ΓΥΡΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΣΚΟΤΕΙΝΟΙ ΝΟΕΣ,,,,,ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ,,,ΘΑΝΑΙ ΣΤΑΘΕΡΟΣ,,, ΩΣ Η ΜΟΝΗ ΑΛΗΘΙΝΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΜΑΣ.....ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ,,,,ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ....!!! ΚΑΛΗ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!!
Στα λόγια του ανώνυμου Γάλλου συγγραφέα θα προσέθετα ότι όταν η πραγματικότητα καθίσταται μη αφομοιώσιμη, τα όρια μεταξύ αλήθειας και ψέματος θολώνουν, η διάκριση σχεδόν εξοβελίζεται και έτσι η πραγματικότητα γίνεται εύπλαστο έρμαιο των επιτήδειων. Επιπροσθέτως, θεωρώ ότι η έκσταση ενός ανθρώπου για κάτι στην ζωή του, είτε μιλάμε για σαφήνεια, είτε για οτιδήποτε εξιτάρει τον άνθρωπο εν γένει, τον καθιστά και ευάλωτο. Κατά την γνώμη μου οποιοδήποτε συναίσθημα είναι έντονο και παθιασμένο, όπως η έκσταση, είναι μη διαχειρίσιμο για όποιον το νιώθει και εναποθέτει τον έλεγχο στα χέρια όποιου το εντοπίζει και το εκμεταλλεύεται. Έτσι η άκρατη ανάγκη για νόημα στήνει τις νοητικές παγίδες στις οποίες πέφτουν άθελά τους οι πολίτες.