Από την φυλακή του Bentham στην πλατφόρμα του Facebook
Τι μας διδάσκει ένα βιβλίο (5.0)
Γράφει ο Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης
Μετά από πολύ καιρό προστίθεται καινούργιο άρθρο στην κατηγορία «Τι μας διδάσκει ένα βιβλίο»1. Ωστόσο, διδακτικές βιβλιοπαρουσιάσεις έχουν γίνει και με αφορμή κάποια άλλα βιβλία, το περιεχόμενο των οποίων προτιμήθηκε για τον εμπλουτισμό των κατηγοριών «Κείμενα-ρετρό»2 / «Μαθήματα εφαρμοσμένης προπαγάνδας»3.
Η βιβλιοπαρουσίαση που ακολουθεί πρέπει να συσχετισθεί με εκείνη που αφορούσε το βιβλίο του Ρουμάνου γέροντος Ιουστίνος Πίρβου «Ζωή Θυσιαζόμενης Αγάπης»4, όπου αναδείχθηκαν κάποιες ζοφερές αλήθειες σχετικά με το κομβικό σημείο στο οποίο βρίσκεται η ανθρωπότητα.
Μία εξ αυτών αφορά τον ηλεκτρονικό ζυγό. Έλεγε ο Πίρβου:
«Θεωρώ ότι το ηλεκτρονικό σύστημα αποτελεί τον ύστατο ζυγό που επιβάλλεται στον άνθρωπο, ώστε αυτός να μην κινείται πια καθόλου, ούτε δεξιά, ούτε αριστερά. Να κρατά τον άνθρωπο δέσμιο, όσο γίνεται πιο δεμένο με την ταΐστρα του, σαν ένα αλυσοδεμένο ζώο, το οποίο δεν τρώει παρά το χόρτο που του δίνει ο ιδιοκτήτης του».
«Το σφράγισμα του ανθρώπου δεν είναι ακριβώς κοντά, αλλά ούτε πολύ μακριά. Πολύ λίγοι θα γλυτώσουν από το σφράγισμα· όμως, αν σφραγιστούμε διά της βίας, δεν θα είμαστε εμείς υπεύθυνοι, αλλά αυτοί. Σημασία έχει να μην υποχωρήσεις και να πεθάνεις ως μάρτυρας. Αυτό είναι το σημαντικό. […] Όλη η ζωή του χριστιανού πρέπει να είναι μια προετοιμασία για να πεθάνει ως μάρτυρας».
Μια νύχτα, αφηγείται ο γέροντας, αφού επέστρεψε από την Θεία Λειτουργία, αποκοιμήθηκε και ακολούθως είδε το εξής όνειρο:
«Ότι οι υπηρέτες του Αντιχρίστου βασάνιζαν τους ανθρώπους. Τους έβγαζαν έξω στους δρόμους και μετά σ’ ένα εργαστήριο τούς σφράγιζαν υποχρεωτικά μ’ ένα ηλεκτρονικό chip, μεγέθους ενός κουκουτσιού δαμάσκηνου. […] Εκείνοι που κυκλοφορούσαν δύο ή περισσότεροι μαζί κατάφερναν να παραμείνουν ασφράγιστοι, ενώ εκείνοι που ήταν μόνοι τους, αυτούς εύκολα τους άρπαζαν και τους σφράγιζαν».
«Η αγάπη και η προσευχή έχουν πολλή δύναμη και η τεχνολογία τους θ’ αποδειχθεί αδύναμη, όπως λέει και ο Θεός στο Ευαγγέλιο: “οὗ γάρ εἰσι δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν” …».
Ο γέροντας κοιμήθηκε το 2013. Μετά από δύο χρόνια εξεδόθη το βιβλίο που παρουσιάζεται στην παρούσα ανάρτηση και συνδέεται απολύτως με όσα είχε προβλέψει ο Ιουστίνος Πίρβου, αφού το ψηφιακό πανοπτικό που περιγράφει ο Ρενάτο Κούρτσιο και η διαπίστωση ότι ο σύγχρονος πολίτης βγάζει μόνος του τα μάτια του, αφήνοντας τα χέρια του να τον καταδίδουν ψηφιακά, αποδεικνύουν πεντακάθαρα σε ποια σατανική παγίδα έχει πέσει ο πολίτης του 21ου (απατ)αιώνα.
