Θα στέλνατε εξώδικο στον Αντίχριστο;
Η απάντησή μου στην Ειρήνη Μαρούπα για την «νομική σούπα» κατά του Προσωπικού Δαιμοναριθμού
Γράφει ο Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Ι. O ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΑΡΙΘΜΟΥ
ΙΙ. Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΤΗΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ ΕΙΡΗΝΗΣ ΜΑΡΟΥΠΑ
Α. ΨΕΥΔΕΙΣ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ
1. Η δήθεν καθύβριση της κ. Μαρούπα
2. Η δήθεν δική μου νομική ενέργεια αιτήσεως ακυρώσεως στο ΣτΕ
3. Η δήθεν μη εξήγηση της επικινδυνότητας της εξώδικης δήλωσης
4. Η από μέρους μου δήθεν θεώρηση ως νόμιμης της υποχρεωτικότητας έκδοσης και χορήγησης του Προσωπικού Αριθμού
Β. ΑΝΑΚΡΙΒΕΙΣ ΝΟΜΙΚΕΣ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙΣ
1. «Αριθμοληψία» versus «Αριθμοχρησία»
2. Το παράδειγμα των Βρετανών
3. Εξώδικη όχληση διαμαρτυρίας = Αναφορά προς τις αρχές κατά το άρθρο 10 του Συντάγματος;
Γ. ΕΝΑ ΨΕΥΔΟΔΙΛΗΜΜΑ: ΑΡΑΓΜΑ ΣΤΟΝ ΚΑΝΑΠΕ Ή ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗ ΜΕ ΜΑΖΙΚΗ ΕΠΙΔΟΣΗ ΕΞΩΔΙΚΩΝ;
Σαράντα χρόνια ζωής στους ανθρώπους με δίδασκαν συνεχώς ότι δεν παίρνουν από λογική. Δείχ’ τους την κόκκινη ουρά ενός κομήτη, κάν’ τους να τρομοκρατηθούνε για τα καλά, και θα τους δεις να χιμάνε έξω απ’ τα σπίτια τους και να τσακίζουν τα ποδάρια τους μες στην τρεχάλα. Πες τους όμως μια σκέψη λογική κι επιβεβαίωσέ τους την μ’ εφτά αποδείξεις, να δεις πώς θα σε κοροϊδεύουν.
– Μπερτολτ Μπρεχτ, Η ζωή του Γαλιλαίου, Μτφ.: Σπ. Ευαγγελάτος, εκδ. Ερμής, Αθήνα 2000, σελ. 40/41.
Ι. O ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΑΡΙΘΜΟΥ
Το άρθρο που ανήρτησα στο παρόν ιστολόγιο την 28η Σεπτεμβρίου 20251, προκειμένου να εκφράσω άποψη για την αποστολή μαζικών εξωδίκων ως τρόπο αντίδρασης κατά του Προσωπικού Αριθμού, προκάλεσε σφοδρές αντιδράσεις διαφόρων πολιτών, οι οποίοι έσπευσαν να μου καταλογίσουν προδοτική στάση υπέρ της κυβέρνησης της Νέας Δικτατορίας και διχαστική τάση μέσα στους κόλπους του πατριωτικού χώρου!
Οι πολίτες αυτοί θεώρησαν ότι, με το επικριτικό κείμενο για τα εξώδικα, υπονόμευσα την σθεναρή αντίσταση που θέλει να προβάλει ο ελληνικός λαός κατά της επικείμενης ψηφιακής σκλαβιάς, η οποία θα στηριχθεί κατά κύριο λόγο στην λειτουργία του Προσωπικού Αριθμού, τον οποίο, μάλιστα, σε πρόσφατη αρθρογραφία μου στην εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος» (στο φύλλο της 19ης Σεπτεμβρίου 2025), απεκάλεσα «Δαι-Μον-αδικό Αριθμό».
Στο πρωτοσέλιδο του ιδίου φύλλου υπήρχε ο υπέρτιτλος:
Αν δεν πολεμήσουμε την έξυπνη ψηφιακή δικτατορία, αυτό θα σημάνει το τέλος της ελευθερίας μας2.
Πέρα από το συγκεκριμένο άρθρο, όποιοι παρακολουθούν την συγγραφική μου δράση γνωρίζουν ότι, ιδίως από το 2023 και μετά, έχω ρίξει το μεγαλύτερο βάρος μου στην διαφώτιση του ελληνικού λαού για τους τεράστιους κινδύνους που υποκρύπτονται στην χρήση του Προσωπικού Αριθμού, δίνοντας ομιλίες σε διάφορα μέρη της Ελλάδος (π.χ. σε Κάλυμνο, Μυτιλήνη, Μύκονο, Ιωάννινα, Βόλο, Έδεσσα, Θεσσαλονίκη, Αθήνα), οι οποίες βρίσκονται ανηρτημένες στο διαδίκτυο και, ειδικότερα, στο προσωπικό μου κανάλι στο youtube.
Μάλιστα, στις ομιλίες του Βόλου, της Έδεσσας, της Θεσσαλονίκης (στην πλατεία της Αγίας Σοφίας) και στα Προπύλαια της Αθήνας, η παρουσία μου ήταν κοινή με εκείνη του ανεξάρτητου βουλευτή και Προέδρου του κόμματος ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΑΛΜΟΣ κ. Νίκου Παπαδόπουλου.
Να σημειωθεί ότι, σε όλες αυτές τις ομιλίες, και σε πλήρη αντίθεση με την μαζικότητα που παρουσιάζουν τα εκάστοτε συλλαλητήρια για την κτηνωδία των Τεμπών, η προσέλευση του κόσμου ήταν πάντοτε πενιχρή, αν σκεφθεί κανείς την μείζονα επικινδυνότητα της υποχρεωτικής έκδοσης του Προσωπικού Αριθμού για κάθε πολίτη. Μετά βίας, δηλαδή, συγκεντρώνονταν 500-1000 άτομα!
Αποκορύφωμα αυτής της προσπάθειας αποτέλεσε η έκδοση του βιβλίου με τίτλο «Από τον εμβολιασμό στην αριθμοποίηση των ζωανθρώπων – και στο βάθος τσιπάρισμα» (εκδ. Νοών, Αθήνα 2025).
Παραλλήλως, συνέπραξα μαζί με τους Νεκτάριο Δαπέργολα, Δημήτρη Δασκαλάκη και Ευγενία Σαρηγιαννίδη στην έκδοση του «Αντινεοταξίτικου βιβλίου των τεσσάρων» σε επιμέλεια Κωνσταντίνου Παπαδόπουλου (εκδ. Νοών, 2025).
Σημειωτέον ότι η αρθογραφία μου κατά του Προσωπικού αριθμού γίνεται πλέον συστηματικά, πέραν του παρόντος ιστολογίου, και στις εφημερίδες «Κυριακάτικη Δημοκρατία» και «Ορθόδοξος Τύπος».
Στην τελευταία δε εφημερίδα, αρχής γενομένης από το φύλλο της 3ης Οκτωβρίου 2025, θα δημοσιευθεί σε περισσότερα μέρη ένα αφιέρωμα με τίτλο «Η τεχνολογία ως οδοστρωτήρας της ελευθερίας».
Επίσης, δεν πρέπει να λησμονηθεί ότι ένα από τα μαθήματα προπαγάνδας είχε αντικείμενο τον Προσωπικό Αριθμό, σε αυτό δε το μάθημα συμμετείχε και ο δικηγόρος Αθηνών και αρθρογράφος στο παρόν ιστολόγιο Δημήτριος Δασκαλάκης.
Τέλος, συνέπραξα συμβουλευτικά και παντελώς αφιλοκερδώς στην τελική διαμόρφωση μίας εκ των δεκάδων αιτήσεων ακυρώσεως που κατατέθηκαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας, προκειμένου να μην υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι δεν κατεβλήθη η καλύτερη δυνατή προσπάθεια για την νομική αποδόμηση του υπ’ αριθμ. 40/2025 προεδρικού διατάγματος περί του Προσωπικού Αριθμού.
