Ένα χαρακτηριστικό της ψηφιακής τεχνολογίας των υπολογιστών είναι η ανάγκη για συνεχή αναβάθμιση. Η αναβάθμιση αυτή ξεκίνησε να γίνεται σε αραιά χρονικά διαστήματα και έχει φτάσει σήμερα, να γίνεται και σε καθημερινή ακόμη βάση μέσω ίντερνετ. Η ανάγκη αυτή (με το πρόσχημα της ασφάλειας εν πολλοίς και αυτή) κάνει τον καταναλωτή να είναι σε μόνιμη εξάρτηση απο την εταιρία παραγωγής του λογισμικού μετά την αγορά του προιόντος με ευεργετικά αποτελέσματα για τα κέρδη της εταιρίας.
Η λογική αυτή της συνεχούς αναβάθμισης εφαρμόστηκε και στον άνθρωπο με την ανάγκη για συνεχή εμβολιασμό και την εξάρτηση απο την ανανέωση ενός ψηφιακού πιστοποιητικού για να μπορεί να κάνει απλές, καθημερινές δραστηριότητες.
Με την ίδια λογική και με πιο ύπουλο τρόπο που πέρασε απαρατήρητος απο τους πολλούς, κάποιες επαγγελματικές πιστοποιήσεις που είναι απαραίτητες για να εξασκεί κάποιος επάγγελμα πρέπει πλέον να ανανεώνονται σε ετήσια βάση με την απόκτηση κάποιων πιστωτικών μονάδων που θα καταχωρούνται ηλεκτρονικά. Έτσι, με το ευγενές πρόσχημα της δια βίου εκπαίδευσης ζούμε ήδη το social crediting που μπορεί να επεκταθεί αργότερα και στο πτυχίο του πανεπιστημίου και σε πολλές κοινωνικές δραστηριότητες.
Όλα τα παραπάνω δημιουργούν εξάρτηση απο κάποιο ηλεκτρονικό σύστημα για να μπορούμε να κάνουμε όλο και περισσότερες δραστηριότητες που πριν γίνονταν ελεύθερα. Ανοίγει έτσι η πορεία προς την ενσωμάτωση και την εξομοίωση με ένα σύστημα που θα οδηγήσει στο “κανείς δε θα μπορεί να αγοράσει ή να πουλήσει παρά μόνο αυτός που θα φέρει το χάραγμα”.
Ήταν κάποτε ένας λύκος που δεν είχε να φάει για μέρες. Ήταν πετσί και κόκαλο και εντελώς απογοητευμένος αναλογιζόταν πώς θα μπορέσει να επιβιώσει, έτσι εκείνη τη νύχτα πλησίασε στον λεγόμενο τόπο των αποστειρωμένων ονείρων.
Εκεί έτυχε να συναντήσει έναν παχύ σκύλο έξω από ένα σπίτι. Ο λύκος μόλις τον αντίκρισε ένιωσε σαν τον φτωχό συγγενή και ντράπηκε για την κατάντια του. Μάζεψε όμως τα κομμάτια της υπερηφάνειας του, πλησίασε τον σκύλο και με βραχνή φωνή τον παίνεσε για την προνομιακή ζωή του και για το εντυπωσιακό τσαρδί του. Ο σκύλος ένιωσε κολακευμένος και επειδή συμπάθησε τον λύκο του λέει: "Μπορείς να αποκτήσεις όσα έχω και εγώ ζώντας σαν και μένα με εγγυημένη ανοσία στις κακουχίες της ζωής, αρκεί να αποφασίσεις να γίνεις ένας από εμάς... Άσε τη μιζέρια του κόσμου σου και του είδους σου. Εκεί θα ζεις με το άγχος μην κρυώσεις και αρρωστήσεις. Εκεί θα πρέπει να προσπαθείς σκληρά για να παραμείνεις όρθιος. Ακολούθησε το παράδειγμά μου και θα κάνεις μια νέα αρχή σε μια καινούρια ζωή.
Ωραίο ακούγεται, είπε ο λύκος, αλλά τι θα πρέπει να κάνω; "Σχεδόν τίποτα" απάντησε ο εκπαιδευμένος σκύλος... Θα τρέχεις να πιάνεις ένα ξύλο για να το επιστρέφεις σε αυτούς που σ' το πετάνε, θα γαβγίζεις στους αντιφρονούντες και θα γλείφεις τους ομοϊδεάτες. Σε αντάλλαγμα θα λαμβάνεις επιδόματα κάθε είδους, μασημένη τροφή και θα βολτάρεις πλάι στους ισχυρότερους συμμάχους που είχες ποτέ. Στο μυαλό του λύκου δημιουργήθηκε ένα όραμα από ένα νέο μέλλον γεμάτο ευμάρεια και ασφάλεια και παραλίγο να δακρύσει από ευτυχία. Αλλά ακριβώς εκείνη τη στιγμή παρατήρησε ο λύκος στον λαιμό του σκύλου μια μεταλλική ετικέτα να αστράφτει. Αυτή κρεμόταν από το λουρί που ήταν τυλιγμένο γύρω από το χοντρό σβέρκο του.
-Τι είναι αυτό στο λαιμό σου που κρέμεται, σκύλε;
-Α μη δίνεις σημασία σε λεπτομέρειες...