Τα drones, οι αισθητήρες, τα ηλεκτρονικά βραχιολάκια και τα τσιπάκια που αναφέρει ο Κούτσιο είναι τα σταδιακά βήματα που θα οδηγήσουν στην επισημοποίηση της παγκόσμιας κυβέρνησης, δηλ. της παγκόσμιας δικτατορίας, ατμομηχανή της οποίας είναι η τεχνολογία με τις δολωματικές ευεργεσίες της: Όλα εύκολα, όλα γρήγορα, αλλά τίποτε σίγουρο!
Η τεχνολογία είναι στην ουσία ο εξελιγμένος δούρειος ίππος του σύγχρονου Οδυσσέα, ο οποίος δεν στοχεύει στην άλωση μόνο της Τροίας, αλλά ολόκληρης της ανθρωπότητας. Κι όπως οι Τρώες διασκέδαζαν, θεωρώντας ότι η πολύχρονη δοκιμασία τελείωσε και ακολούθως έπεσαν σε ύπνο βαθύ, έτσι και σήμερα οι παγκόσμιοι πολίτες, αλλά προεχόντως οι λοξοδρομημένοι Νεοέλληνες, μοιάζουν βαθιά υπνωτισμένοι, θεωρώντας, μάλιστα, ότι το ντουέτο Τραμπ-Μασκ θα είναι οι εξολοθρευτές του παγκόσμιου τυραννικού καθεστώτος που είχε στηθεί από τους προκατόχους τους.
ΨΗΦΙΑΚΟ ΠΑΝΟΠΤΙΚΟ: Η ΑΝΑΠΟΔΗ ΕΚΔΟΧΗ ΤΟΥ ΜΠΕΝΘΑΜΙΚΟΥ ΠΑΝΟΠΤΙΚΟΥ
Το 2015 είχε κυκλοφορήσει στην Ιταλία ένα βιβλίο με τίτλο «Η εικονική αυτοκρατορία. Η αποικιοποίηση του φαντασιακού και ο κοινωνικός έλεγχος», γραμμένο από τον Ρενάτο Κούρτσιο (Renato Curcio), ιστορικό μέλος του ιταλικού ανταγωνιστικού κινήματος και εκ των ιδρυτών των «Ερυθρών Ταξιαρχιών» (μτφ.: Π. Καλαμαράς, εκδ. Ελευθεριακή Κουλτούρα, Αθήνα 2016, σελ. 108 επ.).
Ο συγγραφέας αναλύει την σημερινή, υβριδική μορφή του ψηφιακού Πανοπτικού, το οποίο αποτελεί την ανάποδη εκδοχή του μπενθαμικού Πανοπτικού:
Ο Μπένθαμ είχε σχεδιάσει το Πανοπτικό κατά τέτοιον τρόπο, ώστε οι ελεγχόμενοι να αυτοπεριορίζονται, ακριβώς επειδή είχαν επίγνωση ότι τελούσαν υπό επιτήρηση.
Αντιθέτως, το ψηφιακό Πανοπτικό είναι με τέτοιον τρόπο κατασκευασμένο, ώστε οι επιτηρούμενοι να μη μπορούν να γνωρίζουν μέχρι ποίου βαθμού ελέγχονται.
ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
Έτσι, το φουκοκικό σύνθημα «επιτήρηση και τιμωρία» ισχύει μεν και στα δύο είδη Πανοπτικού, πλην όμως οι επιτηρούμενοι του 21ου (απατ)αιώνα επιτηρούνται και τιμωρούνται διατηρώντας μιας «ψευδαίσθηση ελευθερίας»:
«Στην εικονική αυτοκρατορία ο ελεγκτής προσπαθεί να αρνηθεί την ίδια του την ύπαρξη, ενώ στην μπενθαμική εκδοχή ο φυλακισμένος έπρεπε να θεωρεί δεδομένο ότι αυτός, αν και αόρατος, ήταν διαρκώς άγρυπνος».