Από όλη την ανωτέρω δράση μου κατά του καθεστώτος της Νέας Δικτατορίας προκύπτει ότι όποιος τολμά να μου χρεώνει σκοτεινές και, ειδικότερα, αντιπατριωτικές προθέσεις δεν μπορεί παρά να ενεργεί με την λογική του ανάποδου κόσμου, κινούμενος εκ του πονηρού ή, στην καλύτερη περίπτωση, ευρισκόμενος σε πρωτοφανή πλάνη, αδυνατώντας να αντιληφθεί το απολύτως προφανές.
ΙΙ. Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΤΗΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ ΕΙΡΗΝΗΣ ΜΑΡΟΥΠΑ
Την 1η Οκτωβρίου 2025, η δικηγόρος κ. Ειρήνη Μαρούπα, ενοχλημένη από το επικριτικό άρθρο μου, προέβη σε ανάρτηση στον λογαριασμό της στο facebook, η οποία περιείχε ψευδείς-συκοφαντικούς ισχυρισμούς και, κατά την γνώμη μου, ανακριβείς νομικές τοποθετήσεις.
Στην συνέχεια του κειμένου, τοποθετούμαι αναλυτικώς επ’ αυτών, διευκρινίζοντας ότι δεν πρόκειται να εμπλακώ σε μια ατέρμονη αντιπαράθεση με την κ. Μαρούπα, ανεξάρτητα από το αν θα μου απαντήσει εκ νέου ή όχι.
Α. ΨΕΥΔΕΙΣ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ
1. Η δήθεν καθύβριση της κ. Μαρούπα
Ήδη από τις πρώτες γραμμές της επίμαχης ανάρτησης, η κ. Μαρούπα ισχυρίσθηκε ψευδώς ότι, με το άρθρο μου, την «καθύβριζα», εκφράζοντας «απορία για το ύφος, τους χαρακτηρισμούς και την κατάληξή του».
Ιδού το σχετικό απόσπασμα:
«Προ μερικών ημερών μου γνωστοποιήθηκε από φίλους που έστειλαν ή σκέφτονταν να στείλουν την εξώδικη δήλωση για τον προσωπικό αριθμό, ότι γνωστός καθηγητής πανεπιστημίου που κινείται στον αντισυστημικό χώρο με καθύβριζε και ακύρωνε την σχετική ενέργεια που σας έχω προτείνει.
Πράγματι διάβασα την δημοσίευσή του, η οποία μου προκάλεσε μεγάλη στενοχώρια για την άδικη επίθεση εναντίον της ενέργειας που ήδη χιλιάδες πολιτών έκαναν. Και απορία για το ύφος, τους χαρακτηρισμούς και την κατάληξή του».
Σε άλλο δε σημείο της ανάρτησής της έγραψε:
«Δεν απαριθμώ τις ύβρεις και τις προσβολές εις βάρος μου, επειδή τις θεωρώ δευτερεύουσες».
Αληθές, όμως, είναι ότι εντός του άρθρου μου δεν υπάρχει σε κανένα σημείο του κάποια λέξη ή φράση που θα μπορούσε έστω εμμέσως να συνιστά καθύβριση του προσώπου της κ. Μαρούπα.
Αντιθέτως, οι επικριτικές θέσεις μου διατυπώθηκαν με αυστηρά νομικούς χαρακτηρισμούς χωρίς καμία απολύτως ύβριν. Επί λέξει έγραψα:
Η σύνταξη, υπογραφή και επίδοση εξωδίκου, ως κίνηση διαμαρτυρίας κατά της αυτοματοποιημένης έκδοσης Προσωπικού Αριθμού, διά της οποίας, μάλιστα, αξιώνεται η κατάργησή του (!) είναι νομικώς ανεπέρειστη και, κατά τούτο, παντελώς αδόκιμη.
Σε άλλο σημείο του άρθρου μου χαρακτήρισα «άτοπη και ανεδαφική» την μαζική διαμαρτυρία μέσω της επιδόσεως εξωδίκου. Η φράση αυτή περιέχεται στην τελευταία παράγραφο υπό τον αριθμό IV, όπου είναι γραμμένα τα ακόλουθα λόγια:
Πάντως, είναι πολύ πιθανό ότι ο κ. Δημήτρης Παπαστεργιόργουελ και τα λοιπά μέλη της αντίχριστης κυβέρνησης της Νέας Δικτατορίας όχι μόνο δεν θα παραμιλάνε λόγω της άτοπης και ανεδαφικής μαζικής διαμαρτυρίας μέσω της επιδόσεως εξωδίκου, αλλ’ αντιθέτως θα τρίβουν τα χέρια τους από μεγίστη χαρά, καθώς θα παρακολουθούν από τα πολυτελή γραφεία τους την ρίψη χαλικιών από την πλευρά κάποιων γραφικών, που, σαν τον πνιγμένο ο οποίος πιάνεται από τα μαλλιά του, θεωρούν ότι με πετραδάκια μπορούν να καταρριφθούν ουρανοξύστες.
Στην παράγραφο αυτή, η μόνη λέξη που θα μπορούσε να ενοχλήσει προσωπικά την κ. Μαρούπα βρίσκεται στην φράση «από την πλευρά κάποιων γραφικών». Ωστόσο, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι αυτή η λέξη αποτελεί καθύβριση. «Καθυβρίζω» σημαίνει «βρίζω με έντονα χυδαίο και αυθάδη τρόπο» (βλ. την φωτογραφία που ακολουθεί από το Λεξικό Μπαμπινιώτη), είναι δε προφανές για όποιον κατέχει στοιχειωδώς την ελληνική γλώσσα ότι ο χαρακτηρισμός «γραφικός» δεν μπορεί να υπαχθεί στο συγκεκριμένο ερμήνευμα της «καθύβρισης».
Άλλωστε, στο άρθρο μου εξήγησα με νομικό τρόπο για ποιον λόγο η μαζική επίδοση εξωδίκων είναι όντως μια γραφική κίνηση.
Τέλος, γράφοντας η κ. Μαρούπα την φράση «Δεν απαριθμώ τις ύβρεις και τις προσβολές εις βάρος μου, επειδή τις θεωρώ δευτερεύουσες» υπονοεί ότι το κείμενό μου κατακλυζόταν από διάσπαρτες λέξεις ή φράσεις που συνιστούν ύβρεις και προσβολές εναντίον του προσώπου της, ενώ ο ισχυρισμός αυτός, όπως προέκυψε από τα προαναφερθέντα, είναι απολύτως ψευδής.
2. Η δήθεν δική μου νομική ενέργεια αιτήσεως ακυρώσεως στο ΣτΕ
Ακολούθως, η κ. Μαρούπα έκανε λόγο για:
«δική μου νομική ενέργεια της αίτησης ακύρωσης», «ενέργεια που [εκείνη] ονομαστικά για [εμένα] και για άλλους δύο που γνωρίζω ότι έκαναν έχω πολλάκις διαφημίσει, θεωρώντας καθήκον μου την ενιαία δράση και την ομοψυχία, με κοινό στόχο της κατάργηση του ΠΔ 40/25».
Εν τούτοις, όπως ήδη αναφέρθηκε παραπάνω, ουδέποτε προέβην σε κατάθεση αιτήσεως ακυρώσεως ούτε έκανα ποτέ σχετική δήλωση· ο ρόλος μου ήταν αποκλειστικά συμβουλευτικός σε μία εκ των πολλών ατιήσεων ακυρώσεως που έχουν κατατεθεί. Συνεπώς, η κ. Μαρούπα διαφήμισε μια ενέργεια που ουδέποτε τέλεσα!
Επιπλέον, ομολόγησε ότι η διαφήμιση της νομιζόμενης ενέργειάς μου έγινε, επειδή θεωρεί καθήκον της την ενιαία δράση και ομοψυχία με κοινό στόχο την κατάργηση του επαίσχυντου προεδρικού διατάγματος.
Γεννάται, λοιπόν, το ερώτημα:
Εφόσον επιθυμεί, πράγματι, την κατάργηση του προεδρικού διατάγματος, πιστεύει στα σοβαρά ότι η κατάργηση αυτή μπορεί να επέλθει με μαζική επίδοση εξωδίκων;
Μια κυβέρνηση που έχει κατ’ επανάληψιν αποδείξει ότι δεν σέβεται ούτε το Σύνταγμα ούτε τον λαό, θα αισθανθεί αίφνης φόβο (και θα παραμιλάνε [sic] οι υπουργοί και οι βουλευτές της), αν της επιδοθούν μαζικά εξώδικα διαμαρτυρίας για την αυτοματοποιημένη, υποχρεωτική απόδοση του Προσωπικού Αριθμού;
Ποιος ρεαλιστικά σκεπτόμενος νομικός μπορεί να τρέφει τέτοια φρούδα ελπίδα;
3. Η δήθεν μη εξήγηση της επικινδυνότητας της εξώδικης δήλωσης
Ψευδώς, επίσης, η κ. Μαρούπα ισχυρίσθηκε ότι «χαρακτήρισ[α] την εξώδικη δήλωση “επικίνδυνη”, χωρίς εξήγηση».
