Αντιλαμβάνομαι τον πόνο και την απογοήτευσή σας, όμως δεν είναι όλα μαύρα. Δεν έχει χαθεί η έννοια της αντίστασης ή του αγώνα.
Θυμηθείτε πρόσφατα το 2015 ένα ΟΧΙ των Ελλήνων υπό απειλές με ένα δημοψήφισμα όπου το ποδοπατησαν οι προδότες πολιτικαντηδες. Θυμηθείτε πιο παλιά τα ΟΧΙ στα Σκόπια, στις ταυτότητες, ότι δηλαδή είναι αξιακο, ο Έλληνας το υπερασπιζεται, όταν υπάρχει βέβαια και ο κατάλληλος θεσμός που του έχει εμπιστοσύνη. Κοιτάξτε τους πρωταθλητες μας που κάτω από αντίξοες συνθήκες προπονούνται και για ένα μικρό κρατίδιο της νοτιοανατολικης Ευρώπης το ποσοστό πρωταθλητισμου είναι μεγάλο. Ότι βαλλομαστε πανταχοθεν, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και αντιστάσεις, που αναδεικνυονται πάντα και κάνουν τη διαφορά. Έτσι είναι η ζωή σ'αυτο τον κόσμο, ένας διαρκής αγώνας όπου ο καθένας κάνει την προσπάθειά του ώσπου να κλείσει τα μάτια του.
Όταν μάς κλείδωσε μέσα γιά πρώτη φορά τόν Μάρτη τού 2020, πίστευα ότι μέσα σέ δύο εβδομάδες ό κόσμος θά είχε ξεχυθεί έξω στούς δρόμους, θά είχε φέρει τά πάνω κάτω, ότι τουλάχιστον θά αδιαφορούσε γιά τά "μέτρα".
Όταν είδα πως αντέδρασε ό κόσμος, πόσο κότες είναι, έπαθα ζημιά. Έπεσα από τά σύννεφα.
Όχι μόνο υπάκουσαν μέ τέτοιο τρόπο που ούτε κάν πραγματικές κότες, γουρούνια ή σκυλιά θά υπάκουαν, όχι μόνο χλεύαζαν όταν τούς προειδοποιούσες τι θά παθέναν εάν τρυπηθούνε, αλλά απαιτούσαν οί ίδιοι οί Έλληνες τήν εφαρμογή τών μέτρων από εμάς.
Εώς τότε όντως οί Έλληνες κάποια αντίσταση φέρναν. Από εκεί καί μετά ό αδικαιολόγητος φόβος, τό εμβόλιο καί ό εγωισμός τούς μετάλλαξαν.
Βασικά δείξανε αυτό που είχαν κρυμμένο μέσα τούς. Αποκαλήφθηκαν.
Δείξανε ότι είναι κότες.
Επέστρεψα τό 2015 τόν Σεπτέμβρη στήν Ελλάδα, μετά από 16 χρόνια στήν Γερμανία, Βερολίνο.
Τήν εποχή που όλοι τήν κοπανούσαν γιά νά σώσουν τό τομάρι τούς.
Είχα στρωμένη ζωή εκεί.
ΕΔΩ είμουν ό ξένος.
Ήξερα ότι έρχομαι σέ πόλεμο.
Ήθελα όπως μπορούσα νά βοηθήσω.
Ό ρομαντισμός μού έφηγε.
Πάντα έκανα διαχωρισμό κράτους-λαού. Πάντα πίστευα ότι Ελλάδα δέν είναι τό κράτος αλλά οί Έλληνες. Ήξερα ότι τό κράτος είναι ό εχθρός μάς κί ότι εμείς δέν είμαστε οί σκάρτοι.
Με ενοχλει η τοποθετηση σας μαζι με τους πανελιστες, ηθοποιους, τραγουδιστες, αθλητες ...των επιστημονων. Δλδ ποιοι πρεπει τελικα να μας εκπροσωπουν ...