Με άλλα λόγια, ενώ η αορασία του επιτηρητή ήταν κοινό χαρακτηριστικό γνώρισμα τόσο του παλαιού όσο και του νέου τύπου Πανοπτικού, τους χωρίζουν δύο θεμελιώδεις διαφορές.
Η πρώτη αφορά τον τρόπο επιτήρησης: παλιά η επιτήρηση του κυριολεκτικώς φυλακισμένου γινόταν στα φανερά, σήμερα η επιτήρηση του οιονεί φυλακισμένου γίνεται στα μουλωχτά.
Η δεύτερη διαφορά σχετίζεται με τον στόχο λειτουργίας των δύο Πανοπτικών: το μεν Πανοπτικό του Μπένθαμ αποσκοπούσε στην αυτολογοκρισία του επιτηρούμενου φυλακισμένου, το δε Πανοπτικό της εικονικής αυτοκρατορίας στοχεύει στο ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα, δηλ. στην μη-αυτολογοκρισία του επιτηρούμενου-οιονεί φυλακισμένου.
Πολύ περισσότερο, μάλιστα, «για την ολιγαρχία της αυτοκρατορίας η αυτολογοκρισία του εικονικού λαού συνιστά πρόβλημα. Όπως έχουμε δει, επιχειρήσεις όπως η Google και το Facebook, προωθούν την εθελοντική υιοθέτηση του μηχανισμού και προσδοκούν να είναι οι ίδιοι οι ελεγχόμενοι που θα τον χρησιμοποιήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο, προμηθεύοντας έτσι, δωρεάν, τα αναγκαία υλικά για την προοδευτική τελειοποίησή του».
Κοντολογίς, ο σύγχρονος πολίτης βγάζει μόνος του τα μάτια του, αφήνοντας τα χέρια του να τον καταδίδουν!
Ωστόσο, είτε με το παλαιού τύπου είτε με το νέου τύπου Πανοπτικό, η κεντρική εξουσία που κάνει χρήση του, «παίρνει αυτό που επιθυμεί διακαώς», δηλ. άφθονη γνώση για την συμπεριφορά των επιτηρουμένων:
«Αυτό που παραμένει κοινό με τον μπενθαμικό προπάτορα […] είναι η παραγωγή γνώσης που ο πανοπτικός μηχανισμός, σε οποιαδήποτε εκδοχή του, συνεχίζει να προωθεί. Η μελέτη της δραστηριότητας των ελεγχόμενων αποκαλύπτει σε αμφότερες τις περιπτώσεις το νικητήριο χαρτί του ελεγκτή».
Ακολούθως, ο Κούρτσιο παρατηρεί ότι «αυτή η παραγωγή γνώσης ρυθμίζεται μέσω μιας αναδρομικής και κυκλικής διαδικασίας»:
«Το δωρεάν των πλατφορμών μάς έλκει στη χρήση τους, όμως οι δωρεάν δραστηριότητές μας –χρήση των μηχανών αναζήτησης (Google), αποστολή μηνυμάτων (WhatsApp), ανταλλαγή φωτογραφιών (Instagram), ανέβασμα εικόνων (Facebook)– αυξάνουν τη γνώση που έχουν αυτές για μας και δημιουργούν πρόσθετη αξία για εκείνες. Προσφέρουμε πρόσωπα και ονόματα, αποκαλύπτουμε τα γούστα, τις ευαισθησίες και τις προτιμήσεις μας. Με αυτόν τον τρόπο, αυτές οι πλατφόρμες εξειδικεύονται ολοένα και περισσότερο και, μέσω της διασταύρωσης και ανάλυσης των προσωπικών μας δεδομένων, μας διερευνούν σε βάθος, προκειμένου να μας στέλνουν διαφημίσεις ολοένα και περισσότερο στοχευμένες».
