Σας ευχαριστούμε για ένα ακόμη διαφωτιστικό κείμενο. Μακάρι όλοι οι Έλληνες να βγούμε σύντομα από την πλάνη, να επικρατήσει η αλήθεια, το φως, η Ορθοδοξία. Καλή Ανάσταση, αγαπημένε κ. Βαθιωτη.
Πολύ ωραία προσέγγιση κ. Βαθιώτη, άριστη! Αν δε ξεφοβηθούμε το σταυρό και το θάνατο, δε θα πάψουμε ποτέ να είμαστε σκλάβοι του Χαράρι, αλλά και του κάθε "Χαράρι" και των αφεντικών του. Ο Χριστός, αλλά και όλοι οι άγιοι Μάρτυρες το έκαναν αυτό για μας και μας έδειξαν το δρόμο. Εμείς θ' ακολουθήσουμε, ή θα παραμείνουμε αδρανείς, άβουλοι και φοβισμένοι;
Να καταθέσω μερικές σκόρπιες σκέψεις γιατί το μυαλό αποσπάται από το βάρος που έχω στο στομάχι αυτή τη στιγμή και από το κρασάκι δίπλα στο πληκτρολόγιό μου.
Παρατήρηση πρώτη, λοιπόν. Προσωπικά με μπερδεύει πολύ το γεγονός ότι διεξάγονται δύο παράλληλοι αλλά αντίθετοι προς το σκοπό «αγώνες» από τους εκπροσώπους της ΝΤΠ (επιστήμονες, Μ.Κ.Ο, φιλοσόφους, πολιτικούς κλπ). Ο ένας αγώνας είναι κατά του θανάτου με βάση όσα διαβάσαμε παραπάνω και ο άλλος είναι υπέρ του θανάτου (δικαίωμα στην ευθανασία, δικαίωμα στην άμβλωση κλπ). Οι άνθρωποι της ΝΤΠ όντας μεγάλοι «σκακιστές». Έχουν απάντηση σε κάθε κίνησή μας και… ένα πρόβλημα για κάθε λύση μας. Η ουσία είναι ότι παρά, τις φαινομενικά αντίθετα δράσεις τους, όλες έχουν μία κοινή συνισταμένη, την παρά φύσιν ανθρώπινη συμπεριφορά και έναν μοναδικό σκοπό, το σφράγισμά μας. Προσωπική εκτίμηση πάντως είναι πως όλοι θα κληθούμε στον πόλεμο ενάντια (στο δικό τους) θάνατο, όπως έγινε πρόσφατα με το υπερόπλο - νανοτεχνολογίας, κατά του αόρατου κορωνοφορεμένου εχθρού. Το πείραμα έγινε, αλλά την ουσία του και τα πραγματικά αποτελέσματά του δε θα τα μάθουμε ποτέ.
Η δεύτερη σκέψη που γυροφέρνει το μυαλό είναι μία αγαπημένη αγιορείτικη σοφία: «Αν πεθάνεις, πριν πεθάνεις, δε θα πεθάνεις, όταν πεθάνεις». Απλή, όμορφη, σύντομη και ουσιαστική γιατί βασίζεται στο Λόγο του Θεού, αφού ο ίδιος ο Χριστός μας είπε «Ο πιστεύων εις εμέ, καν αποθάνη ζήσεται». Επίσης, σε άλλο άρθρο ήθελα να αναφέρω πως σύμφωνα με τους πατέρες της Εκκλησίας η μνήμη θανάτου είναι ένα δώρο του Θεού στους ανθρώπους. Ένα δώρο το οποίο να θυμίσω μας στέρησαν τα τελευταία έτη, τόσο κατά την πανδημία όταν δε άφηναν τον κόσμο να δει νεκρούς συγγενείς και φίλους, όσο και κατά την πρόσφατη τραγωδία των Τεμπών όταν η κυρία Γκάγκα ενημέρωνε και πάλι τον κόσμο για απόφαση να μη δουν οι συγγενείς τους νεκρούς τους. Πάλι, λοιπόν, οδηγηθήκαμε σε παρά φύσιν συμπεριφορές, τόσο ως προς τα σώματα των νεκρών ανθρώπων όσο και ως προς τις ψυχές του.