Οι άνθρωποι με ειδικές γνώσεις, εκλεκτοί σε πνεύμα και σε ήθος δεν πάνε ούτε να ψηφίσουν.
Έχω βαρεθεί νά μάς βρίζω. Μάς συχένομαι. Η Ελλάδα μάς είναι γεμάτη θείτσες, φλώρους, άντρες-γυναικούλες, ρουφιάνους, καταδότες, χορτάτους, άπληστους, αδιάφορους, "τυφλούς", "κουφούς". Ανθρωπάκια άψητα, μαλθακούς, βουτυρομπεμπέδες, κακομαθημένους, ψηλομήτες.
Ένας βούρκος από ανθρωπάρια. Παντού υπάρχουν. Παντού. Σάν μερμήγκια, σάν μύγες βρομερές. Έχουν κατακλίση τήν χώρα.
Τήν μολύνουν μέ τήν βρομερή αναπνοή τούς, μέ τήν παρουσία τούς, μέ τήν ύπαρξη τούς.
Φτάσαμε στό τέρμα τής ιστορίας μάς.
Προδόσαμε τά πάντα.
Προδόσαμε τούς προγόνους μάς.
Προδόσαμε τήν χώρα μάς.
Προδόσαμε τά παιδιά καί τά εγκόνια μάς.
Δέν μάς αντέχω. Μάς συχένομαι. Χειρότερο πράγμα από τό νά μιράζομαι τήν χώρα μού μέ αυτούς τούς λαπάδες δέν μπορούσε νά μού συμβεί.
Τό βάρος τής ντροπής που μού προκαλούν τά λιγδομένα καί χορτασμένα συχάματα είναι πολύ βαρή.
Δέν μπορώ νά τό αντέξω.
Αυτό είναι η κόλαση. Θεέ μού, μάς έχεις παρατήσει μέ αυτούς μέσα στήν κόλαση.
Γιατί αδιαφορείς Θεέ μού ;
Πώς αντέχεις νά βλέπεις νά βλέπεις νά ρουφάνε τίς σάρκες καί τίς ζωές αυτοί οί δαιμονοποιμένοι βουτυρομπεμπέδες ;
Εγώ γιά ποιόν λόγο νά παλεύω ;
Νά αποδείξω τί ;
Σέ ποιόν ;
Γιατί δέν τούς ποδοπατάς ;
Γιατί δέν τούς τσακίζεις ;
Γιατί δέν βάζεις στόν κώλο τούς φωτιά, νά τρέχουν σάν μασκοφορεμένα ποντίκια ;
Μήν πάτε νά ψηφίσετε. Όχι.
Φάτε σουβλάκια καλύτερα.
Φάτε καί πατσά.
Ταυτόχρονα νά αμπελοφυλλοσοφείτε κιόλας.
Καθώς θά τρέχουν τά ξίγκια από τό στόμα σάς.
Φάτε, φάτε, φάτε.
Πιείτε καί καφέ.
Καί έπειτα, κατά τό απογευματάκι, πάτε στήν τουαλέτα νά τά βγάλετε.
Τό βραδάκι σκεπαστείτε μέ ένα λεπτό σεντονάκι γιά νά μήν ιδρώσει ό ποπός σάς καί φέρτε στήν σκέψη σάς ότι κάνατε καί σήμερα τό καθήκον σάς. Σκεφτείτε τό πόσο ήθος καί πόση αρετή έχετε.
Αυτές οί σκέψεις θά σάς κάνουν νά αποκοιμηθήτε γλυκά καί τρυφερά κάτω από τό δροσερό σάς σεντονάκι.
ΚΑΙ ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΜΗΝ ΞΥΠΝΗΣΕΤΕ ΠΟΤΕ !!!
Αντιλαμβάνομαι τον πόνο και την απογοήτευσή σας, όμως δεν είναι όλα μαύρα. Δεν έχει χαθεί η έννοια της αντίστασης ή του αγώνα.