ΨΗΦΙΑΚΑ ΛΑΤΟΜΕΙΑ
Ωστόσο, όπως στην αρχαιότητα οι παραδοσιακοί τύραννοι, π.χ. ο τύραννος των Συρακουσών Διόνυσος, φρόντιζαν να κρυφακούνε τις συζητήσεις των ανυποψίαστων φυλακισμένων, κατασκευάζοντας φυλακές-λατομεία σκαμμένες μέσα στην πέτρα, των οποίων η ακουστική, χάρη σε στοές και αγωγούς, επέτρεπε την λαθρακοή5, έτσι και στην εποχή της εικονικής αυτοκρατορίας οι μοντέρνοι-έξυπνοι τύραννοι φροντίζουν να κατασκοπεύουν τους πολίτες κατασκευάζοντας τεχνολογικά προϊόντα που επιτηρούν τους οιονεί φυλακισμένους εν αγνοία τους, μέσα από τα σύγχρονα «ψηφιακά λατομεία»:
«Οι smartTV της Samsung, για να δώσουμε ένα παράδειγμα, είναι εφοδιασμένες με ιδιαίτερους αισθητήρες, που τις επιτρέπουν να συνδέονται αυτομάτως με άλλα μηχανήματα –smartphone, tablet, pc– συνδεδεμένα με το Δίκτυο. Και οι smart TV LG, λειτουργώντας με τον ίδιο τρόπο, θεωρούνται “τόσο ευφυείς στο να ανιχνεύουν τις μεταδόσεις που παρακολουθούμε με τη μεγαλύτερη συχνότητα, ώστε να μπορούν μετά να μας προτείνουν προσωποποιημένες συνδέσεις”.
Ο Διόνυσος, ο τύραννος, θα ενθουσιαζόταν. Όταν ενεργοποιείται ο μηχανισμός αναγνώρισης που διαθέτουν, προκειμένου να εκτελεστούν οι φωνητικές διαταγές, αυτές οι smartTV καταγράφουν και στέλνουν στους server της μητρικής επιχείρησης όλα όσα λένε οι χρήστες στους δέκτες τους».
DRONES: ΠΑΝΤΕΠΟΠΤΗΣ ΑΟΡΑΤΟΣ ΕΧΘΡΟΣ
Κι αν είναι πλέον πασίγνωστη η συνήθεια των παγκόσμιων διαχειριστών του πλανήτη να αποκαλούν τους ιούς και τα μικρόβια, καθώς και πολλές άλλες παγκόσμιες απειλές, «αόρατους εχθρούς»6, με την μεταφορική σημασία του όρου, σε έναν πολύ πιο επικίνδυνο «αόρατο εχθρό» μπορούν να αναδειχθούν τα drones:
«Tα drones της νέας γενιάς θα βλέπουν τα πάντα, αλλά θα είναι εντελώς αόρατα, με την κυριολεκτική και όχι τη μεταφορική έννοια της λέξης. Δεν υπάρχει πλέον μέρος να καταφύγεις για να μη σε κατασκοπεύουν: για κανέναν».
ΑΙΣΘΗΤΗΡΕΣ
Τέλος, ο Κούρτσιο σχολιάζει την λειτουργία των αισθητήρων, που μπορεί να είναι εγκατεστημένοι όχι μόνο στις «έξυπνες τηλεοράσεις», αλλά και σε εμπορεύματα σούπερ-μάρκετ ή στην λαβή του καροτσιού που χρησιμοποιείται για τα ψώνια.
Όλοι αυτοί οι αισθητήρες, δηλ. μικρομηχανισμοί προορισμένοι για συλλογή, μετάδοση και μετάδοση πληροφοριών, «ανήκουν σε μια πολυγωνική οικογένεια, η φιλοδοξία της οποίας είναι ο μετασχηματισμός κάθε πράγματος σε διασυνδεδεμένο μηχανισμό».
Με τον όρο «Διαδίκτυο των Πραγμάτων» να έχει ήδη επικρατήσει, το επόμενο βήμα που φαίνεται ότι θα καθορίσει την καθημερινότητά μας είναι η αυτόματη επικοινωνία μεταξύ τέτοιων αντικειμένων μέσω πομποδεκτών, ιχνηλατών και αλγορίθμων.
Έτσι, λοιπόν, ανατέλλει «μια νέα εποχή, στην οποία η οικογένεια των αισθητήρων, σε αμοιβαία συμφωνία αλλά για λογαριασμό τρίτων, πραγματοποιεί ελέγχους, ανιχνεύει διαδρομές και εισάγει πρακτικές που ρομπότ και άνθρωποι πρέπει να ακολουθήσουν. Εδώ η ιεραρχική σχέση μεταξύ ανθρώπων και εργαλείων αντιστρέφεται και τα “πράγματα”, τα “εμπορεύματα”, τα “φετίχ”, έχουν σαφώς το πάνω χέρι σε σχέση με τους ανθρώπους».