Αληθές είναι ότι η εξήγηση αυτή κατεγράφη στην ενότητα του άρθρου που φέρει τον αριθμό IV και τιτλοφορείται: ΤΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ «ΠΑΥΣΙΛΥΠΟ» ΚΑΤΑ ΤΗΣ «ΨΗΦΙΑΚΗΣ ΓΑΓΓΡΑΙΝΑΣ» ΚΑΙ Η ΑΠΟΦΥΓΗ «ΝΟΜΙΚΟΥ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟΥ».
Εκεί έγραψα τα ακόλουθα:
Επιπλέον, όμως, [η ενέργεια της μαζικής επίδοσης εξωδίκων] είναι και ιδιαιτέρως επικίνδυνη, διότι καλλιεργεί την σφόδρα απατηλή εντύπωση ότι η μαζική επίδοση εξωδίκων είναι τάχα ικανή να κάνει τον Υπουργό Ψηφιακής Διακυβέρνησης και την κυβέρνηση να παραμιλάνε (sic) και, επομένως, ότι δεν απαιτείται καμία άλλη ενέργεια από την πλευρά των πολιτών, αφού παρουσιάζεται ως δεδομένη η τάχα εκφοβιστική ισχύς του εξωδίκου, υπό την προϋπόθεση, βεβαίως, ότι θα είναι μεγάλος ο αριθμός εκείνων που θα ακολουθήσουν την προτεινόμενη λύση (διάβαζε: ψευτολύση).
Έτσι, το εξώδικο αυτό μοιάζει με ένα «παυσίλυπο», που συμβάλλει μεν στο καταλάγιασμα της ανησυχίας για την εξέλιξη της «ψηφιακής γάγγραινας», δηλ. της επελαύνουσας τεχνολογικής δικτατορίας, πλην όμως αποτρέπει τον πολίτη να αναζητήσει τους «νομικούς χειρουργούς» που θα μπορούσαν να δοκιμάσουν την καταπολέμηση της φρικώδους ασθένειας αξιοποιώντας τους προβλεπόμενους κανόνες του παιχνιδιού.
Έτσι, το εξώδικο αυτό μοιάζει με ένα «παυσίλυπο», που συμβάλλει μεν στο καταλάγιασμα της ανησυχίας για την εξέλιξη της «ψηφιακής γάγγραινας», δηλ. της επελαύνουσας τεχνολογικής δικτατορίας, πλην όμως αποτρέπει τον πολίτη να αναζητήσει τους «νομικούς χειρουργούς» που θα μπορούσαν να δοκιμάσουν την καταπολέμηση της φρικώδους ασθένειας αξιοποιώντας τους προβλεπόμενους κανόνες του παιχνιδιού.
Αναρωτιέμαι:
Διάβασε τελικά η κ. Μαρούπα ολόκληρο το άρθρο που την σκανδάλισε ή μήπως, ευρισκόμενη εν βρασμώ ψυχικής ορμής, παρέλειψε κάποιες παραγράφους του;
Εμφανίζοντάς με να αποκαλώ επικίνδυνη την μαζική επίδοση εξωδίκων χωρίς δήθεν να την εξηγώ, είναι προφανές ότι η κ. Μαρούπα επεχείρησε, είτε με δόλο είτε από βιασύνη, να μου χρεώσει ατεκμηρίωτη αποτύπωση της απορριπτικής θέσης μου. Έτσι, όμως, με παρουσιάζει στα μάτια των τρίτων ως έναν νομικό που επικρίνει ανυπόστατα την αντίθετη επιχειρηματολογία και, εν τέλει, ότι αερολογεί!
Για να αντικρούσει την επικινδυνότητα της πρότασής της για μαζική επίδοση εξωδίκων, η κ. Μαρούπα απάντησε ότι τα εξώδικα θα ήταν επικίνδυνα «αν αυτή είναι η μόνη ενέργεια που θα γίνει».
Διευκρίνισε, όμως, ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει, αφού «ο κ. Θανάσουλας της ΝΙΚΗΣ είχε ήδη καταθέσει αίτηση ακύρωσης, από το καλοκαίρι. Άρα δεν τέθηκε ποτέ θέμα η εξώδικη διαμαρτυρία να είναι η μοναδική ενέργεια από όλους τους Έλληνες Πολίτες».
Προσέθεσε δε ότι:
«Παρόμοια αίτηση έγινε και από τον κ. Παναγιωτόπουλο και από τον καθηγητή που με κατηγορεί [Σ.Σ.: σε ό,τι με αφορά, εξήγησα παραπάνω ότι δεν κατέθεσα ποτέ αίτηση ακυρώσεως], ενώ εκ των προτέρων γνώριζε όλα τα παραπάνω, ότι όχι μόνο δεν είναι επικίνδυνη ενέργεια, αλλά τους βοηθάει και στο έργο τους να γνωρίζουν ότι ΕΙΜΑΣΤΕ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΑΝΤΙΔΡΟΥΜΕ, ακόμα κι αν δεν προσφύγαμε όλοι στην δικαιοσύνη».
Από τα ανωτέρω προκύπτει τα εξής φλέγον ερώτημα:
Πώς μπορεί να είχε την βεβαιότητα (ώστε να αναπαυθεί) η κ. Μαρούπα ότι οι κατατεθείσες αιτήσεις ακυρώσεως πληρούν τις ποιοτικές προδιαγραφές, προκειμένου να μπορεί κάποιος να αισιοδοξεί έστω αμυδρά ότι η προσπάθεια στο ΣτΕ δεν θα καταπέσει πανεύκολα;
Σε ό,τι αφορά ειδικά τον κ. Παναγιωτόπουλο, σε διαδικτυακές συνεδριάσεις όλων των δικηγόρων που διεξήχθησαν προ μηνών, ο εν λόγω δικηγόρος και καθηγητής Αθλητικού Δικαίου ήταν κατηγορηματικά αρνητικός προς το ενδεχόμενο κατάθεσης αιτήσεως ακυρώσεως, ακολούθως δε, υιοθέτησε και εκείνος την λογική του εξωδίκου, το οποίο φρόντισε να φθάσει στο γραφείο του πρωθυπουργού, πανηγυρίζοντας για το κατόρθωμα αυτό!
4. Η από μέρους μου δήθεν θεώρηση ως νόμιμης της υποχρεωτικότητας έκδοσης και χορήγησης του Προσωπικού Αριθμού
Το μεγαλύτερο, όμως, και πιο σκανδαλώδες ψέμα που περιέχεται στην επίμαχη ανάρτηση της κ. Μαρούπα είναι ότι θεωρώ δήθεν νόμιμη την υποχρεωτική έκδοση και χορήγηση του Προσωπικού Αριθμού.
Ειδικότερα, η κ. Μαρούπα έγραψε τα εξής:
«Τέλος πραγματικά με άφησε άναυδη η εκ μέρους του κ. καθηγητή, παραδοχή ότι δεν πειράζει η αριθμοληψία, αλλά αναγκαία είναι μόνο η άρνηση αριθμοχρησίας! Επειδή λέει, η εγκυρότητα της έκδοσης και συνακόλουθα η ισχύς του αριθμού, δεν εξαρτάται από την άρνηση λήψης του εκ μέρους μας!
Μεγάλη εντύπωση μου κάνει λοιπόν, ότι ο κ. καθηγητής θεωρεί νόμιμη την υποχρεωτικότητα έκδοσης και χορήγησης του προσωπικού αριθμού».