Το επιχείρημα του Χαράρι «Η Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου δεν λέει ότι οι άνθρωποι έχουν το δικαίωμα να ζουν μέχρι να φτάσουν τα ενενήντα. Λέει ότι κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να ζει, τέρμα. Το δικαίωμα δεν έχει ημερομηνία λήξης» δημιουργεί κάποιες εύλογες απορίες:
1. Κατ’ αρχήν ξέρει κανείς τι εννοεί η συγκεκριμένη Διακήρυξη με τον όρο και το ρήμα «ζω»; Υπάρχω; Επιβιώνω; Ζω δημιουργικά; Ζω με άνεση; Τι; Γιατί αν το δικαίωμα δεν έχει ημερομηνία λήξης, λογικά (γιατί νομικά δε γνωρίζω) και τα… πώς να το πω, τα «παρελκόμενα» του «ζω» δεν πρέπει να έχουν ημερομηνία λήξης, γιατί διαφορετικά δε θα «ζω». Από το φουτουριστικό Matrix, όμως, όπου οι άνθρωποι «καλλιεργούνταν» και «ζούσαν» σε τεχνητές μήτρες, στις οποίες σιτίζονταν μέσα από σωληνάκια και μέσω καλωδίων παρείχαν στις μηχανές την απαραίτητη ενέργεια για να συντηρούνται οι τελευταίες, ενώ παράλληλα ο εγκέφαλός τους ήταν συνδεδεμένος στην εικονική πραγματικότητα, μέχρι τη «ζωή» που γνωρίζαμε και ζούσαμε οι περισσότεροι μέχρι πρότινος υπάρχει τεράστιο χάσμα. Οπότε τίθεται το ερώτημα τι σημαίνει για τον κύριο Χαράρι το ρήμα «ζω»
2. Δεύτερη απορία: Δικαίωμα στην παραίτηση από το δικαίωμα υπάρχει; Γιατί αν υπάρχει, το δικαίωμα λήγει, τη στιγμή που κάποιος παραιτείται από αυτό. Έτσι όπως το θέτει ο Χαράρι, όμως, μοιάζει να αναφέρεται σε υποχρέωση, παρά σε δικαίωμα. Παράλληλα, οι χώρες που έχουν νομιμοποιήσει την ευθανασία είναι ήδη επτά, ενώ η παθητική ευθανασία είναι νόμιμη σε όλη την Αμερική και την Ευρώπη συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας. Προκαλεί λοιπόν απορίες και «βραχυκύκλωμα» όταν ένας εκπρόσωπος την ΝΤΠ μιλάει για «δικαίωμα στη ζωή χωρίς ημερομηνία λήξης» ενώ άλλοι εκπρόσωποι της ΝΤΠ (κυβερνήσεις, νομοθέτες κλπ) νομιμοποιούν την ευθανασία και μάλιστα την παθητική, αυτή δηλαδή στην οποία ο άνθρωπος του οποίου η ζωή διακόπτεται, συνήθως, δεν μπορεί να εκφράσει τη βούλησή του.
Μία ακόμη σκέψη είναι ότι ο Χαράρι και οι φίλοι του θυμίζουν τον Ντόριαν Γκρέι, αλλά σε πολύ πιο αφελή βερσιόν. Έχουν πουλήσει την ψυχή τους και είτε πιστεύουν ότι ο «αγοραστής» δεν υπάρχει και δε θα εμφανιστεί να παραλάβει το «εμπόρευμά του» είτε προσπαθούν μέσω της αθανασίας που επιδιώκουν να μην τηρήσουν τη συμφωνία τους μαζί του και να τον κοροϊδέψουν. Πλάκα θα ‘χε.. Το θέμα είναι ότι ο συγκεκριμένος αγοραστής είναι σαν το χρηματιστή, σημειώνει «κέρδη» ή «ζημίες» μόνο κατά τη στιγμή της εξαργύρωσης. Όπως ένας χρηματιστής έχει κέρδη ή ζημίες από μία μετοχή, μόνο όταν την πουλήσει και ασχέτως από την πορεία της αξίας της, έτσι και ο έξω από δω, μόνο αφού πεθάνουμε, ξέρει αν θα μας βάλει «ταμείο» ή αν η επένδυσή του «πήγε κουβά».