ΔΙΑΡΚΕΙΣ ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΕΣ
Μάλιστα, στον φετιχιστικό χαρακτήρα του εμπορεύματος εντοπίζεται η κυριαρχία που ασκεί αυτό στον κάτοχό του:
«ο κάτοχος βρίσκεται χωρίς να το ξέρει ή να το επιθυμεί, πλήρως “κατεχόμενος” από αυτό».
Επομένως, ένα τέτοιο αντικείμενο είναι κάτι πολύ χειρότερο από το περίφημο «ηλεκτρονικό βραχιόλι» που επιβάλλεται να φορά ένας κρατούμενος. Διότι ο τελευταίος, ενώ δεν μπορεί να απελευθερωθεί καμία στιγμή από αυτόν τον «διαρκή δεσμοφύλακά» του, έχει απόλυτη επίγνωση της παρουσίας του.
Υπάρχει, όμως, μία ακόμη κατηγορία πλήρους κυριαρχίας των πραγμάτων επί των ανθρώπων, οι οποίοι, παρότι δεν εκτίουν ποινή φορώντας «βραχιολάκι», είναι υποχρεωμένοι να φέρουν εν γνώσει τους κονκάρδα με αισθητήρα, χωρίς να επιτρέπεται να τον απενεργοποιήσουν, ώστε να είναι ανά πάσα ώρα και στιγμή εντοπίσιμοι (εδώ γίνεται λόγος για εργαζομένους που φορούν π.χ. το Hitachi Business Microscope).
To επόμενο δυστοπικό βήμα θα είναι από τον φορετό αισθητήρα να περάσουμε στο εντός μας ενσωματωμένο μικροτσίπ. Όπως σχολιάζει ο Κούρτσιο:
«Το μέλλον είναι ήδη εδώ, ανάμεσά μας, ακόμη κι αν η φαντασία μας δεν μπορεί να συλλάβει όλες τις επιπτώσεις του. Ανάμεσά μας, μέχρι και υποδόρια!».
Σε εκείνο το στάδιο, η μηχανή θα έχει επιβληθεί στον άνθρωπο, μεταμορφώνοντάς τον σε προέκτασή της, σε «σάρκινο περίβλημα» υποκείμενο σε οποιαδήποτε επίδραση.
«Τώρα είναι η μηχανή που φοράει το δέρμα των ανθρώπων και μάλιστα το κάνει με διακριτικότητα, χωρίς να χτυπάει στο μάτι! Η αισθητική υποχωρεί έναντι της αόρατης γυμνότητας της εργαλειακής ορθολογικότητας και της μεταμφίεσής της σε ανθρώπινο δέρμα».
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η σύγχρονη φυλακή γεννήθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής κατά την δεκαετία του 1820, όταν ετέθησαν σε εφαρμογή δύο ανταγωνιστικά αμερικανικά μοντέλα.
Από την μία πλευρά είχε κτισθεί η φυλακή Eastern State Penitentiary της Φιλαδέλφειας, που αντέγραφε το σύστημα του διαχωρισμού (separate system) του Πανοπτικού του Μπένθαμ, σύμφωνα με το οποίο οι κρατούμενοι βρίσκονταν σε διαρκή απομόνωση.
Από την άλλη πλευρά, λειτουργούσε η φυλακή Auburn της Νέας Υόρκης, η οποία ακολουθούσε το σύστημα της σιωπής (silent system· ονομάζεται και ωβούρνειο σύστημα). Εδώ οι κρατούμενοι εργάζονταν υπό συνθήκες οιονεί εργοστασίου, και, αν μιλούσαν, μαστιγώνονταν ακριβώς όπως οι σκλάβοι.