Θυμηθείτε πρόσφατα το 2015 ένα ΟΧΙ των Ελλήνων υπό απειλές με ένα δημοψήφισμα όπου το ποδοπατησαν οι προδότες πολιτικαντηδες. Θυμηθείτε πιο παλιά τα ΟΧΙ στα Σκόπια, στις ταυτότητες, ότι δηλαδή είναι αξιακο, ο Έλληνας το υπερασπιζεται, όταν υπάρχει βέβαια και ο κατάλληλος θεσμός που του έχει εμπιστοσύνη. Κοιτάξτε τους πρωταθλητες μας που κάτω από αντίξοες συνθήκες προπονούνται και για ένα μικρό κρατίδιο της νοτιοανατολικης Ευρώπης το ποσοστό πρωταθλητισμου είναι μεγάλο. Ότι βαλλομαστε πανταχοθεν, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και αντιστάσεις, που αναδεικνυονται πάντα και κάνουν τη διαφορά. Έτσι είναι η ζωή σ'αυτο τον κόσμο, ένας διαρκής αγώνας όπου ο καθένας κάνει την προσπάθειά του ώσπου να κλείσει τα μάτια του.
Όταν μάς κλείδωσε μέσα γιά πρώτη φορά τόν Μάρτη τού 2020, πίστευα ότι μέσα σέ δύο εβδομάδες ό κόσμος θά είχε ξεχυθεί έξω στούς δρόμους, θά είχε φέρει τά πάνω κάτω, ότι τουλάχιστον θά αδιαφορούσε γιά τά "μέτρα".
Όταν είδα πως αντέδρασε ό κόσμος, πόσο κότες είναι, έπαθα ζημιά. Έπεσα από τά σύννεφα.
Όχι μόνο υπάκουσαν μέ τέτοιο τρόπο που ούτε κάν πραγματικές κότες, γουρούνια ή σκυλιά θά υπάκουαν, όχι μόνο χλεύαζαν όταν τούς προειδοποιούσες τι θά παθέναν εάν τρυπηθούνε, αλλά απαιτούσαν οί ίδιοι οί Έλληνες τήν εφαρμογή τών μέτρων από εμάς.
Τό bulling από τούς συνανθρώπους μάς τό φάγαμε. Τήν τηλεόραση μπορούσες νά τήν κλείσεις.
Εώς τότε όντως οί Έλληνες κάποια αντίσταση φέρναν. Από εκεί καί μετά ό αδικαιολόγητος φόβος, τό εμβόλιο καί ό εγωισμός τούς μετάλλαξαν.
Βασικά δείξανε αυτό που είχαν κρυμμένο μέσα τούς. Αποκαλήφθηκαν.
Δείξανε ότι είναι κότες.
Επέστρεψα τό 2015 τόν Σεπτέμβρη στήν Ελλάδα, μετά από 16 χρόνια στήν Γερμανία, Βερολίνο.
Τήν εποχή που όλοι τήν κοπανούσαν γιά νά σώσουν τό τομάρι τούς.
Είχα στρωμένη ζωή εκεί.
ΕΔΩ είμουν ό ξένος.
Ήξερα ότι έρχομαι σέ πόλεμο.
Ήθελα όπως μπορούσα νά βοηθήσω.
Ό ρομαντισμός μού έφηγε.
Πάντα έκανα διαχωρισμό κράτους-λαού. Πάντα πίστευα ότι Ελλάδα δέν είναι τό κράτος αλλά οί Έλληνες. Ήξερα ότι τό κράτος είναι ό εχθρός μάς κί ότι εμείς δέν είμαστε οί σκάρτοι.
Διαψεύστηκα.
