Η μπασκετική συντριβή της Ελλάδας από την Τουρκία

Γράφει ο Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης, Δικηγόρος Αθηνών

---

Καμία απολύτως αθλητική αναμέτρηση μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας δεν παραμένει στο αυστηρό αγωνιστικό πλαίσιο, αλλά κάθε φορά οι Τούρκοι –όταν νικούν– δίνουν στην νίκη τους διαστάσεις εθνικής επικράτησης, ανωτερότητας και κυριαρχίας επί της Ελλάδας. Δυστυχώς, η Ελλάδα μπασκετικά συνετρίβη. Είχε όμως συντριβεί πολύ νωρίτερα, καθώς επέλεξε να αφελληνιστεί, να αποϊεροποιηθεί και να αποκοπεί από τις προαιώνιες ρίζες του Ελληνορθόδοξου πολιτισμού και της Ρωμηοσύνης, μολονότι περιβάλλεται από ιστορικούς εχθρούς με επεκτατικές βλέψεις και αναθεωρητική ατζέντα.

Η επικράτηση της κουλτούρας του εθνομηδενισμού και της αποϊεροποίησης των πάντων έχει επιφέρει νομοτελειακά την τροποποίηση του εθνικού και πατριωτικού dna του ελληνικού λαού, σε σημείο, ώστε ο διασυρμός της ελληνικής ομάδας μπάσκετ από την αντίστοιχη της Τουρκίας να αντιμετωπίζεται ως ένα απλό και σύνηθες αθλητικό συμβάν, χωρίς να εκδηλώνεται καμία διάθεση έντονης κριτικής και αποδοκιμασίας από το φίλαθλο κοινό, ενώ το ίδιο αθλητικό γεγονός αποτελεί για τους κατοίκους της γείτονος χώρας αφορμή για την έξαρση της εθνικής τους περηφάνιας.

Διερωτώμαι, πώς είναι δυνατόν, όταν αγωνίζονται μεταξύ τους οι δύο μεγαλύτεροι ελληνικοί σύλλογοι, στην περίπτωση ταπεινωτικής ήττας της μιας ομάδας από την άλλη να συγκεντρώνονται εξαγριωμένοι οπαδοί και να αποδοκιμάζουν έντονα τους παίκτες της ηττημένης ομάδας, ενώ όταν διασύρεται η εθνική ομάδα από την αντίστοιχη της Τουρκίας, οι ίδιοι οπαδοί να επιδεικνύουν πνεύμα μεγαλοθυμίας και αθλητικού πολιτισμού;

«Πονάει» περισσότερο η ήττα του αγαπημένου συλλόγου, από την πανωλεθρία της εθνικής ομάδας; Μήπως έχουμε εκπαιδευτεί να εκφράζουμε την χαρά, την συμπαράσταση ή την στενοχώρια μας μόνο στην περίπτωση νίκης ή ήττας του συλλόγου της προτίμησής μας, ενώ αδιαφορούμε για την εθνική ομάδα που εκπροσωπεί το σύνολο της Ελλάδας; Άραγε αυτοπροσδιοριζόμαστε περισσότερο ως οπαδοί και λιγότερο ως Έλληνες;

«ΚΑΝΕΝΑ ΕΛΕΟΣ»

Ο διεθνής Τούρκος επαγγελματίας μπασκετμπολίστας Αλπερέν Σενγκούν, ενώ κάνει σπουδαία καριέρα στο ΝΒΑ ως σέντερ των Χιούστον Ρόκετς έδειξε ότι παραμένει ένας εθνικιστής Τούρκος ή καλύτερα ένας μπασκετικός «γκρίζος λύκος», ο οποίος για να πικάρει διπλά την Ελλάδα ανήρτησε με την βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης εικόνα, στην οποία απεικονίζεται σε πρώτο πλάνο ο σφαγέας του Μικρασιατικού Ελληνισμού Μουσταφά Κεμάλ και πίσω του η εθνική ομάδα μπάσκετ της Τουρκίας, ενώ συνόδευε την πιο πάνω εικόνα με την ειρωνική φράση «σας πείραξε ο θαλασσινός αέρας;», υπενθυμίζοντας με αιχμηρό και σωβινιστικό τρόπο στον Ελληνικό λαό τις τραγικές στιγμές της Μικρασιατικής Καταστροφής και της πυρπόλησης της Σμύρνης.

Επίσης, η τουρκική ομοσπονδία μπάσκετ αμέσως μετά την νίκη της εθνικής τους ομάδας ανήρτησε προκλητική φωτογραφία με την αδυσώπητη λεζάντα (που συναντάται μόνο σε οπαδικούς συνδέσμους και όχι σε κρατικές ομοσπονδίες καλαθοσφαίρισης) «No merci»¹ (=κανένα έλεος)!