Αν όσα διαβάσαμε και όσα διατυμπανίζει ο Χαράρι φαίνονται νοσηρά, το πιο περίεργο και ταυτόχρονα ανησυχητικό είναι η λέξη «δυστυχία» στη δήλωση « […] Θέλουμε την ικανότητα να σχεδιάζουμε εκ νέου το σώμα και τον νου μας, προκειμένου, πάνω απ’ όλα, να γλυτώσουμε από τα γηρατειά, τον θάνατο και τη δυστυχία». Σε ποια δυστυχία αναφέρεται; Σίγουρα όχι στη δική μου ή στη δική σας. Στη δική τους δυστυχία αναφέρεται. Παρά τα πλούτη, τα μεγαλεία, τα σπίτια, τα ταξίδια, τα ρούχα, τα κοσμήματα είναι δυστυχισμένοι. Το πρόβλημα με τη δυστυχία, όμως, είναι ότι συνήθως μετατρέπεται σε οργή και η οργή αυτή κατευθύνεται σε πρόσωπα τα οποία θεωρούμε ότι ευθύνονται για τη δυστυχία μας. Θα είμαστε τυχεροί αν το μόνο μας πρόβλημα στο μέλλον θα είναι να πετάγονται από το πουθενά οργισμένοι υπεράνθρωποι με υπερδυνάμεις να μας κάνουν τόπι στο ξύλο. Υποψιάζομαι πως ο κόσμος θα υποφέρει πολύ περισσότερο. Εξάλλου όπως είπε ο αββάς Ησαΐας: «Εκείνος που ελπίζει να ζήσει πολλά χρόνια, θα εμπλακεί σε πολλές αμαρτίες»
Μετά λοιπόν απ’ όλα αυτά να πω «Χρόνια Πολλά»; Θα πω!
Ζούμε την πλάνη της ψευδαίσθησης, δηλαδή νομίζουμε ότι κάτι είναι αληθινό αλλά στην ουσία δεν είναι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η εικόνα της τηλεόρασης, της οθόνης, γενικά η εικόνα που αποτυπώνεται από την τεχνολογία, που μπορεί να είναι κάτι το οποίο είναι πραγματικό και έχει αλλοιωθεί ή είναι τελείως φανταστικό. Αυτό δημιουργεί σύγχυση, όχι μόνο στους απλούς ανθρώπους αλλά και στους πιο νοήμων. Στο πέρασμα του χρόνου γίνεται συνήθεια και στο τέλος δεύτερη φύση. Η πλάνη της ψευδαίσθησης γίνεται τρόπος ζωής αλλά εφόσον δεν είναι συμβατή με τη φυσική διαδικασία της ζωής, τότε προξενεί σύγχυση και τρόμο. Ο θάνατος είναι μια φυσική διαδικασία και όταν δεν αντιμετωπίζεται ως τέτοια, φυσικό επακόλουθο να υπάρχουν οι στρεβλώσεις στο συναίσθημα και τη λογική που επηρεάζεται από αυτό. Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν εγκλωβιστεί στην ψευδαίσθηση της τεχνολογίας, μη μπορώντας να ξεφύγουν και εφόσον έχουν ξεφύγει της φυσικής διαδικασίας θα υποστούν την εξισορρόπηση της Φύσης με ότι αυτό συνεπάγεται. Υπάρχει ελπίδα; Για τη Φύση σίγουρα, για τους ανθρώπους άγνωστο μιας και οι επιλογές τους δεν είναι συμβατές με αυτήν.
Ο Χαράρι, όπως και ο Neil deGrasse Tyson, ο Francis Collins, και άλλοι τέτοιοι (ο άλλος με το μακρύ πρόσωπο που δεν θυμάμαι πως λέγεται) δεν είναι επιστήμονες. Αυτά που λένε δεν θα συμβούν. Ίσα ίσα συμβαίνει το αντίθετο από αυτά που λέει ο Χαράρι· στις δυτικές χώρες οι πλεονάζοντες θάνατοι είναι περίπου ένα εκατομμύριο τον χρόνο! (1.000.000!!!)