Όποιος έχει παρακολουθήσει τον προσωπικό αγώνα που δίδω από το 2023 και μετά κατά της ψηφιακής δικτατορίας και του δαιμοναριθμού, αντιλαμβάνεται πάραυτα την πρόδηλη διαστρέβλωση των θέσεών μου:
Εκείνος που μάχεται με νύχια και με δόντια κατά της υποχρεωτικής έκδοσης και χορήγησης του Προσωπικού Αριθμού εμφανίζεται αίφνης ως θιασώτης της νομιμότητάς της!
Πρόκειται, αναμφισβήτητα, για μία ακόμη θεαματική εφαρμογή της λογικής του ανάποδου κόσμου!
Υπολαμβάνοντας δε ότι έχω καταθέσει αίτηση ακυρώσεως κατά του υπ’ αριθμ. 40/2025 Προεδρικού Διατάγματος για τον Προσωπικό Αριθμό, η κ. Μαρούπα περιπίπτει σε μία κραυγαλέα αντίφαση:
Πώς είναι δυνατόν κάποιος που (η κ. Μαρούπα νομίζει ότι) έχει προφύγει στο ΣτΕ κατά του Προσωπικού Αριθμού να είναι, ταυτοχρόνως, υπέρ της υποχρεωτικής έκδοσης και χορήγησής του;!
Εκείνο που θα έπρεπε να είναι απολύτως σαφές στα μάτια κάθε νομικού είναι ότι η αυτοματοποιημένη υποχρεωτική έκδοση του Προσωπικού Αριθμού, από την φύση του πράγματος, καθότι πρόκειται για υποχρεωτική πράξη της Διοικήσεως, δεν εξαρτάται από την ρητή ή σιωπηρή αντίθεση του διοικούμενου.
Υποχρεωτική πράξη σημαίνει ακριβώς ότι η συναίνεση του πολίτη έχει εκ προοιμίου παρακαμφθεί. Υπό αυτήν, λοιπόν, την έννοια δεν μπορεί να αποφέρει κάποιο νομικό αποτέλεσμα η επίδοση εξωδίκου.
Αντιστοίχως, δεν είχε αποφέρει κανένα τέτοιο αποτέλεσμα η επίδοση παρόμοιου εξωδίκου στις διοικήσεις των νοσοκομείων για να μη βγουν σε αναστολή ή για να επαναπροσληφθούν οι ανεμβολίαστοι υγειονομικοί. Επαναλαμβάνεται, λοιπόν, το ίδιο λάθος. Τα παθήματά μας δεν γίνονται μαθήματα.
Και το χειρότερο: Μέσω του εξωδίκου, ο πολίτης εφησυχάζει ότι πράττει ό,τι απαιτείται για να δηλώσει πανηγυρικά την αντίθεσή του στον Προσωπικό Αριθμό, ξεχνώντας ότι ο μεγάλος του πονοκέφαλος θα είναι η στιγμή εκείνη κατά την οποία θα κληθεί να κάνει χρήση του δαιμοναριθμού, αλλιώς θα «φάει την πόρτα» του ψηφιακού συστήματος.
Το καθεστώς της Νέας Δικτατορίας γνωρίζει άριστα, ανεξαρτήτως αν λάβει εξώδικα ή όχι, ότι ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού δεν επιθυμεί την υποχρεωτική έκδοση και χορήγηση του δαιμοναριθμού, όπως γνώριζε άριστα ότι 7.000 υγειονομικοί ήταν αντίθετοι προς την υποχρεωτική πράξη του εμβολιασμού τους κατά του κορωνοϊού.
Όπως, λοιπόν, στην δεύτερη περίπτωση η κυβέρνηση εφάρμοσε με πλήρη αναλγησία τους αντισυνταγματικούς νόμους για τον υποχρεωτικό εμβολιασμό, στέλνοντας εκβιαστικά είτε στην εμβολιαστική καρέκλα είτε στο πεζοδρόμιο εκείνους που είχε χαρακτηρίσει ήρωες στην αρχή της πανδημίας κολλώντας τους την στάμπα των «αρνητών της ιατρικής επιστήμης» (!), το ίδιο πιθανολογείται ότι θα πράξει και ενάντια σε όσους πολίτες θα κολλήσει την στάμπα των «αρνητών της αριθμοποίησης».
Ο αγώνας ενάντια σε ένα αυταρχικό, δικτατορικού τύπου καθεστώς, όπως είναι αυτό της παρούσας κυβέρνησης, δεν διεξάγεται με χαρτιά αλλά με αίμα και ιδρώτα, που χύνεται από όσους διέπονται από θυσιαστικό πνεύμα υπέρ της ελευθερίας και της αξίας του ανθρώπου.
Ως εκ τούτου, όπως έπρατταν και τα αδέλφια Scholl κατά της ναζιστικής Γερμανίας, έτσι και σήμερα, κατά της ψηφιακά αφηνιασμένης Νέας Δικτατορίας, απαιτείται σαμποτάζ στην ατμομηχανή της ηλεκτρονικής δικτατορίας με σθεναρή άρνηση χρήσης του Προσωπικού Αριθμού και με προκαταβολική συναποδοχή ότι αυτή η άρνηση μπορεί να σημάνει την αποβολή του «αντιδραστικού» πολίτη από τους κοινωνικο-οικονομικούς κόλπους της κοινωνίας.
Ας θυμηθούμε τι έγραφε η Οργάνωση «Λευκό Ρόδο» σε μία από τις προκηρύξεις της:3
«Σαμποτάζ στην αμυντική βιομηχανία και στις νευραλγικές για την πολεμική προσπάθεια βιομηχανίες, σαμποτάζ σε όλες τις συνελεύσεις, συγκεντρώσεις, εκδηλώσεις και διοργανώσεις του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος. Δολιοφθορές στην ομαλή λειτουργία της πολεμικής μηχανής (μιας μηχανής που δουλεύει μόνο για χάρη ενός πολέμου ο οποίος αφορά αποκλειστικά την επιβίωση και διατήρηση του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος και της δικτατορίας του). Σαμποτάζ σε όλους τους τομείς των επιστημών και του πνεύματος, οι οποίοι συμβάλλουν στη συνέχιση αυτού του πολέμου: πανεπιστήμια, λύκεια, εργαστήρια, ερευνητικά ιδρύματα, τεχνικά γραφεία. Σαμποτάζ σε όλες τις πολιτιστικές διοργανώσεις που θα μπορούσαν να καλλωπίσουν την εικόνα των φασιστών στον λαό. Σαμποτάζ σε όλους τους κλάδους των εικαστικών τεχνών που έχουν οποιαδήποτε σχέση με τον εθνικοσοσιαλισμό και τον υπηρετούν. Σαμποτάζ σε όλα τα έντυπα, σε όλες τις εφημερίδες των κονδυλοφόρων της κυβέρνησης που αγωνίζονται για τις ιδέες της και τη διάδοση του φαιού ψεύδους. Μη χαλαλίζετε ούτε μια δεκάρα σε εράνους (ακόμη κι όταν ενδύονται τον μανδύα της εξυπηρέτησης ευαγών σκοπών). Γιατί δεν είναι παρά ένα καμουφλάζ».
Αντιθέτως, σαμποτάζ της ηλεκτρονικής δικτατορίας με ομαδική επίδοση εξωδίκων δεν νοείται. Με επικοινωνιακά, «συμβολικά ξεχαρμανιάσματα» κανένα δικτατορικό καθεστώς δεν γκρεμίστηκε – με νεροπίστολα δεν εκφοβίζεις τους ανάλγητους τρομοκράτες του λαού!
Β. ΑΝΑΚΡΙΒΕΙΣ ΝΟΜΙΚΕΣ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙΣ
1. «Αριθμοληψία» versus «Αριθμοχρησία»
Η κ. Μαρούπα, αντιπαρερχόμενη σιγή την νομική φύση της αυτοματοποιημένης απόδοσης του υποχρεωτικού Προσωπικού Αριθμού σε κάθε πολίτη, μου χρέωσε ως προβληματική την θέση που υποστήριξα στην τελευταία ενότητα του άρθρου μου, όπου ισχυρίσθηκα ότι κρίσιμη πράξη είναι μόνο η άρνηση της «αριθμοχρησίας», ενώ είναι αδιάφορη η «αριθμοληψία».