-Πες μου σκύλε, με ευγένεια σ' το ζητώ...
-Είναι για μη χαθώ...είναι για να μπαίνω παντού...είναι για να βλέπει ο κόσμος πως έχω όνομα...είναι η απόδειξη πως δεν είμαι ανήμερος σαν και σένα...είναι το μετάλλιο της άξιας σκυλοζωής...είναι το σύμβολο της εξουσίας που μας χαρίζεται δωρεάν...είναι αυτό που θα σου θυμίζει σε ποιον ανήκουν τα πάντα για να μην το ξεχνάς...
-Και η ατσαλένια αλυσίδα αυτή που ξεκινάει από το παλούκι, γιατί καταλήγει στο λουρί του λαιμού σου;
-Αν συνηθίσεις κάτι μετά δεν το βλέπεις μπροστά σου, απλώς το κοιτάς σαν να μην υπάρχει, μαθαίνεις να ζεις με αυτό ξεχνώντας πώς ήταν η ζωή πριν από αυτό, και εδώ δεν ζουν αδέσποτοι σκύλοι πια για να μας το θυμίζουν. Θα το συνηθίσεις γρήγορα και εσύ καλέ μου φίλε.
-Σκύλε, οι δούλοι που αγαπάνε τη δουλεία δεν έχουν φίλους παρά μόνο έναν αφέντη, αυτόν θα ακολουθείς πάντα δίχως να διαλέγεις πού εσύ θα βαδίσεις, να είσαι έτοιμος λοιπόν να τον ακολουθήσεις και στον γκρεμό και αν θες να λογαριάζεσαι για πιστό σκυλάκι, όποτε σε διατάξει να πηδήξεις πρώτος στον γκρεμό, αυτό να κάνεις. Δεν θα αντάλλαζα με τίποτα αυτό που είμαι με όλα όσα έχει ο κόσμος που ζεις.
Ο λύκος, αφού είπε αυτά, απομακρύνθηκε δίχως να κοιτάξει πίσω, ενώ ο σκύλος αναστατώθηκε, γιατί αναγνώρισε στον λύκο τον παλιό εαυτό του και άρχισε με αλύχτημα γοερό να κλαίει κοιτάζοντας προς τον ουρανό ως τη στιγμή που ο αφέντης του ξύπνησε, και του πέρασε το φίμωτρο στο στόμα για να μην ακούγεται και ξυπνήσει και τα άλλα σκυλιά....
Ιω. 14,17 Θα σας δώση το Αγιον Πνεύμα, το οποίον είναι η καθαρά και απόλυτος αλήθεια και φανερώνει την αλήθειαν στους καλοπροαιρέτους. Αυτό όμως ο κόσμος ο αμαρτωλός δεν ημπορεί να το πάρη, διότι δεν έχει ανοικτά τα μάτια της ψυχής και ένεκα τούτου δεν το βλέπει ούτε και το γνωρίζει.
Σ'αυτό το υπέροχο άρθρο που αποδίδονται και ερμηνεύονται με χρονικούς παραλληλισμούς οι ρωσικές παροιμίες, διακρίνονται ολοφάνερα "παροιμιώδεις κολοτούμπες"!!! Μόνο που εδώ γίνονται (ευτυχώς! για μας) για να μας διαφωτίσουν, να μας καθηλώσουν & να μας ενθαρρύνουν! Πολλαπλά συγχαρητήρια!!! Από όλο αυτό το εξαίσιο κείμενο, όμως, προτιθεμαι (από προσωπική ανάγκη) να κρατήσω αυστηρά δύο λέξεις, στο σημείο που αναφέρεται ότι οι Έλληνες δεν παίζουν πια σκάκι : "... Ζούν μόνο στο δυστοπικό τώρα χωρίς να επιχειρούν προβολές στο αύριο της τελεσίδικης (αλλά όχι αμετάκλητης) επιβολής του Αντίχριστου...". Ναι, λοιπόν, "ΟΧΙ ΑΜΕΤΆΚΛΗΤΗΣ"!! Ναι, στην ελπίδα που αποτελεί το πιο άναρχο και ανυπάκουο συναίσθημα του ανθρώπου, αφού αρνείται ν'αποδεχθει πως το παρόν ή/και το μέλλον δεν αλλάζει...
Στην σημερινή εποχή επικρατεί η προπαγάνδα και η στρεψοδικία γι αυτό πολλοί παραπλανήθηκαν και κάθισαν να παίξουν σκάκι με τον εχθρό.Όταν όμως ξέρεις τον εχθρό πως μπορείς να παίξεις γνωρίζοντας ότι απέναντι σου έχεις τον εξολοθρευτή σου,τον βιαστή σου,τον βασανιστή σου;Είναι σα να σε καλεί σπίτι του σε δείπνο ο Hannibal Lecter κι εσύ ν'αποδέχεσαι την πρόσκληση πιστεύοντας ότι δεν θα φάει στο τέλος κι εσένα. Στο βιβλίο του Steven King, Το κοράκι (The Stand) ένας άντρας το σκάει από μια μονάδα βιολογικών δοκιμών και μεταδίδει ένα μεταλλαγμένο στέλεχος γρίπης με αποτέλεσμα ν'αφανιστεί το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας. Όσοι επιζούν είναι τρομαγμένοι και σαστισμένοι και έχουν ανάγκη από έναν παγκόσμιο ηγέτη.Τότε εμφανίζονται δύο υποψήφιοι, μια καλοσυνάτη γυναίκα και ένας σκοτεινός δαιμονικός άντρας.Ίσως κάτι παρόμοιο συμβεί και στην πραγματικότητα μετά απ'τις πολλές κρίσεις που έχει καλεστεί ν'αντιμετωπίσει η ανθρωπότητα. Ίσως ο Αντίχριστος στην αρχή φανεί καλοσυνάτος και μετά δείξει το δαιμονικό του πρόσωπο.
ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΥΜΟΡΦΙΚΟΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΣ,Π Ι Ο ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΣ ΤΙΤΛΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ...ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΕΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΚΕΣ <ΕΝΤΟΛΕΣ> ΤΩΝ ΗΘΙΚΩΝ ΑΥΤΟΥΡΓΩΝ,ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗ ΜΑΣ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΠΛΕΟΝ,ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΝΑ ΜΑΣ ΕΓΚΛΩΒΙΖΟΥΝ ΕΤΙ ΚΑΙ ΕΤΙ..--.ΚΑΠΟΤΕ ΜΙΑ ΦΙΛΗ ΜΟΥ ΗΓΟΥΜΕΝΗ ΜΟΥΧΕ ΠΕΙ,Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΣ,ΟΛΟ ΤΑ ΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΙΔΙΑ ΚΑΝΕΙ--,ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ,ΤΟ ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ ΔΗΛΑΔΗ,ΕΓΙΝΕ, ΟΤΑΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΑΚΡΙΒΩΣ Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΩΝ ΝΑΙΝΑΙΚΩΝ....ΝΑΙ,ΝΑΙ, ΝΑΙ,....ΛΕΣ ΚΑΙ ΣΤΕΡΕΙΤΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΑΛΛΗΣ ΛΕΞΗΣ....ΔΕΞΟΥ ΑΥΤΟ ΩΣ ΕΧΕΙ, ΤΟ ΤΑΔΕ ΚΑΙ ΤΟ ΔΕΙΝΑ ΜΗ ΤΟ ΨΑΞΕΙΣ,ΞΕΡΟΥΝ ΑΥΤΟΙ,,,ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΕΙΝΑΙ,,,ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΛΕΓΞΟΥΜΕ....Ε,ΤΩΡΑ Ο <ΚΟΣΜΟΣ ΠΡΟΟΔΕΥΕΙ>,Η<ΕΛΛΑΔΙΤΣΑ> ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΠΙΣΩ...(ΑΝ ΤΑ ΠΙΑΣΩ ΟΛΑ ΔΗΛΑΔΗ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΡΑΦΩ ΕΠΙ ΜΗΝΕΣ)ΝΑ ΠΩ ΓΙΑ ΠΟΛΥ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ,ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΑ ΨΑΧΝΟΥΜΕ---ΔΕΝ ΜΙΛΩ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΒΕΒΑΙΑ---,ΓΙΑΤΙ ΜΑΘΑΜΕ ΝΑ ΜΗΝ ΨΑΧΝΟΥΜΕ ΤΗ ΒΙΟΗΘΙΚΗ ΤΗΣ ΚΑΘΕ ΕΠΙΛΟΓΗΣ,ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ,ΑΓΟΡΑ ΤΡΟΦΙΜΩΝ...ΣΤΑ ΠΑΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΟΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΕΣ ΓΙΑΓΙΑΔΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΠΟ ΤΗΣ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑΣ ΤΗΣ ΓΗΣ,ΔΟΞΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΘΕΟ ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΩΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΥΛΙΚΑ,ΕΤΡΕΦΑΝ ΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΟΥΣ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΧΑΡΑ ....ΕΔΩ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΟΙ ΝΕΟΤΑΞΙΤΕΣ ΘΕΛΗΣΑΝ ΝΑ...<ΒΕΛΤΙΩΣΟΥΝ> ΤΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΓΙΑΓΙΑΔΩΝ,,,,ΠΟΙΟΣ ΑΚΟΥΕΙ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΞΕΜΩΡΑΜΕΝΕΣ ΘΕΟΥΣΕΣ ΤΩΡΑ....ΚΑΙ ΜΑΣ ΒΑΛΑΝ ΣΤΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΜΑΣ--ΔΙΟΤΙ ΤΑ ΔΕΧΤΗΚΕ Ο ΛΑΟΣ , ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΨΑΞΕΙ ΤΙ ΠΑΡΕΛΑΒΕ ΑΠΟ ΤΗ ΓΙΑΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΠΠΟΥ-- ΤΑ ΛΕΓΟΜΕΝΑ Ε-ψιλον ,ΑΡΙΘΜΗΜΕΝΑ ΚΑΤΑ ΣΕΙΡΕΣ, <ΒΕΛΤΙΩΤΙΚΑ>...