Αυτοί είναι κληρικοί της νέας τάξης. Μας λένε ότι νικάμε τον θάνατο για να είμαστε καθησυχασμένοι. Μας λένε ψέματα. Και δεν ξέρουν και πολλά πράγματα. Μπορεί να ξέρει κάποια πράγματα πάνω στο πεδίο του ο καθένας, αλλά γενικά δεν είναι ιδιαίτερα έξυπνοι άνθρωποι. Δεν μπορούν να δουν αφαιρετικά τα πράγματα και δεν μπορούν να διακρίνουν μοτίβα.
Κύριε Βαθιωτη να είστε ευλογημένος. Καλή Ανάσταση, θρησκευτική και εθνική!
Σας ευχαριστούμε για ένα ακόμη διαφωτιστικό κείμενο. Μακάρι όλοι οι Έλληνες να βγούμε σύντομα από την πλάνη, να επικρατήσει η αλήθεια, το φως, η Ορθοδοξία. Καλή Ανάσταση, αγαπημένε κ. Βαθιωτη.
Πολύ ωραία προσέγγιση κ. Βαθιώτη, άριστη! Αν δε ξεφοβηθούμε το σταυρό και το θάνατο, δε θα πάψουμε ποτέ να είμαστε σκλάβοι του Χαράρι, αλλά και του κάθε "Χαράρι" και των αφεντικών του. Ο Χριστός, αλλά και όλοι οι άγιοι Μάρτυρες το έκαναν αυτό για μας και μας έδειξαν το δρόμο. Εμείς θ' ακολουθήσουμε, ή θα παραμείνουμε αδρανείς, άβουλοι και φοβισμένοι;
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!! ΚΕ ΒΑΘΙΩΤΗ ,,,ΥΠΕΡΟΧΟ !!!ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΟΤΑΤΟ !!! ΜΟΥ ΘΥΜΙΣΕ ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΛΟΥΚΑ ΤΟΝ ΙΑΤΡΟ...ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΦΟΒΟ.....
Χριστός Ανέστη!
Να καταθέσω μερικές σκόρπιες σκέψεις γιατί το μυαλό αποσπάται από το βάρος που έχω στο στομάχι αυτή τη στιγμή και από το κρασάκι δίπλα στο πληκτρολόγιό μου.
Παρατήρηση πρώτη, λοιπόν. Προσωπικά με μπερδεύει πολύ το γεγονός ότι διεξάγονται δύο παράλληλοι αλλά αντίθετοι προς το σκοπό «αγώνες» από τους εκπροσώπους της ΝΤΠ (επιστήμονες, Μ.Κ.Ο, φιλοσόφους, πολιτικούς κλπ). Ο ένας αγώνας είναι κατά του θανάτου με βάση όσα διαβάσαμε παραπάνω και ο άλλος είναι υπέρ του θανάτου (δικαίωμα στην ευθανασία, δικαίωμα στην άμβλωση κλπ). Οι άνθρωποι της ΝΤΠ όντας μεγάλοι «σκακιστές». Έχουν απάντηση σε κάθε κίνησή μας και… ένα πρόβλημα για κάθε λύση μας. Η ουσία είναι ότι παρά, τις φαινομενικά αντίθετα δράσεις τους, όλες έχουν μία κοινή συνισταμένη, την παρά φύσιν ανθρώπινη συμπεριφορά και έναν μοναδικό σκοπό, το σφράγισμά μας. Προσωπική εκτίμηση πάντως είναι πως όλοι θα κληθούμε στον πόλεμο ενάντια (στο δικό τους) θάνατο, όπως έγινε πρόσφατα με το υπερόπλο - νανοτεχνολογίας, κατά του αόρατου κορωνοφορεμένου εχθρού. Το πείραμα έγινε, αλλά την ουσία του και τα πραγματικά αποτελέσματά του δε θα τα μάθουμε ποτέ.