Ειδικότερα, η κ. Μαρούπα έγραψε ότι:
«Άρα κατά την γνώμη του, είναι αναπόφευκτο να λάβουμε τον προσωπικό αριθμό...., αρκεί όμως να μην τον χρησιμοποιήσουμε. Το πώς δεν θα τον χρησιμοποιήσουμε δεν το εξηγεί, διότι θα έπρεπε να πει ότι αν κάτσετε ήσυχα και δεν αντιδράσετε στην χορήγηση, τότε για να μην το χρησιμοποιήσετε, βρείτε σπηλιά να μείνετε και ρίζες να φάτε».
Θα έπρεπε, όμως, να είναι αυτονοήτως αντιληπτό ότι η άρνηση της «αριθμοχρησίας» δεν χρειάζεται κάποια εξήγηση. Διότι, όπως το λέει και η ίδια η λέξη: Αρκεί να μη χρησιμοποιούμε τον Προσωπικό Αριθμό, όπου αυτός μας ζητείται για την ταυτοποιησή μας ή για την διενέργεια ηλεκτρονικών συναλλαγών με το Δημόσιο.
Για την ώρα δεν γνωρίζει κανείς μας σε ποιες ακριβώς περιπτώσεις θα ζητείται η χρήση του Δαι-μον-αδικού Αριθμού, γι’ αυτό άλλωστε έχω παρομοιάσει σε προγενέστερο άρθρο μου τον αριθμό αυτόν με το πειραματικό εμβόλιο κατά του κορωνοϊού4.
Φυσικά, δεν αποκλείεται, αν η κυβέρνηση της Νέας Δικτατορίας ωθήσει την κατάσταση στα άκρα, να δείξει το πιο σατανικό της πρόσωπο, αναγκάζοντας τους αντιστεκόμενους στην αριθμοποίησή τους να υποστούν έναν πρωτοφανή κοινωνικο-οικονομικό αποκλεισμό, εφάμιλλο εκείνου που προφητεύεται στο 13ο κεφάλαιο της ιεράς Αποκαλύψεως.
Αν, μάλιστα, βρισκόμαστε, πράγματι, σε βαθιά έσχατα χρόνια κι αν, επομένως, επίκειται η επίσημη στέψη του παγκόσμιου κυβερνήτη της ανθρωπότητας, ήτοι του Αντιχρίστου, στον Γ΄ Ναό του Σολομώντος5, τότε η συνέπεια αυτή είναι σίγουρα αναπόφευκτη.
Αλήθεια, η κ. Μαρούπα, θα διενοείτο ποτέ να μας προτρέψει να στείλουμε προληπτικώς εξώδικο στον Αντίχριστο, ώστε να φοβηθεί και να αποσύρει την αξίωσή του να σφραγισθούμε με τον Δαι-Μον-αδικό Αριθμό του Θηρίου, γνωστό και ως 666;
Το ερώτημα γεννάται από την στιγμή που παραδέχθηκε στην ανάρτησή της ότι:
«Μπορεί να φτάσουμε και ώς εκεί [δηλ. να βρούμε σπηλιά να μείνουμε και ρίζες να φάμε], άλλα κάλλιον το προβλέπειν του θεραπεύειν. Αυτός είναι ο σκοπός της εξωδίκου, να αποτρέψει».
Να αποτρέψει ποιον; Τους υπηρέτες του Αντιχρίστου; Όταν από ένα εξώδικο δεν φοβάται ο κακόψυχος γείτονας που καταπατά συστηματικά το οικόπεδό μας, θα φοβηθούν από την μαζική αποστολή εξωδίκων οι πολλοί αντίχριστοι που έχουν μαζευτεί στην κυβέρνηση;
2. Το παράδειγμα των Βρετανών
Εν συνεχεία, η κ. Μαρούπα επικαλέσθηκε το παράδειγμα των Βρετανών, επισημαίνοντας ότι:
«Για τον ίδιο λόγο ξεσηκώθηκαν 2.000.000 Βρετανοί σε ένα 48ωρο, υπέγραψαν σχετική δήλωση και βγήκαν στους δρόμους. Για να ξεκαθαρίσουν την ΚΑΘΕΤΗ ΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥΣ. Αυτό κάνουμε κι εμείς μέσω της εξώδικης διαμαρτυρίας μας».
Στην περίπτωση των Βρετανών, όμως, υπάρχει μία μεγάλη διαφορά σε σχέση με την ελληνική περίπτωση: Οι Βρετανοί αντέδρασαν όντως προληπτικά, προκειμένου να μην ψηφισθεί ο νόμος για τις ψηφιακές ταυτότητες.
Σε μας, αντιθέτως, η υποχρεωτική απόδοση του Προσωπικού Αριθμού έχει ήδη νομοθετηθεί και πλέον βρισκόμαστε στο «παρά πέντε» της αυτοματοποιημένης έκδοσής του. Πέραν δε τούτου, όταν βγαίνουμε στους δρόμους για τον Προσωπικό Αριθμό ή για τις ηλεκτρονικές ταυτότητες, είμαστε (σε αντίθεση με τους Βρετανούς) οι 300 του Λεωνίδα.
Και σε αυτήν ακριβώς την φάση, όπως ήδη εξήγησα στο άρθρο μου με τον τίτλο «Αδίκως παλεύουν εξωδίκως», η μόνη προβλεπόμενη νομική ενέργεια που μπορεί να οδηγήσει (έστω θεωρητικώς) στην (κατά την κ. Μαρούπα) πολυπόθητη κατάργηση του Δαι-Μον-αδικού Αριθμού είναι η αίτηση ακυρώσεως στο ΣτΕ .
Όσο δε πιο ποιοτικά και πολύπλευρα τεμηριωμένη θα ήταν αυτή η αίτηση, τόσο πιο δύσκολο θα μπορούσε να την απορρίψει το ΣτΕ. Παρεμπιπτόντως: Ο δρόμος αυτός είναι γνωστός στην κ. Μαρούπα, η οποία στο παρελθόν δεν είχε αρκεστεί σε εξώδικη όχληση, αλλά είχε προσφύγει στο ΣτΕ για δική της υπόθεση, καταθέτοντας αίτηση ακυρώσεως που εν τέλει ευδοκίμησε6.
Κατά τα λοιπά, τα μαζικώς επιδοθέντα εξώδικα είναι κάτι παραπάνω από βέβαιον ότι θα τα τοποθετήσουν οι υπουργοί και βουλευτές της παρούσας κυβέρνησης κάτω από την σόλα των παλαιότερων υποδημάτων τους.
Σημειωτέον ότι η συλλογή υπογραφών διαμαρτυρίας κατά το πρότυπο της ομάδας ΕΞΟΔΟΣ7 έχει ένα πλεονέκτημα έναντι της μαζικής επίδοσης εξωδίκων:
Η καταγραφή του αριθμού όλων εκείνων των πολιτών που αντιτίθενται στον Προσωπικό Αριθμό γίνεται ηλεκτρονικά (αυτό, βεβαίως, είναι, ταυτοχρόνως, και μειονέκτημα, αφού θα λάβει χώρα μια μορφή ηλεκτρονικού φακελώματος των «αρνητών» του Προσωπικού Αριθμού) και, επομένως, φαίνεται ο συνολικός αριθμός των αντιδρώντων.
Αντιθέτως, ο συνολικός αριθμός των επιδοθέντων εξωδίκων θα πρέπει να μετρηθεί από τον ίδιο τον αποδέκτη τους, δηλ. την ψηφιακώς αφηνιασμένη κυβέρνηση!
Δεν είναι, λοιπόν, κι αυτό μια γραφικότητα, να πιστεύει δηλαδή κανείς ότι πρόκειται να συμβεί κάτι τέτοιο;
Μετά ταύτα, τίθεται το εξής ερώτημα:
Πού βρισκόταν η κ. Μαρούπα από το 2023 και μετά, όταν υπήρχε άφθονος χρόνος να προτείνει προληπτική κίνηση υπό την μορφή μαζικών εξωδίκων, προκειμένου να μην εκδοθεί το προεδρικό διάταγμα και οι σχετικές υπουργικές αποφάσεις;
Και αν ενδιαφερόταν πραγματικά τόσο πολύ για την αναχαίτιση της δαιμονικής αριθμοποίησης του ελληνικού λαού, γιατί δεν ήρθε σε επαφή με τον γράφοντα, ο οποίος ήδη από διετίας αλώνιζε μοναχικά (όπως και επί εποχής εμβολιασμού) όλη την Ελλάδα εκφωνώντας τις ομιλίες που προαναφέρθηκαν παραπάνω και γράφοντας το ένα άρθρο μετά το άλλο, προκειμένου να διαφωτίσει τον κόσμο για την επικείμενη κτηνωδία της Νέας Δικτατορίας;
Κι όταν γράφει στην ανάρτησή της ότι «γίνεται φανερή η ιερή αγανάκτηση του γράφοντος [ενν.: εμού] από το ίδιο το κείμενό του, ότι δεν είναι η αναποτελεσματικότητα του εξωδίκου, αλλά προσωπικές του ανησυχίες», τι εννοεί, άραγε;
Ποιες είναι αυτές οι προσωπικές μου ανησυχίες;
Θα έπρεπε να γνωρίζει η κ. Μαρούπα ότι, όποιες ανησυχίες έχω, τις μοιράζομαι με όλους του πολίτες γράφοντας γι’ αυτές νυχθημερόν σε αυτό εδώ το ιστολόγιο, για το οποίο ματώνω καθημερινά.