ΠΕΡΑΝ ΤΟΥ ΟΤΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΣΤΟΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ,ΤΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ <ΕΝΙΣΧΥΤΙΚΑ ΓΕΥΣΕΩΣ>ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΕ ΠΟΛΛΑ ΤΡΟΦΙΜΑ,ΑΠΟ ΤΟ Ε626 ΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ Ε635(ΕΦΕΤ,ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΕΛΕΓΧΟΥ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ,ΚΑΤΕΥΘΥΝΤΗΡΙΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΠΙΣΗΜΟ ΕΛΕΓΧΟ ΠΡΟΣΘΕΤΩΝ ΤΡΟΦΙΜΩΝ 22/3/2016, ,medNutrition 9/11/2014 κ.λ.π..),ΠΕΡΙΕΧΟΥΝ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΕΣ ΚΥΤΤΑΡΙΚΩΝ ΣΕΙΡΩΝ,ΟΝΟΜΑΖΟΝΤΑΙ ΔΕ ΡΙΒΟΝΟΥΚΛΕΟΤΙΔΙΑ ΜΕ ΤΑ ΑΛΑΤΑ ΤΟΥΣ Η ΓΟΥΑΝΙΛΙΚΟ ΟΞΥ.ΑΚΟΜΗ ΑΝ ΔΟΥΜΕ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ ΤΡΟΦΩΝ,ΠΟΤΩΝ,ΣΕ ΤΣΙΧΛΕΣ Η ΚΑΡΑΜΕΛΛΕΣ ΤΟΝ ΤΥΠΟ ΗΕΚ 293,ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ HUMAN EMBRYONIC KIDNEY CELLS,KΥΤΤΑΡΙΚΕΣ ΣΕΙΡΕΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΕΜΒΡΥΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΦΡΟ. ΕΠΙΣΗΣ ΑΠΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ,ΚΑΠΟΤΕ ΜΟΥΦΕΡΑΝ ΣΤΟ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ ΜΟΥ ΚΑΛΛΥΝΤΙΚΑ ΜΕ ΜΕΔΟΥΛΙ ΚΑΙ ΠΛΑΚΟΥΝΤΑ...ΚΑΙ ΠΟΣΑ ΑΛΛΑ <ΚΑΛΛΥΝΤΙΚΑ>ΕΧΟΥΝ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ ΜΕ <ΟΡΟ>ΛΕΕΙ,Κ.Λ.Π...ΚΑΙ Ο ΛΑΟΣ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΤΟΝ ΥΠΝΟ ΤΟΥ <ΗΣΥΧΟΥ=ΒΛΑΚΑ> ΑΦΟΥ <ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ>.....Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΛΥΠΗΘΕΙ....ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΛΛΟ ΛΟΓΟ, ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ ΓΙΑ ΣΗΜΕΡΑ.....ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ...
Διαβάζοντας την τρίτη παροιμία εξάγεται και μια παράλληλη ερμηνεία κατ'εμέ ή πιο ορθά εμπεριέχεται η μία ερμηνεία μέσα στην άλλη. Η στάμνα κουβαλάει μέσα της κάτι το πολύτιμο. Ύδωρ το ζων. Το στοιχείο που νοηματοδοτεί την επίγεια ζωή. Είναι επομένως ευθύνη μας να διασφαλίζουμε την φειδωλή χρήση του κι όχι την κατασπατάληση του, γιατί η αλόγιστη σπατάλη του οδηγεί την στάμνα σε φθορά. Ομοίως ο άνθρωπος φθείρεται όταν δεν θωρακίζει τις αξίες που διέπουν ή θα έπρεπε να διέπουν την ζωή του. Το να χάνει τον δρόμο του και να αποπροσανατολίζεται από τα ιδεώδη του συχνά, όσο κι αν αυτό είναι μέρος της ζωής, είναι ένα σπιράλ που φέρνει παρακμή στα όσα έχει χτίσει μέχρι εκείνη την στιγμή. Το νερό ως μεταφορά της παροιμίας είναι οι αξίες μας. Αυτές είναι η πυξίδα μας και το αντίβαρο μας σε σχέση με το χάος. Οπότε τα ιδανικά μας πρέπει να έλκουν την προσοχή μας.
Για Καλημέρα, μια ερώτηση απο ενα ερπετοειδές..." What do we need humans for... keep them happy with drags and computer games...https://youtu.be/lgwu0qL51Pg
Ένα χαρακτηριστικό της ψηφιακής τεχνολογίας των υπολογιστών είναι η ανάγκη για συνεχή αναβάθμιση. Η αναβάθμιση αυτή ξεκίνησε να γίνεται σε αραιά χρονικά διαστήματα και έχει φτάσει σήμερα, να γίνεται και σε καθημερινή ακόμη βάση μέσω ίντερνετ. Η ανάγκη αυτή (με το πρόσχημα της ασφάλειας εν πολλοίς και αυτή) κάνει τον καταναλωτή να είναι σε μόνιμη εξάρτηση απο την εταιρία παραγωγής του λογισμικού μετά την αγορά του προιόντος με ευεργετικά αποτελέσματα για τα κέρδη της εταιρίας.
Η λογική αυτή της συνεχούς αναβάθμισης εφαρμόστηκε και στον άνθρωπο με την ανάγκη για συνεχή εμβολιασμό και την εξάρτηση απο την ανανέωση ενός ψηφιακού πιστοποιητικού για να μπορεί να κάνει απλές, καθημερινές δραστηριότητες.