Από τις ΗΠΑ η φυλακή εξήχθη στην Ευρώπη. Οι διάσημοι, όμως, επισκέπτες των φυλακών, τόσο της Αμερικής όσο και της Ευρώπης, διαπίστωναν ιδίοις όμμασιν την φρίκη που βίωναν οι φυλακισμένοι. Όπως είχε πει χαρακτηριστικά ο Κάρολος Ντίκενς για έναν Αμερικανό κρατούμενο, τον έβλεπε:
«σαν έναν άνθρωπο θαμμένο-ζωντανό, που θα ξεθαφτεί με την πάροδο των ετών και στο μεταξύ θα είναι νεκρός για οτιδήποτε άλλο εκτός από βασανιστικές ανησυχίες και φρικτή απελπισία» (a man buried alive; to be dug out in the slow round of years; and in the mean time dead to everything but torturing anxieties and horrible despair).
Η μαζική φυλάκιση ξεκίνησε μόλις την δεκαετία του 1970, όταν κηρύχθηκε ο «πόλεμος κατά των ναρκωτικών»· μεταξύ 1990 και 2005, μια νέα φυλακή άνοιγε στις ΗΠΑ κάθε δέκα ημέρες!7
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Με εξαίρεση τις παραγράφους της αρχής και του τέλους του ανωτέρω κειμένου, που είναι γραμμένες με πλάγια γράμματα, το υπόλοιπο κείμενο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 2/2/2025, σελ. 57.
Για τα προηγούμενα κείμενα αυτής της κατηγορίας βλ.:
-- "Όλα εύκολα, όλα γρήγορα, αλλά τίποτε σίγουρο!"
-- "...προσδοκούν να είναι οι ίδιοι οι ελεγχόμενοι που θα τον χρησιμοποιήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο, προμηθεύοντας έτσι, δωρεάν, τα αναγκαία υλικά για την προοδευτική τελειοποίησή του..."
-- "...άφθονη γνώση για την συμπεριφορά των επιτηρουμένων..."
-- "Τώρα είναι η μηχανή που φοράει το δέρμα των ανθρώπων και μάλιστα το κάνει με διακριτικότητα, χωρίς να χτυπάει στο μάτι!"
Εξαιρετικό άρθρο. Συνοψίζοντας τα διδάγματα και κατά τινά τρόπον προεκτεινοντας αυτά θα γράφαμε τα εξής Α) Πρώτο βήμα στην προσπάθεια για αντιμετώπιση των απειλών κατά του ιδιωτικού βίου των ανθρώπων είναι η γνώση και συνειδητοποίηση της κατάστασης προκειμένου να απαλλαγεί ο άνθρωπος από τις ψευδαισθήσεις.Πηγη τέτοιας γνώσης μπορεί να είναι και τα κείμενα των ανθρώπων του Θεού, διότι αυτοί δια της Θείας Χάριτος προβλέπουν και καταλαβαίνουν ορισμένα γεγονότα, η ερμηνεία των οποίων υπερβαίνει τις δυνατότητες του μέσου ανθρώπου. Σύμφωνα με τις διδαχές των μόνον αν το χάραγμα γίνεται με την χρήση απόλυτης σωματικής βίας δεν καταλογίζεται στον άνθρωπο προσωπική ευθύνη.
Β) Η αντίσταση μπορεί να προβληθεί και ατομικά ,αλλά σε ορισμένες περιστάσεις όπως το τσιπαρισμα η συλλογική αντίσταση είναι πιο αποτελεσματική . Λογου χάριν η ανταλλακτική οικονομία που απαιτεί σύμπραξη πλειονων ατόμων είναι ένας τρόπος αντιμετώπισης των περιορισμών οι οποίοι τίθενται σε όσους εκδηλώνουν ανυπακοή και δεν δέχονται την τοποθέτηση μικροτσίπ εντός του σώματός των
Γ) Θα πρέπει να αποφεύγεται η είσοδος στα λεγόμενα " κοινωνικά δίκτυα" και ιδίως η παράθεση στοιχείων σε τέτοιο βαθμό που θα επιτρέψει στον χειριστή - κάτοχο των πληροφοριών να δημιουργήσει ένα προφίλ που δυνητικά θα περιλαμβάνει κάθε πτυχή του βίου των προσώπων
Δ) Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα εξάρτησης του υποκειμένου (δηλαδή του ανθρώπου) από το αντικείμενο (=ηλεκτρονική συσκευή ή εφαρμογή ). Σε μια τέτοια κατάσταση η επιτήρηση καθίσταται στενότερη και ευχερέστερη, ο δε επιτηρούμενος θεωρεί την προμήθεια της συσκευής παρακολούθησης όχι μόνον ως δήθεν ελεύθερη επιλογή αλλά και ως αναγκαία Δηλαδή όχι μόνον εξοικειώνεται με την παρακολούθηση αλλά αισθάνεται ανασφάλεια χωρίς αυτή
Ε) Η Νέα Τάξη Πραγμάτων ακολουθεί και στο παρόν πεδίο τον κανόνα " ολίγον κατ ' ολίγον"και συνεπώς η αντίσταση των ανθρώπων μπορεί αν όχι να ματαιώσει τουλάχιστον να μεταθέσει χρονικά την προωθούμενη πλήρη επιτήρηση.