3. Εξώδικη όχληση διαμαρτυρίας = Αναφορά προς τις αρχές κατά το άρθρο 10 του Συντάγματος;
Η κ. Μαρούπα, για να αντιμετωπίσει την επίκριση ότι η εξώδικη όχληση είναι μία κίνηση που δεν αφορά τις περιπτώσεις εκείνες όπου η Διοίκηση θεσπίζει μονομερώς μια νομικώς δεσμευτική ρύθμιση για τον αποδέκτη της, ο οποίος υπόκειται στον λεγόμενο διοικητικό καταναγκασμό (θεμελιώδες χαρακτηριστικό γνώρισμα ενός τέτοιου καταναγκασμού είναι ότι η προβλεπόμενη νομική ενέργεια δεν προϋποθέτει την συναίνεση ή την έγκριση του προσώπου εκείνου προς τον οποίο απευθύνεται, όπως συμβαίνει και με τον Προσωπικό Αριθμό), επικαλέσθηκε το άρθρο 10 του Συντάγματος, στο οποίο κατοχυρώνεται το δικαίωμα του πολίτη να αναφέρεται στις αρχές.
Ειδικότερα έγραψε:
«Το άρθρο 10 δεν αφορά μόνο σε αιτήματα πληροφόρησης ή χορήγησης εγγράφων, αλλά και σε διαμαρτυρίες και προσκλήσεις προς τις αρχές να τηρούν τους νόμους, ή το υπέρτερης τυπικής ισχύος Σύνταγμα και την Ευρωπαϊκή Νομοθεσία.
Καθένας ή πολλοί μαζί, έχουν το δικαίωμα, τηρώντας τους Νόμους του Κράτους, να αναφέρονται εγγράφως στις αρχές, οι οποίες είναι υποχρεωμένες να ενεργούν σύντομα κατά τις κείμενες διατάξεις και να απαντούν αιτιολογημένα σε κείνον που υπέβαλε την αναφορά. Αυτό λέει το Σύνταγμα.
Εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι δεν απαιτείται η αναγραφή της λέξης ΑΝΑΦΟΡΑ για να υπαχθεί η ενέργειά μας στο άρθρο 10 Σ, ή ότι η φράση ΕΞΩΔΙΚΗ ΔΗΛΩΣΗ-ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ-ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ, την καθιστά εκτός αντικειμένου.
Να θυμίσω ότι επανειλημμένως έχουν γίνει ενέργειες ολόιδιες (εξώδικης δήλωσης), προς τους βουλευτές από τις παμμακεδονικές για την μη ψήφιση της κατάπτυστης πρεσποσυμφωνίας, πριν αυτή υπογραφεί από τον Κοτζιά. Πρόσφατα από την κα Καρυστιανού κι άλλους γονείς θυμάτων του δυστυχήματος των Τεμπών. Ακόμα και προς δικαστές και εισαγγελείς επιδόθηκαν εξώδικα.
Τα εξώδικα των Παμμακεδονικών πέτυχαν τότε τον σκοπό τους, καθώς μετά την επίδοσή τους, οι βουλευτές γνωστοποίησαν ότι δεν επρόκειτο να ψηφίσουν την συμφωνία (Μάρτιος 2018), κι έτσι ο Κοτζιάς υπέγραψε χωρίς νομιμοποίηση την κατάπτυστη. Τα εξώδικα πέτυχαν να ψηφιστεί η κατάπτυστη στην Βουλή, 1 χρόνο μετά, τον Ιανουάριο του 2019, παράνομα.
Άρα οι εξώδικες δηλώσεις, είναι εύστοχες ενέργειες, λιγότερο ή περισσότερο. Εξαρτάται από την μαζικότητα και την επικινδυνότητα της παρανομίας εκ μέρους της διοίκησης και πόσο πορρωμένη είναι.
Οι εξώδικες δηλώσεις, είναι αυτό που λένε οι λέξεις, ΕΞΩ-ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ πράξεις, γίνονται προς υπόμνηση, ή προκειμένου να θέσεις κάποιον προ των ευθυνών του, επισημαίνοντάς του τις παρανομίες από τις οποίες οφείλει να αποστεί, ενώ εσύ αποδεικνύεται ότι του επέστησες την προσοχή, για μελλοντική σου δικαστική χρήση».
Πέρα από το γεγονός ότι η υιοθέτηση της λύσης επίδοσης εξωδίκου οχλήσεως και σε άλλες περιπτώσεις, όπως εκείνης των Τεμπών, καθόλου δεν αποδεικνύει την ορθότητα αυτής της λύσεως (σε δικαστές και εισαγγελείς, όπως, άλλωστε, και στην κυβέρνηση είναι παντελώς αδόκιμο, άστοχο και στρατηγικά επικίνδυνο να στέλνουμε εξώδικα, αφού καταστρατηγείται ένα νομικό όπλο του Ιδιωτικού Δικαίου, το οποίο αξιοποείται όλως καταχρηστικώς –προφανώς για λόγους επικοινωνιακούς– ως νομικό όπλο Δημοσίου Δικαίου), η επίκληση του άρθρου 10 του Συντάγματος και η εξίσωση του δικαιώματος της αναφοράς με το έγγραφο της εξωδίκου οχλήσεως είναι προβληματική για τους εξής δύο λόγους:
Πρώτον, ο μοναδικός τρόπος για να επιτύχει ο πολίτης το πολυπόθητο γι’ αυτόν έννομο αποτέλεσμα, δηλ. την κατάργηση του Προσωπικού Αριθμού είναι η κατάθεση αιτήσεως ακυρώσεως κατά του σχετικού προεδρικού διατάγματος ή των αντίστοιχων υπουργικών αποφάσεων.
Αντιθέτως, η κατά το άρ. 10 παρ. 1 του Συντάγματος αναφορά, η οποία απευθύνεται στην αρχή που εξέδωσε την πράξη, με αίτημα την ανάκληση, ακύρωση ή τροποποίηση της εκδοθείσας πράξεως ονομάζεται αίτηση θεραπείας ή χαριστική προσφυγή, ενώ εκείνη η αναφορά που απευθύνεται σε αρχή προϊσταμένη εκείνης που εξέδωσε την επίμαχη πράξη ονομάζεται ιεραρχική προσφυγή.
Όπως επισημαίνει ο Πρόδρομος Δαγτόγλου, στο εγχειρίδιό του «Συνταγματικό Δίκαιο. Ατομικά Δικαιώματα»:8
«Ο έλεγχος που προκαλούν η χαριστική και η ιεραρχική προσφυγή μπορεί να καταλήξει στην ανάκληση, ακύρωση ή τροποποίηση της πράξεως. Σε αυτές τις περιπτώσεις εκδίδεται νέα διοικητική πράξη. Εφόσον ο έλεγχος καταλήξει στην επιβεβαίωση της πράξεως, αν δηλαδή η εκδούσα αρχή εμμείνει στην αρχική της άποψη, χωρίς να προβεί σε νέα έρευνα, η νέα πράξη της έχει απλώς βεβαιωτικό χαρακτήρα και δεν μπορεί να προσβληθεί παραδεκτώς επί ακυρώσει. Η άσκηση χαριστικής ή ιεραρχικής προσφυγής διακόπτει την προθεσμία ασκήσεως της αιτήσεως ακυρώσεως επί 30 ημέρες».