Με την ίδια λογική και με πιο ύπουλο τρόπο που πέρασε απαρατήρητος απο τους πολλούς, κάποιες επαγγελματικές πιστοποιήσεις που είναι απαραίτητες για να εξασκεί κάποιος επάγγελμα πρέπει πλέον να ανανεώνονται σε ετήσια βάση με την απόκτηση κάποιων πιστωτικών μονάδων που θα καταχωρούνται ηλεκτρονικά. Έτσι, με το ευγενές πρόσχημα της δια βίου εκπαίδευσης ζούμε ήδη το social crediting που μπορεί να επεκταθεί αργότερα και στο πτυχίο του πανεπιστημίου και σε πολλές κοινωνικές δραστηριότητες.
Όλα τα παραπάνω δημιουργούν εξάρτηση απο κάποιο ηλεκτρονικό σύστημα για να μπορούμε να κάνουμε όλο και περισσότερες δραστηριότητες που πριν γίνονταν ελεύθερα. Ανοίγει έτσι η πορεία προς την ενσωμάτωση και την εξομοίωση με ένα σύστημα που θα οδηγήσει στο “κανείς δε θα μπορεί να αγοράσει ή να πουλήσει παρά μόνο αυτός που θα φέρει το χάραγμα”.
Ήταν κάποτε ένας λύκος που δεν είχε να φάει για μέρες. Ήταν πετσί και κόκαλο και εντελώς απογοητευμένος αναλογιζόταν πώς θα μπορέσει να επιβιώσει, έτσι εκείνη τη νύχτα πλησίασε στον λεγόμενο τόπο των αποστειρωμένων ονείρων.
Εκεί έτυχε να συναντήσει έναν παχύ σκύλο έξω από ένα σπίτι. Ο λύκος μόλις τον αντίκρισε ένιωσε σαν τον φτωχό συγγενή και ντράπηκε για την κατάντια του. Μάζεψε όμως τα κομμάτια της υπερηφάνειας του, πλησίασε τον σκύλο και με βραχνή φωνή τον παίνεσε για την προνομιακή ζωή του και για το εντυπωσιακό τσαρδί του. Ο σκύλος ένιωσε κολακευμένος και επειδή συμπάθησε τον λύκο του λέει: "Μπορείς να αποκτήσεις όσα έχω και εγώ ζώντας σαν και μένα με εγγυημένη ανοσία στις κακουχίες της ζωής, αρκεί να αποφασίσεις να γίνεις ένας από εμάς... Άσε τη μιζέρια του κόσμου σου και του είδους σου. Εκεί θα ζεις με το άγχος μην κρυώσεις και αρρωστήσεις. Εκεί θα πρέπει να προσπαθείς σκληρά για να παραμείνεις όρθιος. Ακολούθησε το παράδειγμά μου και θα κάνεις μια νέα αρχή σε μια καινούρια ζωή.
Ωραίο ακούγεται, είπε ο λύκος, αλλά τι θα πρέπει να κάνω; "Σχεδόν τίποτα" απάντησε ο εκπαιδευμένος σκύλος... Θα τρέχεις να πιάνεις ένα ξύλο για να το επιστρέφεις σε αυτούς που σ' το πετάνε, θα γαβγίζεις στους αντιφρονούντες και θα γλείφεις τους ομοϊδεάτες. Σε αντάλλαγμα θα λαμβάνεις επιδόματα κάθε είδους, μασημένη τροφή και θα βολτάρεις πλάι στους ισχυρότερους συμμάχους που είχες ποτέ. Στο μυαλό του λύκου δημιουργήθηκε ένα όραμα από ένα νέο μέλλον γεμάτο ευμάρεια και ασφάλεια και παραλίγο να δακρύσει από ευτυχία. Αλλά ακριβώς εκείνη τη στιγμή παρατήρησε ο λύκος στον λαιμό του σκύλου μια μεταλλική ετικέτα να αστράφτει. Αυτή κρεμόταν από το λουρί που ήταν τυλιγμένο γύρω από το χοντρό σβέρκο του.
-Τι είναι αυτό στο λαιμό σου που κρέμεται, σκύλε;
-Α μη δίνεις σημασία σε λεπτομέρειες...
-Πες μου σκύλε, με ευγένεια σ' το ζητώ...
-Είναι για μη χαθώ...είναι για να μπαίνω παντού...είναι για να βλέπει ο κόσμος πως έχω όνομα...είναι η απόδειξη πως δεν είμαι ανήμερος σαν και σένα...είναι το μετάλλιο της άξιας σκυλοζωής...είναι το σύμβολο της εξουσίας που μας χαρίζεται δωρεάν...είναι αυτό που θα σου θυμίζει σε ποιον ανήκουν τα πάντα για να μην το ξεχνάς...