Στ) Το γεγονός ότι κάποιοι άνθρωποι κατόρθωσαν λόγω των πνευματικών τους εφοδίων σε χρόνο πρότερο να σκιαγραφήσουν την σημερινή κατάσταση μαρτυρεί πως όσοι ηγούνται της Νέας Τάξης Πραγμάτων ενεργούν με σχέδιο.Τουτου δοθέντος συμπεραίνουμε ότι κάνοντας μία προγνωστικη προβολή στο μέλλον δυνάμεθα να διαπιστώσουμε τί είδους δεινά θα επέλθουν.
Ζ) Επειδή η πρόοδος της τεχνολογίας είναι αλματώδης παρέχεται η δυνατότητα επιτήρησης με μέσα ποικίλα, σε μεγάλη έκταση και δια συνδυασμού κάθε είδους δεδομένων. Συνεπώς ο ασφαλέστερος τρόπος επικοινωνίας είναι αυτός που λαμβάνει χώρα σε τόπο που δεν υπάρχουν συσκευές που δυνητικά αποτελούν όργανα επιτήρησης και κατά μείζονα λόγο όταν ο εκπέμπων το μήνυμα και ο αποδέκτης δεν φέρουν επάνω τους τέτοιες συσκευές.Οσο πιο παραδοσιακός ο τρόπος επικοινωνίας (ιδιόχειρη επιστολή αποστελλομενη με το ταχυδρομείο)τόσο πιο ασφαλής.
Η) Ισχύει και εδώ ο κανόνας του ανάποδου κόσμου : Δηλαδή όταν ακούμε ή διαβάζουμε για σύγχρονη και ασφαλή επικοινωνία και για πλήρη νομοθετική προστασία του ιδιωτικού βίου ή των προσωπικών δεδομένων και άλλα παρόμοια , πρέπει να προσλαμβάνουμε τις ανωτέρω φράσεις με τρόπο αντίστροφο Δηλαδή η ασφαλής επικοινωνία θα πρέπει να κατανοείται ως επισφαλής. Η δε νομοθετική πλημμυρίδα περί προστασίας δεδομένων σημαίνει όχι αποτελεσματική προστασία αλλά πολλαπλότητα προσβολών και νομοθεσία κακής ποιότητας η οποία δεν δύναται να λειτουργήσει αποτρεπτικά αλλά χρησιμοποιείται ως εργαλείο προπαγάνδας για να δημιουργείται στους κοινωνούς η πλάνη ότι η Κυριαρχούσα Δύναμη ( =Κράτος, Υπερεθνικοι οργανισμοί, παντοειδείς ελίτ) είναι ο προστάτης τους ενώ στην πραγματικότητα. είναι ο προσβολέας - εχθρός τους Ομοιοτροπως πρέπει να καταστεί προφανές ότι η χρήση των μέσων της σύγχρονης τεχνολογίας,όχι μόνον δεν προάγει την ανθρώπινη επικοινωνία, αλλά οδηγεί στην αποκοινωνικοποιηση του ατόμου και. τη διατάραξη της ψυχοπνευματικης του υπόστασης, εξέλιξη που είναι απολύτως επιθυμητή για τη Νέα Τάξη Πραγμάτων αφού αποκλείει την κάθε μορφής αντίσταση στα σχέδια της.