«Από τις “απλές” αυτές διοικητικές προσφυγές (αναφορές) διαφέρει η ενδικοφανής προσφυγή. Όπως μαρτυρεί και το όνομα, πρόκειται για προσφυγή που ο νόμος έχει διαμορφώσει με παρόμοιο τρόπο όπως ένα ένδικο βοήθημα, με την διαφορά ότι εγείρεται ενώπιον διοικητικού οργάνου και όχι δικαστηρίου. Μια προσφυγή θεωρείται ενδικοφανής, μόνο αν προβλέπεται ρητώς από ειδικό νόμο […], ο οποίος καθορίζει προθεσμία ασκήσεώς της και προβλέπει την δυνατότητα της κατ’ ουσίαν επανεξετάσεως (όχι δηλαδή απλού ελέγχου νομιμότητας) της πράξεως».
Καμία, όμως, από τις προαναφερθείσες προσφυγές δεν χωρεί στην περίπτωση της υποχρεωτικής-αυτοματοποιημένης έκδοσης και απόδοσης του Προσωπικού Αριθμού σε όλους τους πολίτες, αφού ο έλεγχος της πράξης αυτής μπορεί να αφορά μόνο το ζήτημα της (αντι)συνταγματικότητας, το οποίο, βεβαίως, δεν δύναται να κριθεί από την διοικητική αρχή αλλά από το Συμβούλιο της Επικρατείας!
Τέλος, στην παράγραφο 3 του άρ. 10 του Συντάγματος προβλέπεται ότι:
«Η αρμόδια υπηρεσία ή αρχή υποχρεούται να απαντά στα αιτήματα για παροχή πληροφοριών και χορήγηση εγγράφων, ιδίως πιστοποιητικών, δικαιολογητικών και βεβαιώσεων μέσα σε ορισμένη προθεσμία, όχι μεγαλύτερη των 60 ημερών, όπως νόμος ορίζει. Σε περίπτωση παρόδου άπρακτης της προθεσμίας αυτής ή παράνομης άρνησης, πέραν των άλλων τυχόν κυρώσεων και έννομων συνεπειών, καταβάλλεται και ειδική χρηματική ικανοποίηση στον αιτούντα, όπως νόμος ορίζει».
Σε σχέση με αυτήν την παράγραφο, η κ. Μαρούπα ισχυρίζεται ότι «το άρθρο 10 δεν αφορά μόνο σε αιτήματα πληροφόρησης ή χορήγησης εγγράφων, αλλά και σε διαμαρτυρίες και προσκλήσεις προς τις αρχές να τηρούν τους νόμους, ή το υπέρτερης τυπικής ισχύος Σύνταγμα και την Ευρωπαϊκή Νομοθεσία».
Ωστόσο, αυτό δεν προκύπτει από την γραμματική διατύπωση της παραγράφου 3 του άρθρου 10, σύμφωνα με το οποίο, για να υποχρεούται η αρχή να απαντήσει στο υποβληθέν αίτημα, θα πρέπει αυτό να έχει ως αποκλειστικό αντικείμενο είτε την παροχή πληροφοριών είτε την χορήγηση εγγράφων.
Το εξώδικο, όμως, της κ. Μαρούπα δεν έχει ως αντικείμενο κάτι από αυτά τα δύο. Αντιθέτως, περιορίζεται στην έκφραση διαμαρτυρίας και στην έγερση αξίωσης προς την κυβέρνηση να προβεί σε άμεση αναστολή της έκδοσης, χορήγησης κι ενεργοποίησης και χρήσης του Προσωπικού Αριθμού, στην εξασφάλιση εναλλακτικής δυνατότητας ταυτοποίησης και στην λήψη τεχνικών και οργανωτικών μέτρων, ώστε να αποτραπεί η μαζική συγκέντρωση προσωπικών δεδομένων σε μία βάση δεδομένων, συνοψίζει δε τα μέτρα αυτά υπό τον όρο «κατάργηση του Προσωπικού αριθμού».
Συνεπώς, η σατανική και μισάνθρωπη κυβέρνηση της Νέας Δικτατορίας δεν υπάρχει περίπτωση, ούτε μία στο εκατομμύριο, να απαντήσει σε αυτό το γραπτό και, ταυτοχρόνως, γραφικό αίτημα, που υποτίθεται ότι καλύπτεται ως δικαίωμα αναφοράς προς τις αρχές από το άρθρο 10 του Συντάγματος.
Υπό αυτό το πρίσμα, εμμένω αμετακίνητος στην θέση που διετύπωσα στο άρθρο μου-πέτρα του σκανδάλου με τίτλο «Αδίκως παλεύουν εξωδίκως», όπου παρομοίασα την μαζική επίδοση εξωδίκων με ρίψη χαλικιών εκ μέρους κάποιων γραφικών οι οποίοι βάλλουν εναντίον ουρανοξυστών.
Σε ό,τι αφορά τον ισχυρισμό της κ. Μαρούπα ότι τα εξώδικα των Παμμακεδονικών πέτυχαν τον σκοπό τους, επειδή οι βουλευτές γνωστοποίησαν την άρνησή τους, δεν προσδιορίζεται ποιοι ήταν οι βουλευτές αυτοί που, εξαιτίας ακριβώς των εξωδίκων (!) και όχι εξαιτίας της έμπρακτης αντίθεσης του ελληνικού λαού που είχε πλημμυρίσει τους δρόμους (αντιθέτως, αντίστοιχες λαοθάλασσες δεν είδαμε ποτέ στο πλαίσιο της αντίδρασης των πολιτών κατά του δαιμοναριθμού και της ψηφιακής δικτατορίας), γνωστοποίησαν την πρόθεσή τους να μην ψηφίσουν την κατάπτυστη πρεσποσυμφωνία.
Περαιτέρω, γράφοντας η κ. Μαρούπα ότι τα εξώδικα γίνονται με σκοπό την υπόμνηση ή την θέση κάποιου προ των ευθυνών του, διά της επισημάνσεως των παρανομιών από τις οποίες οφείλει να αποστεί, ενώ ο εξωδίκως καλών αποδεικνύεται ότι επέστησε την προσοχή για μελλοντική δικαστική χρήση, φαίνεται πως δεν συνειδητοποιεί ότι η δικαστική χρήση για την κατάργηση του Προσωπικού Αριθμού δεν είναι άλλη από την αίτηση ακυρώσεως στο ΣτΕ, η οποία, όμως, πρέπει να κατατεθεί εντός συγκεκριμήνης προθεσμίας. Η προσφυγή, μάλιστα, στο ευρωπαϊκό δικαστήριο προϋποθέτει την εξάντληση των εγχώριων ένδικων μέσων. Συνεπώς, προ ποίων ευθυνών θα θέσει ο εξωδίκως καλών την κυβέρνηση, αφού η εκφοβιστική ενέργεια της προσφυγής του πολίτη στην δικαιοσύνη, στερείται νομικής βάσεως;
Συνακολούθως, η προτροπή προς τον κόσμο να αποστείλει εξώδικο στην κυβέρνηση για να την κάνει να… παραμιλάει, ακόμη και τώρα που έχει εκπνεύσει η προθεσμία για την κατάθεση αιτήσεως ακυρώσεως κατά του υπ’ αριθμ. 40/2025 Προεδρικού Διατάγματος, θα προκαλέσει μάλλον το παραμιλητό των πολιτών, όταν αυτοί θα πληροφορηθούν ότι δεν έχουν πλέον την δυνατότητα να προσφύγουν στην ελληνική ή/και ευρωπαϊκή δικαιοσύνη κατά του προεδρικού διατάγματος για τον Προσωπικό Αριθμό (σημειωτέον ότι έχουν απομείνει ολίγες μόνο μέρες μέχρι να εκπνεύσει και η προθεσμία υποβολής αιτήσεως ακυρώσεως ενώπιον του ΣτΕ κατά των υπουργικών αποφάσεων που αφορούν την αναγραφή και αποθήκευση του Προσωπικού Αριθμού στις ηλεκτρονικές ταυτότητες).
Τέλος, η κ. Μαρούπα επικαλείται την «φτώχεια της μεγαλύτερης μερίδας των πολιτών, οι οποίοι αδυνατούν να προσφύγουν στο ΣτΕ, πληρώνοντας παράβολα, και μετά βίας πολλοί συμπεριελήφθησαν στην εξώδικο, επειδή το κόστος ήταν μηδενικό, καθώς η εξώδικη δήλωση απευθυνόταν από 40-50-100 άτομα, προς τον υπουργό και την αρχή προστασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα!».