Στο πάνω μέρος της εικόνας παρουσιάζεται ο Τούρκος καλαθοσφαιριστής Τζέντι Όσμαν να καρφώνει στο ελληνικό καλάθι, ενώ στο κάτω μέρος εμφανίζεται σε ικετευτική στάση προσευχής ο Γιάννης Αντετοκούνμπο να εκλιπαρεί το έλεος των Τούρκων!

Στο πιο πάνω τουρκικό εθνικό παραλήρημα, αξίζει να προσθέσουμε την πρωτοφανή δήλωση του πρύτανη του Πανεπιστημίου Εθνικής Άμυνας της Τουρκίας, ο οποίος, αναφερόμενος στην ήττα της Εθνικής ομάδας μπάσκετ της Ελλάδας στον ημιτελικό του Eurobasket 2025, έγραψε χαρακτηριστικά τα ακόλουθα:

«Αυτή τη φορά πετάξαμε τους Έλληνες στη θάλασσα τρεις μέρες αργότερα. Από τις 9 Σεπτεμβρίου 1922 στις 12 Σεπτεμβρίου 2025»².

Η πιο πάνω δήλωση του Τούρκου Πρύτανη αποτυπώνει την οπτική γωνία των εκπροσώπων του τουρκικού πολιτικού κατεστημένου, αναφορικά με τις αθλητικές συναντήσεις μεταξύ των εθνικών ομάδων των δύο χωρών, τις οποίες συνδέουν σχεδόν πάντοτε (αν έχουν φυσικά νικηφόρο έκβαση) με την κατάρρευση του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος στην Μικρά Ασία.

ΝΟΜΙΖΟΜΕΝΗ ΦΙΛΙΑ

Με την αντίστοιχη παρουσία Ελλήνων και Τούρκων προπονητών και παικτών στις ελληνικές και τουρκικές ομάδες, την διοργάνωση και ανταλλαγή τουριστικών επισκέψεων στα ελληνικά ακριτικά νησιά του Αιγαίου και στα μικρασιατικά παράλια, την κοινή εμφάνιση και συμμετοχή Ελλήνων και Τούρκων καλλιτεχνών σε πολιτιστικές εκδηλώσεις, επιδιώκεται η δημιουργία ενός κλίματος (πλασματικής και νομιζόμενης) ελληνοτουρκικής φιλίας και προσέγγισης, με σκοπό την παγίδευση του ελληνικού λαού στην εσφαλμένη αντίληψη ότι δήθεν το σημερινό τουρκικό κράτος έχει αλλάξει και δεν αποτελεί πλέον απειλή για την εθνική υπόσταση και την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας.

Ενόψει του υπαρκτού και διαρκώς αυξανόμενου τουρκικού κινδύνου που υπονομεύει και απειλεί ευθέως την εθνική κυριαρχία και τα ζωτικά κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδας μας, επιβάλλεται για την αντιμετώπισή του η διαρκής εγρήγορση και ετοιμότητα ολοκλήρου του ελληνικού λαού, ο οποίος καλείται να συνειδητοποιήσει την ζοφερή πραγματικότητα των ελληνοτουρκικών σχέσεων, χωρίς να παρασύρεται από το νανουριστικό και αποπροσανατολιστικό αφήγημα της μητσοτακικής κυβέρνησης περί «ήρεμων νερών».

Η τουρκική διπλωματία εργάζεται με ιδιαίτερη επιμονή, μεθοδικότητα και με σταθερή προσήλωση στην επίτευξη των γεωστρατηγικών της στόχων, εργαλειοποιώντας ακόμη τον αθλητισμό και τον πολιτισμό, με μοναδικό σκοπό την άμβλυνση του πατριωτικού φρονήματος και την εξουδετέρωση των εθνικών αντιστάσεων του ελληνικού λαού, προκειμένου να μην εναντιωθεί στις παράλογες αξιώσεις της «φίλης» Τουρκίας, η οποία θα απαιτήσει χάριν της διεθνούς ασφάλειας και της ειρηνικής διευθέτησης των ελληνοτουρκικών διαφορών την αποστρατιωτικοποίηση των Ελληνικών νησιών του Αιγαίου και την διχοτόμησή του.

Οι Έλληνες πολίτες οφείλουν να μην τρέφουν αυταπάτες, πιστεύοντας ότι η Τουρκία θα απομακρυνθεί από τις πάγιες επεκτατικές της βλέψεις εις βάρος της Ελλάδας και να μην δείχνουν εμπιστοσύνη στις ευγενικές χειρονομίες προβεβλημένων Τούρκων αθλητικών παραγόντων που διαδραματίζουν σημαίνοντα ρόλο στους ελληνικούς συλλόγους, αλλά να ενθυμούνται ότι ο εξ ανατολών γείτονας παραμένει μια περιφερειακή χώρα δυνητικής αποσταθεροποίησης της διεθνούς τάξης που υπηρετεί με θρησκευτική ευλάβεια την αναθεωρητική της ατζέντα, έχοντας θέσει ως μόνιμο στόχο την ακύρωση ή τροποποίηση των όρων της Συνθήκης της Λωζάνης.