Η δεύτερη σκέψη που γυροφέρνει το μυαλό είναι μία αγαπημένη αγιορείτικη σοφία: «Αν πεθάνεις, πριν πεθάνεις, δε θα πεθάνεις, όταν πεθάνεις». Απλή, όμορφη, σύντομη και ουσιαστική γιατί βασίζεται στο Λόγο του Θεού, αφού ο ίδιος ο Χριστός μας είπε «Ο πιστεύων εις εμέ, καν αποθάνη ζήσεται». Επίσης, σε άλλο άρθρο ήθελα να αναφέρω πως σύμφωνα με τους πατέρες της Εκκλησίας η μνήμη θανάτου είναι ένα δώρο του Θεού στους ανθρώπους. Ένα δώρο το οποίο να θυμίσω μας στέρησαν τα τελευταία έτη, τόσο κατά την πανδημία όταν δε άφηναν τον κόσμο να δει νεκρούς συγγενείς και φίλους, όσο και κατά την πρόσφατη τραγωδία των Τεμπών όταν η κυρία Γκάγκα ενημέρωνε και πάλι τον κόσμο για απόφαση να μη δουν οι συγγενείς τους νεκρούς τους. Πάλι, λοιπόν, οδηγηθήκαμε σε παρά φύσιν συμπεριφορές, τόσο ως προς τα σώματα των νεκρών ανθρώπων όσο και ως προς τις ψυχές του.
Το επιχείρημα του Χαράρι «Η Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου δεν λέει ότι οι άνθρωποι έχουν το δικαίωμα να ζουν μέχρι να φτάσουν τα ενενήντα. Λέει ότι κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να ζει, τέρμα. Το δικαίωμα δεν έχει ημερομηνία λήξης» δημιουργεί κάποιες εύλογες απορίες:
1. Κατ’ αρχήν ξέρει κανείς τι εννοεί η συγκεκριμένη Διακήρυξη με τον όρο και το ρήμα «ζω»; Υπάρχω; Επιβιώνω; Ζω δημιουργικά; Ζω με άνεση; Τι; Γιατί αν το δικαίωμα δεν έχει ημερομηνία λήξης, λογικά (γιατί νομικά δε γνωρίζω) και τα… πώς να το πω, τα «παρελκόμενα» του «ζω» δεν πρέπει να έχουν ημερομηνία λήξης, γιατί διαφορετικά δε θα «ζω». Από το φουτουριστικό Matrix, όμως, όπου οι άνθρωποι «καλλιεργούνταν» και «ζούσαν» σε τεχνητές μήτρες, στις οποίες σιτίζονταν μέσα από σωληνάκια και μέσω καλωδίων παρείχαν στις μηχανές την απαραίτητη ενέργεια για να συντηρούνται οι τελευταίες, ενώ παράλληλα ο εγκέφαλός τους ήταν συνδεδεμένος στην εικονική πραγματικότητα, μέχρι τη «ζωή» που γνωρίζαμε και ζούσαμε οι περισσότεροι μέχρι πρότινος υπάρχει τεράστιο χάσμα. Οπότε τίθεται το ερώτημα τι σημαίνει για τον κύριο Χαράρι το ρήμα «ζω»
2. Δεύτερη απορία: Δικαίωμα στην παραίτηση από το δικαίωμα υπάρχει; Γιατί αν υπάρχει, το δικαίωμα λήγει, τη στιγμή που κάποιος παραιτείται από αυτό. Έτσι όπως το θέτει ο Χαράρι, όμως, μοιάζει να αναφέρεται σε υποχρέωση, παρά σε δικαίωμα. Παράλληλα, οι χώρες που έχουν νομιμοποιήσει την ευθανασία είναι ήδη επτά, ενώ η παθητική ευθανασία είναι νόμιμη σε όλη την Αμερική και την Ευρώπη συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας. Προκαλεί λοιπόν απορίες και «βραχυκύκλωμα» όταν ένας εκπρόσωπος την ΝΤΠ μιλάει για «δικαίωμα στη ζωή χωρίς ημερομηνία λήξης» ενώ άλλοι εκπρόσωποι της ΝΤΠ (κυβερνήσεις, νομοθέτες κλπ) νομιμοποιούν την ευθανασία και μάλιστα την παθητική, αυτή δηλαδή στην οποία ο άνθρωπος του οποίου η ζωή διακόπτεται, συνήθως, δεν μπορεί να εκφράσει τη βούλησή του.