-Και η ατσαλένια αλυσίδα αυτή που ξεκινάει από το παλούκι, γιατί καταλήγει στο λουρί του λαιμού σου;
-Αν συνηθίσεις κάτι μετά δεν το βλέπεις μπροστά σου, απλώς το κοιτάς σαν να μην υπάρχει, μαθαίνεις να ζεις με αυτό ξεχνώντας πώς ήταν η ζωή πριν από αυτό, και εδώ δεν ζουν αδέσποτοι σκύλοι πια για να μας το θυμίζουν. Θα το συνηθίσεις γρήγορα και εσύ καλέ μου φίλε.
-Σκύλε, οι δούλοι που αγαπάνε τη δουλεία δεν έχουν φίλους παρά μόνο έναν αφέντη, αυτόν θα ακολουθείς πάντα δίχως να διαλέγεις πού εσύ θα βαδίσεις, να είσαι έτοιμος λοιπόν να τον ακολουθήσεις και στον γκρεμό και αν θες να λογαριάζεσαι για πιστό σκυλάκι, όποτε σε διατάξει να πηδήξεις πρώτος στον γκρεμό, αυτό να κάνεις. Δεν θα αντάλλαζα με τίποτα αυτό που είμαι με όλα όσα έχει ο κόσμος που ζεις.
Ο λύκος, αφού είπε αυτά, απομακρύνθηκε δίχως να κοιτάξει πίσω, ενώ ο σκύλος αναστατώθηκε, γιατί αναγνώρισε στον λύκο τον παλιό εαυτό του και άρχισε με αλύχτημα γοερό να κλαίει κοιτάζοντας προς τον ουρανό ως τη στιγμή που ο αφέντης του ξύπνησε, και του πέρασε το φίμωτρο στο στόμα για να μην ακούγεται και ξυπνήσει και τα άλλα σκυλιά....
Ιω. 14,17 τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὃ ὁ κόσμος οὐ δύναται λαβεῖν, ὅτι οὐ θεωρεῖ αὐτὸ οὐδὲ γινώσκει αὐτό· ὑμεῖς δὲ γινώσκετε αὐτό, ὅτι παρ᾿ ὑμῖν μένει καὶ ἐν ὑμῖν ἔσται.
Ιω. 14,17 Θα σας δώση το Αγιον Πνεύμα, το οποίον είναι η καθαρά και απόλυτος αλήθεια και φανερώνει την αλήθειαν στους καλοπροαιρέτους. Αυτό όμως ο κόσμος ο αμαρτωλός δεν ημπορεί να το πάρη, διότι δεν έχει ανοικτά τα μάτια της ψυχής και ένεκα τούτου δεν το βλέπει ούτε και το γνωρίζει.
Σ'αυτό το υπέροχο άρθρο που αποδίδονται και ερμηνεύονται με χρονικούς παραλληλισμούς οι ρωσικές παροιμίες, διακρίνονται ολοφάνερα "παροιμιώδεις κολοτούμπες"!!! Μόνο που εδώ γίνονται (ευτυχώς! για μας) για να μας διαφωτίσουν, να μας καθηλώσουν & να μας ενθαρρύνουν! Πολλαπλά συγχαρητήρια!!! Από όλο αυτό το εξαίσιο κείμενο, όμως, προτιθεμαι (από προσωπική ανάγκη) να κρατήσω αυστηρά δύο λέξεις, στο σημείο που αναφέρεται ότι οι Έλληνες δεν παίζουν πια σκάκι : "... Ζούν μόνο στο δυστοπικό τώρα χωρίς να επιχειρούν προβολές στο αύριο της τελεσίδικης (αλλά όχι αμετάκλητης) επιβολής του Αντίχριστου...". Ναι, λοιπόν, "ΟΧΙ ΑΜΕΤΆΚΛΗΤΗΣ"!! Ναι, στην ελπίδα που αποτελεί το πιο άναρχο και ανυπάκουο συναίσθημα του ανθρώπου, αφού αρνείται ν'αποδεχθει πως το παρόν ή/και το μέλλον δεν αλλάζει...
Αλίμονο στην χώρα που σε τέτοιους Μεσαιωνικούς καιρούς ~
δεν διαθέτει ήρωες ,ανένδοτους, ερωτικούς ,αδέκαστους ~~
να μπούν να καθαρίσουν αδιαπραγμάτευτα την κόπρο του Αυγείου ~~~
Συγχαρητήρια κεΒαθιώτη Είμαστε μαζί!
Στην σημερινή εποχή επικρατεί η προπαγάνδα και η στρεψοδικία γι αυτό πολλοί παραπλανήθηκαν και κάθισαν να παίξουν σκάκι με τον εχθρό.Όταν όμως ξέρεις τον εχθρό πως μπορείς να παίξεις γνωρίζοντας ότι απέναντι σου έχεις τον εξολοθρευτή σου,τον βιαστή σου,τον βασανιστή σου;Είναι σα να σε καλεί σπίτι του σε δείπνο ο Hannibal Lecter κι εσύ ν'αποδέχεσαι την πρόσκληση πιστεύοντας ότι δεν θα φάει στο τέλος κι εσένα. Στο βιβλίο του Steven King, Το κοράκι (The Stand) ένας άντρας το σκάει από μια μονάδα βιολογικών δοκιμών και μεταδίδει ένα μεταλλαγμένο στέλεχος γρίπης με αποτέλεσμα ν'αφανιστεί το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας. Όσοι επιζούν είναι τρομαγμένοι και σαστισμένοι και έχουν ανάγκη από έναν παγκόσμιο ηγέτη.Τότε εμφανίζονται δύο υποψήφιοι, μια καλοσυνάτη γυναίκα και ένας σκοτεινός δαιμονικός άντρας.Ίσως κάτι παρόμοιο συμβεί και στην πραγματικότητα μετά απ'τις πολλές κρίσεις που έχει καλεστεί ν'αντιμετωπίσει η ανθρωπότητα. Ίσως ο Αντίχριστος στην αρχή φανεί καλοσυνάτος και μετά δείξει το δαιμονικό του πρόσωπο.
ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΥΜΟΡΦΙΚΟΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΣ,Π Ι Ο ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΣ ΤΙΤΛΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ...ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΕΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΚΕΣ <ΕΝΤΟΛΕΣ> ΤΩΝ ΗΘΙΚΩΝ ΑΥΤΟΥΡΓΩΝ,ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗ ΜΑΣ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΠΛΕΟΝ,ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΝΑ ΜΑΣ ΕΓΚΛΩΒΙΖΟΥΝ ΕΤΙ ΚΑΙ ΕΤΙ..--.ΚΑΠΟΤΕ ΜΙΑ ΦΙΛΗ ΜΟΥ ΗΓΟΥΜΕΝΗ ΜΟΥΧΕ ΠΕΙ,Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΣ,ΟΛΟ ΤΑ ΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΙΔΙΑ ΚΑΝΕΙ--,ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ,ΤΟ ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ ΔΗΛΑΔΗ,ΕΓΙΝΕ, ΟΤΑΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΑΚΡΙΒΩΣ Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΩΝ ΝΑΙΝΑΙΚΩΝ....ΝΑΙ,ΝΑΙ, ΝΑΙ,....ΛΕΣ ΚΑΙ ΣΤΕΡΕΙΤΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΑΛΛΗΣ ΛΕΞΗΣ....ΔΕΞΟΥ ΑΥΤΟ ΩΣ ΕΧΕΙ, ΤΟ ΤΑΔΕ ΚΑΙ ΤΟ ΔΕΙΝΑ ΜΗ ΤΟ ΨΑΞΕΙΣ,ΞΕΡΟΥΝ ΑΥΤΟΙ,,,ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΕΙΝΑΙ,,,ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΛΕΓΞΟΥΜΕ....Ε,ΤΩΡΑ Ο <ΚΟΣΜΟΣ ΠΡΟΟΔΕΥΕΙ>,Η<ΕΛΛΑΔΙΤΣΑ> ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΠΙΣΩ...(ΑΝ ΤΑ ΠΙΑΣΩ ΟΛΑ ΔΗΛΑΔΗ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΡΑΦΩ ΕΠΙ ΜΗΝΕΣ)ΝΑ ΠΩ ΓΙΑ ΠΟΛΥ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ,ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΑ ΨΑΧΝΟΥΜΕ---ΔΕΝ ΜΙΛΩ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΒΕΒΑΙΑ---,ΓΙΑΤΙ ΜΑΘΑΜΕ ΝΑ ΜΗΝ ΨΑΧΝΟΥΜΕ ΤΗ ΒΙΟΗΘΙΚΗ ΤΗΣ ΚΑΘΕ ΕΠΙΛΟΓΗΣ,ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ,ΑΓΟΡΑ ΤΡΟΦΙΜΩΝ...ΣΤΑ ΠΑΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΟΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΕΣ ΓΙΑΓΙΑΔΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΠΟ ΤΗΣ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑΣ ΤΗΣ ΓΗΣ,ΔΟΞΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΘΕΟ ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΩΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΥΛΙΚΑ,ΕΤΡΕΦΑΝ ΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΟΥΣ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΧΑΡΑ ....ΕΔΩ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΟΙ ΝΕΟΤΑΞΙΤΕΣ ΘΕΛΗΣΑΝ ΝΑ...<ΒΕΛΤΙΩΣΟΥΝ> ΤΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΓΙΑΓΙΑΔΩΝ,,,,ΠΟΙΟΣ ΑΚΟΥΕΙ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΞΕΜΩΡΑΜΕΝΕΣ ΘΕΟΥΣΕΣ ΤΩΡΑ....ΚΑΙ ΜΑΣ ΒΑΛΑΝ ΣΤΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΜΑΣ--ΔΙΟΤΙ ΤΑ ΔΕΧΤΗΚΕ Ο ΛΑΟΣ , ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΨΑΞΕΙ ΤΙ ΠΑΡΕΛΑΒΕ ΑΠΟ ΤΗ ΓΙΑΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΠΠΟΥ-- ΤΑ ΛΕΓΟΜΕΝΑ Ε-ψιλον ,ΑΡΙΘΜΗΜΕΝΑ ΚΑΤΑ ΣΕΙΡΕΣ, <ΒΕΛΤΙΩΤΙΚΑ>...