Το δόγμα της μηδενικής ανοχής υιοθετείται ξεκάθαρα από αυταρχικά καθεστώτα που δεν έχουν καμία σχέση με την δημοκρατία, την οποία υποτίθεται πως υπερασπίζονται. Όσοι είναι υποστηρικτές και προπαγανδίζουν το συγκεριμένο δόγμα είναι συνένοχοι στην περαιτέρω παγίωση τέτοιων καθεστώτων. Ο Άγγελος Τερζάκης στο βιβλιό ''Προσανατολισμός στον Αιώνα'' στο κείμενο ''Έλεγχος της Δημοκρατικής ιδέας'' αναφέρει τα εξής: <<Για να γίνει ένας λαός άξιος της Δημοκρατίας, πρέπει να πάψει πρώτα να πιστεύει στο χωροφύλακα. Να βλέπει σ'αυτόν το σύμβολο της εξουσίας κι όχι την ενσάρκωσή της. Να μη τον κρίνει απαραίτητο στο κάθε του βήμα, επιτηρητή και παιδαγωγό. Ένας λαός άξιος της Δημοκρατίας δίνει εξετάσεις καθημερινά, όχι μονάχα μπροστά στην κάλπη: δίνει εξετάσεις στα πιο μικρά πράγματα της καθημερινής ζωής [...] Υπάρχει όμως κι ένα άλλο στάδιο βαρβαρότητας που πρέπει να ξεπεραστεί, για να είναι ένας λαός άξιος της Δημοκρατίας: Το στάδιο του θαυμασμού προς τη βαναυσότητα. Η χοντρή πλάνη να την περνάει κανένας για δύναμη.>> (Άγγελος Τερζάκης, Προσανατολισμός στον Αιώνα, εκδ. Οι εκδόσεις των φίλων, 2000, σελ.183) Οπότε απο την στιγμή που σ'ένα κράτος υιοθετείται το δόγμα της μηδενικής ανοχής με πρόσχημα την αφάλεια και εν συνεχεία μεγάλο μέρος την κοινωνίας το αποδέχεται τότε αυτό σημαίνει ότι όχι μόνο δεν έχουμε Δημοκρατία αλλά ούτε είμαστε άξιοι αυτής.
Το δόγμα της μηδενικής ανοχής υιοθετείται ξεκάθαρα από αυταρχικά καθεστώτα που δεν έχουν καμία σχέση με την δημοκρατία, την οποία υποτίθεται πως υπερασπίζονται. Όσοι είναι υποστηρικτές και προπαγανδίζουν το συγκεριμένο δόγμα είναι συνένοχοι στην περαιτέρω παγίωση τέτοιων καθεστώτων. Ο Άγγελος Τερζάκης στο βιβλιό ''Προσανατολισμός στον Αιώνα'' στο κείμενο ''Έλεγχος της Δημοκρατικής ιδέας'' αναφέρει τα εξής: <<Για να γίνει ένας λαός άξιος της Δημοκρατίας, πρέπει να πάψει πρώτα να πιστεύει στο χωροφύλακα. Να βλέπει σ'αυτόν το σύμβολο της εξουσίας κι όχι την ενσάρκωσή της. Να μη τον κρίνει απαραίτητο στο κάθε του βήμα, επιτηρητή και παιδαγωγό. Ένας λαός άξιος της Δημοκρατίας δίνει εξετάσεις καθημερινά, όχι μονάχα μπροστά στην κάλπη: δίνει εξετάσεις στα πιο μικρά πράγματα της καθημερινής ζωής [...] Υπάρχει όμως κι ένα άλλο στάδιο βαρβαρότητας που πρέπει να ξεπεραστεί, για να είναι ένας λαός άξιος της Δημοκρατίας: Το στάδιο του θαυμασμού προς τη βαναυσότητα. Η χοντρή πλάνη να την περνάει κανένας για δύναμη.>> (Άγγελος Τερζάκης, Προσανατολισμός στον Αιώνα, εκδ. Οι εκδόσεις των φίλων, 2000, σελ.183) Οπότε απο την στιγμή που σ'ένα κράτος υιοθετείται το δόγμα της μηδενικής ανοχής με πρόσχημα την αφάλεια και εν συνεχεία μεγάλο μέρος την κοινωνίας το αποδέχεται τότε αυτό σημαίνει ότι όχι μόνο δεν έχουμε Δημοκρατία αλλά ούτε είμαστε άξιοι αυτής.