Μία ακόμη σκέψη είναι ότι ο Χαράρι και οι φίλοι του θυμίζουν τον Ντόριαν Γκρέι, αλλά σε πολύ πιο αφελή βερσιόν. Έχουν πουλήσει την ψυχή τους και είτε πιστεύουν ότι ο «αγοραστής» δεν υπάρχει και δε θα εμφανιστεί να παραλάβει το «εμπόρευμά του» είτε προσπαθούν μέσω της αθανασίας που επιδιώκουν να μην τηρήσουν τη συμφωνία τους μαζί του και να τον κοροϊδέψουν. Πλάκα θα ‘χε.. Το θέμα είναι ότι ο συγκεκριμένος αγοραστής είναι σαν το χρηματιστή, σημειώνει «κέρδη» ή «ζημίες» μόνο κατά τη στιγμή της εξαργύρωσης. Όπως ένας χρηματιστής έχει κέρδη ή ζημίες από μία μετοχή, μόνο όταν την πουλήσει και ασχέτως από την πορεία της αξίας της, έτσι και ο έξω από δω, μόνο αφού πεθάνουμε, ξέρει αν θα μας βάλει «ταμείο» ή αν η επένδυσή του «πήγε κουβά».
Αν όσα διαβάσαμε και όσα διατυμπανίζει ο Χαράρι φαίνονται νοσηρά, το πιο περίεργο και ταυτόχρονα ανησυχητικό είναι η λέξη «δυστυχία» στη δήλωση « […] Θέλουμε την ικανότητα να σχεδιάζουμε εκ νέου το σώμα και τον νου μας, προκειμένου, πάνω απ’ όλα, να γλυτώσουμε από τα γηρατειά, τον θάνατο και τη δυστυχία». Σε ποια δυστυχία αναφέρεται; Σίγουρα όχι στη δική μου ή στη δική σας. Στη δική τους δυστυχία αναφέρεται. Παρά τα πλούτη, τα μεγαλεία, τα σπίτια, τα ταξίδια, τα ρούχα, τα κοσμήματα είναι δυστυχισμένοι. Το πρόβλημα με τη δυστυχία, όμως, είναι ότι συνήθως μετατρέπεται σε οργή και η οργή αυτή κατευθύνεται σε πρόσωπα τα οποία θεωρούμε ότι ευθύνονται για τη δυστυχία μας. Θα είμαστε τυχεροί αν το μόνο μας πρόβλημα στο μέλλον θα είναι να πετάγονται από το πουθενά οργισμένοι υπεράνθρωποι με υπερδυνάμεις να μας κάνουν τόπι στο ξύλο. Υποψιάζομαι πως ο κόσμος θα υποφέρει πολύ περισσότερο. Εξάλλου όπως είπε ο αββάς Ησαΐας: «Εκείνος που ελπίζει να ζήσει πολλά χρόνια, θα εμπλακεί σε πολλές αμαρτίες»
Μετά λοιπόν απ’ όλα αυτά να πω «Χρόνια Πολλά»; Θα πω!
«Χρόνια Πολλά και θεάρεστα!» σε όλους..