ΠΕΡΑΝ ΤΟΥ ΟΤΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΣΤΟΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ,ΤΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ <ΕΝΙΣΧΥΤΙΚΑ ΓΕΥΣΕΩΣ>ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΕ ΠΟΛΛΑ ΤΡΟΦΙΜΑ,ΑΠΟ ΤΟ Ε626 ΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ Ε635(ΕΦΕΤ,ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΕΛΕΓΧΟΥ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ,ΚΑΤΕΥΘΥΝΤΗΡΙΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΠΙΣΗΜΟ ΕΛΕΓΧΟ ΠΡΟΣΘΕΤΩΝ ΤΡΟΦΙΜΩΝ 22/3/2016, ,medNutrition 9/11/2014 κ.λ.π..),ΠΕΡΙΕΧΟΥΝ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΕΣ ΚΥΤΤΑΡΙΚΩΝ ΣΕΙΡΩΝ,ΟΝΟΜΑΖΟΝΤΑΙ ΔΕ ΡΙΒΟΝΟΥΚΛΕΟΤΙΔΙΑ ΜΕ ΤΑ ΑΛΑΤΑ ΤΟΥΣ Η ΓΟΥΑΝΙΛΙΚΟ ΟΞΥ.ΑΚΟΜΗ ΑΝ ΔΟΥΜΕ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ ΤΡΟΦΩΝ,ΠΟΤΩΝ,ΣΕ ΤΣΙΧΛΕΣ Η ΚΑΡΑΜΕΛΛΕΣ ΤΟΝ ΤΥΠΟ ΗΕΚ 293,ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ HUMAN EMBRYONIC KIDNEY CELLS,KΥΤΤΑΡΙΚΕΣ ΣΕΙΡΕΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΕΜΒΡΥΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΦΡΟ. ΕΠΙΣΗΣ ΑΠΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ,ΚΑΠΟΤΕ ΜΟΥΦΕΡΑΝ ΣΤΟ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ ΜΟΥ ΚΑΛΛΥΝΤΙΚΑ ΜΕ ΜΕΔΟΥΛΙ ΚΑΙ ΠΛΑΚΟΥΝΤΑ...ΚΑΙ ΠΟΣΑ ΑΛΛΑ <ΚΑΛΛΥΝΤΙΚΑ>ΕΧΟΥΝ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ ΜΕ <ΟΡΟ>ΛΕΕΙ,Κ.Λ.Π...ΚΑΙ Ο ΛΑΟΣ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΤΟΝ ΥΠΝΟ ΤΟΥ <ΗΣΥΧΟΥ=ΒΛΑΚΑ> ΑΦΟΥ <ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ>.....Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΛΥΠΗΘΕΙ....ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΛΛΟ ΛΟΓΟ, ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ ΓΙΑ ΣΗΜΕΡΑ.....ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ...
Γιατί, γιατί, γιατί γιατί. Να γιατί... Β Θεσ. 2,10 καὶ ἐν πάσῃ ἀπάτῃ τῆς ἀδικίας ἐν τοῖς ἀπολλυμένοις, ἀνθ᾿ ὧν τὴν ἀγάπην τῆς ἀληθείας οὐκ ἐδέξαντο εἰς τὸ σωθῆναι αὐτούς· Β Θεσ. 2,11 καὶ διὰ τοῦτο πέμψει αὐτοῖς ὁ Θεὸς ἐνέργειαν πλάνης εἰς τὸ πιστεῦσαι αὐτοὺς τῷ ψεύδει,Β Θεσ. 2,12 ἵνα κριθῶσι πάντες οἱ μὴ πιστεύσαντες τῇ ἀληθείᾳ, ἀλλ᾿ εὐδοκήσαντες ἐν τῇ ἀδικίᾳ.
Διαβάζοντας την τρίτη παροιμία εξάγεται και μια παράλληλη ερμηνεία κατ'εμέ ή πιο ορθά εμπεριέχεται η μία ερμηνεία μέσα στην άλλη. Η στάμνα κουβαλάει μέσα της κάτι το πολύτιμο. Ύδωρ το ζων. Το στοιχείο που νοηματοδοτεί την επίγεια ζωή. Είναι επομένως ευθύνη μας να διασφαλίζουμε την φειδωλή χρήση του κι όχι την κατασπατάληση του, γιατί η αλόγιστη σπατάλη του οδηγεί την στάμνα σε φθορά. Ομοίως ο άνθρωπος φθείρεται όταν δεν θωρακίζει τις αξίες που διέπουν ή θα έπρεπε να διέπουν την ζωή του. Το να χάνει τον δρόμο του και να αποπροσανατολίζεται από τα ιδεώδη του συχνά, όσο κι αν αυτό είναι μέρος της ζωής, είναι ένα σπιράλ που φέρνει παρακμή στα όσα έχει χτίσει μέχρι εκείνη την στιγμή. Το νερό ως μεταφορά της παροιμίας είναι οι αξίες μας. Αυτές είναι η πυξίδα μας και το αντίβαρο μας σε σχέση με το χάος. Οπότε τα ιδανικά μας πρέπει να έλκουν την προσοχή μας.
Από τά καλλίτερα άρθρα σου κ. Βαθιώτη!
Για Καλημέρα, μια ερώτηση απο ενα ερπετοειδές..." What do we need humans for... keep them happy with drags and computer games...https://youtu.be/lgwu0qL51Pg
https://reclaimthenet.org/uk-to-launch-new-digital-id-verification-technology/