Από πού προκύπτει, όμως, ότι κάθε πολίτης που αντιτάσσεται στον Προσωπικό Αριθμό θα έπρεπε να πληρώσει από μόνος του το παράβολο και τα λοιπά έξοδα της αιτήσεως ακυρώσεως; Γιατί δεν θα μπορούσε να γίνει ένας τέτοιος συντονισμός, ώστε η συνολική δαπάνη για την κατάθεση της αίτησης ακυρώσεως να επιμερισθεί στους εκατοντάδες ή χιλιάδες ενδιαφερόμενους, οι οποίοι θα μπορούσαν να ενταχθούν σε κάποιο από τα δικηγορικά σχήματα που δημιουργήθηκαν για την σύνταξη, κατάθεση και υποστήριξη της εν λόγω αιτήσεως; Αν η άρνηση του δαιμοναριθμού χαρακτηρίζεται από την μαζικότητα που υπονοείται στην ανάρτηση της κ. Μαρούπα, τότε, διά του επιμερισμού αυτού, δεν θα υπήρχε οικονομικό πρόσκομμα.
Σημειωτέον ότι ήδη από τα τέλη Μαΐου κάποιοι καλοθελητές διέσπειραν την ψευδή είδηση ότι είχα ζητήσει 10.000 ευρώ για την να ξεκινήσει (!) η αίτηση ακυρώσεως, οπότε προέβην σε διάψευση με σχετική ανάρτηση στο παρόν ιστολόγιο9.
Γ. ΕΝΑ ΨΕΥΔΟΔΙΛΗΜΜΑ: ΑΡΑΓΜΑ ΣΤΟΝ ΚΑΝΑΠΕ Ή ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗ ΜΕ ΜΑΖΙΚΗ ΕΠΙΔΟΣΗ ΕΞΩΔΙΚΩΝ;
Στην ανάρτησή της, η κ. Μαρούπα κατασκεύασε ένα ψευδοδίλημμα:
Άραγμα στον καναπέ ή επαγρύπνηση με μαζική επίδοση εξωδίκων;
Ειδικότερα, η κ. Μαρούπα έγραψε τα εξής:
«Επομένως, όλοι αυτοί που δεν έχουν τα χρήματα για τα παράβολα για δικαστήρια, αυτά τα 50 έστω ευρώ, προτιμάει ο κ. καθηγητής να αράξουν στον καναπέ τους, περιμένοντας από μακριά να διαπιστώσουν την αποτελεσματικότητα ή μη, των δικών του άριστων, νομικών ενεργειών, αφήνοντας και την κυβέρνηση στην ησυχία της να δολοπλοκεί και να καθορίζει το μέλλον μας, πιθανόν από κοινού με την ηγεσία του ΣτΕ;
Ή να καταλάβει η κυβέρνηση και τα δικαστήρια από πρώτο χέρι, ότι επαγρυπνούμε και βρισκόμαστε σε εγρήγορση, εκφράζουμε την διαμαρτυρία μας και τους ζητάμε να σταματήσουν τα οργουελικά μέτρα, που έχουν ετοιμάσει εις βάρος μας;
Εγώ προκρίνω το δεύτερο. Το είπα και στην συνέντευξή μου στον κ. Δραγάτη. Αν περιμένετε από τον αληθινά έγκριτο κ. καθηγητή ή από μένα την ταπεινή δικηγόρο να φέρω το αποτέλεσμα, καήκαμε! Εγώ θέλω τον λαό, πολίτη! Να μετέχει στα κοινά. Να διεκδικεί και να απαιτεί να συγκαθορίζει την μοίρα του».
Αμφότεροι, όμως, οι πόλοι του ως άνω ψευδοδιλήμματος είναι αίολοι:
Σε ό,τι αφορά τον (πρώτο) πόλο του καναπέ:
Μέχρι τον Ιούλιο οργανώναμε από κοινού με τον κ. Νίκο Παπαδόπουλο διαδηλώσεις, καλώντας τον κόσμο να βγει στους δρόμους όχι μόνο μεγάλων αλλά και μικρών ελληνικών πόλεων, προκειμένου να αφήσουμε τον καναπέ μας και να δείξουμε στην κυβέρνηση τα δόντια μας ενάντια στην επικείμενη αριθμοποίησή μας και τον εγκλωβισμό σε μια τυραννική ψηφιακή σκλαβιά. Αλλά, όπως ήδη σημειώθηκε παραπάνω, η ανταπόκριση του κόσμου ήταν αποκαρδιωτικά περιορισμένη.
Αν έστω μία από αυτές τις συγκεντρώσεις έφθανε το ένα εκατομμύριο διαδηλωτών, όπως συνέβη στις 28 Φεβρουαρίου 2025 για τα Τέμπη, δεν θα ακουγόταν τότε η πιο δυνατή κραυγή κατά του Προσωπικού Αριθμού;
Σε ό,τι αφορά τον (δεύτερο) πόλο του εξωδίκου:
Το προαναφερθέν έλλειμμα λαϊκής διαμαρτυρίας δεν μπορεί σε καμία περίπτωση και με καμία ερμηνεία να εξουδετερωθεί από την μαζική επίδοση εξωδίκων που, όπως ήδη τεκμηριώθηκε, δεν είναι από την φύση τους πρόσφορα για τον εκφοβισμό της νεοδικτατορικής κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Η κ. Μαρούπα μπορεί μεν να δηλώνει περίφημα ότι θέλει τον λαό να αποτελείται από πολίτες, να μετέχει στα κοινά, να διεκδικεί και να απαιτεί να συγκαθορίζει την μοίρα του, πλην όμως ένας τέτοιος συνειδητοποιημένος και πολιτικά ενεργός λαός δεν επαληθεύει την πολιτική του υπόσταση και, εν τέλει, την συνταγματικά κατοχυρωμένη κυριαρχία του, όταν χρησιμοποιεί εναντίον μιας αυταρχικής κυβέρνησης, που έχει κατ’ επανάληψιν καταλύσει το Σύνταγμα, νομικά όπλα που χρησιμοποιεί όταν θέλει να φοβίσει έναν ιδιώτη.
Όταν ο πολίτης μεταφυτεύει τα όπλα του Ιδιωτικού Δικαίου στο χωράφι του Δημοσίου Δικαίου, όπου δεσπόζει το κρατικό τέρας του γαλαζοπράσινου Λεβιάθαν, δεν συγκαθορίζει την μοίρα του, αλλά γίνεται άξιος της μοίρας του.
Η βιωσιμότητα του ιστολογίου εξαρτάται από την ελάχιστη οικονομική στήριξη των αναγνωστών, η οποία ανέρχεται σε 5 € μηνιαίως ή 50 € ετησίως.
Ευχαριστώ θερμά για την αλληλεγγύη σας!
Λεπτομέρειες σχετικά με την συνδρομή υπάρχουν στον ακόλουθο σύνδεσμο:
kvathiotis.substack.com/subscribe
«Δε θα σιωπήσουμε ποτέ», Οι Προκηρύξεις του Λευκού Ρόδου (1942-1943), εκδ. Πατάκη, Αθήνα 2019, σελ. 37/38.
4η έκδοση, εκδ. Σάκκουλα, Αθήνα-Θεσσαλονίκη 2012, σελ. 933, αριθμ. περ 1490.
Αξιοσέβαστε κ. Βαθιώτη, εάν στο διάστημα που μεσολάβησε από την εμπρόθεσμη κατάταθεση αίτησης ακύρωσης όπου είχατε συμβουλευτικό ρόλο έχουν προκύψει κι άλλα νομικά επιχειρήματα, ίσως με την βοήθεια του κ. Δασκαλάκη, της νομικής ομάδας της Εξόδου και του Ελληνικού Παλμού να προλάβετε να συντάξετε και να καταθέσετε εμπρόθεσμα ακόμα μία.
Το κόστος δεν θα αποτελέσει εμπόδιο, εάν είμαστε πράγματι πολλοί οι ενδιαφερόμενοι.
Ευχαριστώ για όσα κάνετε.
Συγχαρητήρια!