Ω γλυκυ μου Εαρ
Ενα υπεροχο τραγουδι των ΤΧC ολο νοημα
Αναγεννήθηκα σαν το Φοίνικα μέσα απ' την τέφρα μου
Ρέει ο Ιχώρ μέσα κάθε φλέβα μου
Μαύρα πέπλα που μου εμποδίζαν την αληθινή όραση του καλού
Σκίζονται και χάνονται από εμπρός μου
Άλλαξε εντός μου ο ρυθμός του κόσμου
Το μυαλό μου διαυγές
Βγάζουν άναρθρες κραυγές πνεύματα κακά και χάνονται στο λυκαυγές
Αποκωδικοποιώ το μήνυμα είναι το ξύπνημα
Σβήνονται στίγματα αίματος που χαράσαν την ψυχή μου ανεξiτιλα
Βλέπω ποια είν' τ' αληθινά και ποια τα κίβδηλα
Μετά από τόσους χρόνους περιπλανήσεων ασκόπων σε ανηλίους δαιδαλώδεις διαδρόμους του λαβυρίνθου
Βγαίνω έξω μέσω του μίτου και επιτέλους γλαυκόπις
Νόηση Θεού είμαι μαζί σου
Κι αφού κατάφερα και σε είδα, ίσως υπάρχει ακόμα ελπίδα
Ίσως τελικώς τα πάντα να μην έχουν χαθεί
Είναι στα βάθη της καρδιάς μου των ματιών σου η βολή
Εις στα βάθη της καρδιάς μου
Των ματιών σου η βολή
Έξαφνα και παρ' ελπίδα
Άναψε και πυρπολεί
Ζούμε την πλάνη της ψευδαίσθησης, δηλαδή νομίζουμε ότι κάτι είναι αληθινό αλλά στην ουσία δεν είναι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η εικόνα της τηλεόρασης, της οθόνης, γενικά η εικόνα που αποτυπώνεται από την τεχνολογία, που μπορεί να είναι κάτι το οποίο είναι πραγματικό και έχει αλλοιωθεί ή είναι τελείως φανταστικό. Αυτό δημιουργεί σύγχυση, όχι μόνο στους απλούς ανθρώπους αλλά και στους πιο νοήμων. Στο πέρασμα του χρόνου γίνεται συνήθεια και στο τέλος δεύτερη φύση. Η πλάνη της ψευδαίσθησης γίνεται τρόπος ζωής αλλά εφόσον δεν είναι συμβατή με τη φυσική διαδικασία της ζωής, τότε προξενεί σύγχυση και τρόμο. Ο θάνατος είναι μια φυσική διαδικασία και όταν δεν αντιμετωπίζεται ως τέτοια, φυσικό επακόλουθο να υπάρχουν οι στρεβλώσεις στο συναίσθημα και τη λογική που επηρεάζεται από αυτό. Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν εγκλωβιστεί στην ψευδαίσθηση της τεχνολογίας, μη μπορώντας να ξεφύγουν και εφόσον έχουν ξεφύγει της φυσικής διαδικασίας θα υποστούν την εξισορρόπηση της Φύσης με ότι αυτό συνεπάγεται. Υπάρχει ελπίδα; Για τη Φύση σίγουρα, για τους ανθρώπους άγνωστο μιας και οι επιλογές τους δεν είναι συμβατές με αυτήν.
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΚΥΡΙΕ ΒΑΘΙΩΤΗ
ΠΑΝΤΑ ΥΓΙΗΣ ΑΞΙΟΣ ΚΑΙ ΕΥΔΙΑΘΕΤΟΣ
ΝΟΜΙΚΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΔΙΔΑΚΤΩΡ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΛΟΓΟΥ
Εκπληκτικά τα κείμενά σας , κύριε Βαθιώτη! Οι νεοταξίτες έχουν τα πάντα , είναι όμως αδύναμοι , γιατί τους λείπει η Χάρις του Θεού.
Ο Χαράρι, όπως και ο Neil deGrasse Tyson, ο Francis Collins, και άλλοι τέτοιοι (ο άλλος με το μακρύ πρόσωπο που δεν θυμάμαι πως λέγεται) δεν είναι επιστήμονες. Αυτά που λένε δεν θα συμβούν. Ίσα ίσα συμβαίνει το αντίθετο από αυτά που λέει ο Χαράρι· στις δυτικές χώρες οι πλεονάζοντες θάνατοι είναι περίπου ένα εκατομμύριο τον χρόνο! (1.000.000!!!)
Αυτοί είναι κληρικοί της νέας τάξης. Μας λένε ότι νικάμε τον θάνατο για να είμαστε καθησυχασμένοι. Μας λένε ψέματα. Και δεν ξέρουν και πολλά πράγματα. Μπορεί να ξέρει κάποια πράγματα πάνω στο πεδίο του ο καθένας, αλλά γενικά δεν είναι ιδιαίτερα έξυπνοι άνθρωποι. Δεν μπορούν να δουν αφαιρετικά τα πράγματα και δεν μπορούν να διακρίνουν μοτίβα.