Oι ακραίες εθνικιστικές αντιδράσεις των Τούρκων μετά την ομολογουμένως κραταιή εμφάνιση της εθνικής τους ομάδας, που εκφεύγουν από το στενό πλαίσιο της αθλητικής αντιπαλότητας και λαμβάνουν χαρακτηριστικά εθνικής αναμέτρησης μεταξύ δύο λαών, επιβεβαιώνουν περίτρανα την μια και μοναδική (παραφρασμένη) αλήθεια:

Ο Τούρκος χούι αλλάζει, το τρίχωμά του δεν αλλάζει, το οποίο σημαίνει ότι η Τουρκία δεν θα παραιτηθεί ποτέ από την σταθερή επιδίωξή της να συρρικνώσει και να υποτάξει τον Ελληνισμό.

ΔΟΡΥΦΟΡΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Εξάλλου, το πρώτο βήμα έχει ήδη υλοποιηθεί, δεδομένου ότι η ελληνική κυβέρνηση, πριν από κάθε ενέργειά της, τόσο στο Αιγαίο, όσο και στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο (όπως είναι η επέκταση του εύρους των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ. και η πόντιση ηλεκτρικού καλωδίου διασύνδεσης Ελλάδας-Κύπρου) οφείλει να λαμβάνει έστω και άτυπα (μέσω ανεπίσημων διπλωματικών διαύλων) την έγκριση και την σύμφωνη γνώμη της Άγκυρας.

Εφόσον, λοιπόν, η Τουρκία μάς έχει «καταπιεί» γεωπολιτικά, δεν είναι αναπόφευκτο να μας «καταπιεί» και μπασκετικά;

Ας μην ξεχνάμε ότι και η ελληνική ομάδα καλαθοσφαίρισης αποτελεί και αυτή τμήμα της παρηκμασμένης και υπνωτισμένης ελληνικής κοινωνίας. Δυστυχώς, η Ελλάδα μεταβάλλεται βαθμιαία σε χώρα-δορυφόρο της Τουρκίας, περνώντας στην σφαίρα επιρροής της Άγκυρας. Την ίδια στιγμή, η ελληνική κυβέρνηση εμφανίζεται ανίκανη να χαράξει ανεξάρτητη, αμυντική και εξωτερική πολιτική στα κρίσιμα πεδία που εμπλέκονται οι τουρκικές γεωπολιτικές επιδιώξεις, καθώς είναι αναγκασμένη να σφυγμομετρά κάθε φορά τις πιθανές αντιδράσεις της γείτονος χώρας, έχοντας φθάσει μάλιστα στο έσχατο σημείο φοβικής κυβερνητικής αδράνειας, αφού παρακολουθεί αδιαμαρτύρητα και παθητικά την παρουσία τουρκικών αλιευτικών σκαφών μερικές εκατοντάδες μέτρα μακριά από τις ακτές των Ελληνικών νησιών στο Αιγαίο!³

Αξίζει πάντως να αναφέρουμε ότι η τυχόν ανάληψη ευθύνης για την ταπεινωτική ήττα της «επίσημης αγαπημένης» των Ελλήνων φιλάθλων, με την παραίτηση είτε του προπονητή της εθνικής ομάδας, είτε κάποιου υψηλόβαθμου στελέχους της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης, θα αποτελούσε την πρώτη σαφή ένδειξη ότι οι αρχές της προσωπικής ευθιξίας, του αυτοσεβασμού και της επαγγελματικής αξιοπρέπειας δεν έχουν εκλείψει ολότελα από την ελληνική κοινωνία.

Οφείλουμε να επισημάνουμε ότι είναι άλλο πράγμα να χάνεις με λίγους πόντους διαφορά, κερδίζοντας τον σεβασμό και την αναγνώριση των αντιπάλων σου, και εντελώς άλλο πράγμα να διασύρεσαι σε ημιτελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης με σχεδόν τριάντα πόντους διαφορά (94-68), με αποτέλεσμα να εκτίθεται η πατρίδα μας στα δηλητηριώδη, κακεντρεχή σχόλια και στην εθνική χλεύη των Τούρκων.

Στον μικρό τελικό της διοργάνωσης, η Ελλάδα επικράτησε πολύ δύσκολα (σε ματς-θρίλερ) της υποδεέστερης Φινλανδίας (92-89), κατακτώντας το χάλκινο μετάλλιο, το οποίο όμως ουδόλως αναιρεί ή διαγράφει το όνειδος της μπασκετικής ντροπιαστικής ήττας από την Τουρκία.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το παρόν κείμενο δημοσιεύθηκε σε συμπτυγμένη μορφή στο φύλλο της «ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ» της 21-9-2025, σελ. 58.

1. https://www.iefimerida.gr/spor/proklitiki-anartisi-tis-toyrkikis-omospondias

2. https://www.ethnos.gr/World/article/380840/resitaltoyrkikhsproklhtikothtasayththnforapetaxametoysellhnessththalassa3meresargotera

3.