ΌΧΙ. Εμείς θέλουμε αυτό τό κράτος. Εμείς τό υποστηρίζουμε μέ νύχια καί δόντια μήν τυχόν καί πέσει. Γιά νά γλυτώσουμε τίς καταθέσεις μάς. Γιά νά γλυτώσουμε τόν μισθούλη μάς. Γιά νά γλυτώσουμε τήν σύνταξη μάς.
Ποιό Αιγαίο, ποιά Τουρκία, ποιά όπλα στήν Ουκρανία, ποιό Predator, ποιές παιδεραστίες, ποιές ιοθεσίες αθώων παιδιών από ανώμαλων, ποιές θυσίες στά Τέμπη, ποιά αντίχριστα σχολεία....
Ό μισθούλης μάς νά είναι καλά. Ό μισθούλης μάς νά μπαίνει.
Δέν αξίζουμε νά πατάμε επάνω σέ αυτά τά ιερά χώματα που είναι ποτισμένα μέ τό αίμα ηρώων.
Μολύνουμε τόν τόπο καί δυσφημίζουμε τούς προγόνους μάς.
Δέν φτιάχνει η κατάσταση. Δέν αντιστρέφετε. Είμαστε σάπιοι ώς λαός εώς τό μεδούλι.
Ότι δέν λύνεται κόβεται. Πρέπει νά ξεριζωθεί από τήν ρίζα τό δέντρο που έχει σαπίσει.
Είμαστε φλώροι καί διεφθαρμένοι. Χαιρόμαστε μέ τό νά κάνουμε κακό στόν άλλον μέσω ρουφιανιάς. Υπερηφανευόμαστε κί όλας.
Έχουμε κακία μέσα μάς.
Δέν ανεχόμαστε νά ζεί κάποιος διαφορετικά από εμάς. Νά ξεχωρίζει από τόν μέσο όρο.
Εμείς τόν ρουφιεύουμε. Εμείς τού στέλνουμε τούς θεσμούς. Τόν αγαπημένο μάς Κούλη, γιά νά τού κάνει ντά.
Απαιτούμε συμμόρφωση στήν παράνοια.
Απαιτούμε νά ζεί κάποιος όπως εμείς. Όπως τό ένα πρόβατο πίσω από τό άλλο.
Δέν ανεχώμαστε ηρωισμούς, ρομαντισμούς καί αντιστάσεις.
Απαιτούμε συμμόρφωση στό κράτος.
Στό θέλημα τού Κούλη.
Γεννηθήτω τό θέλημα τού Κούλη.
Καλά αυτά που αναφέρετε στό σχόλιο σάς, αλλά δέν υφίστανται ποιά.
Ό Έλληνας μεταλλάχθηκε σέ κατά φύσην καί σέ παρά φύσην σκλάβο.
Ελπίδα μάς είναι ότι τά 2/3 τών Ελλήνων σέ λίγο θά είναι νεκροί.
Μέ τό εναπομείναντα 1/3 μπορεί νά αναγεννηθεί ό Ελληνισμός.
Νά σταματήσει τό σάπιο νά μάς κρατάει στόν πάτο !
Έχετε δίκιο.
Σας ευχαριστώ πολύ κύριε Αλεξάτε, διαβάζω ακριβώς αυτά που σκέφτομαι. Να είστε καλά.
Παρακαλώ. Νά είστε κί εσείς καλά. Έστω κί ένα κάτω τού 30% σήμερα γιά τόν Κούλη θά είναι πραγματικά ένα μεγάλο θαύμα.
Με ενοχλει η τοποθετηση σας μαζι με τους πανελιστες, ηθοποιους, τραγουδιστες, αθλητες ...των επιστημονων. Δλδ ποιοι πρεπει τελικα να μας εκπροσωπουν ...
🚨Το Τελικό Παιχνίδι είναι Πάντα Περισσότερος Συγκεντρωτισμός
https://apollodoros.substack.com/p/b2c?utm_source=post-banner&utm_medium=web&utm_campaign=posts-open-in-app&publication_id=1154987&post_id=145455245&triedRedirect=true