Ποιος Λάντεν και ποια σπηλιά… Μασάει η κατσίκα ταραμά;
Ρετρό 67.0: Ένα ξεχασμένο άρθρο του Ανδρέα Ρουμελιώτη με τον επίκαιρο τίτλο «Η μάσκα του τρόμου»
Αντιγράφει και σχολιάζει ο Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης
Τα κείμενα-ρετρό αποσκοπούν στην ενδυνάμωση της εξασθενημένης μνήμης των πολιτών, οι οποίοι, όντας παγιδευμένοι στην τύρβη της καθημερινότητας, δεν έχουν τον χρόνο ή την διάθεση να επιχειρήσουν ένα «ιστορικό τουρ» και να συγκρίνουν τα πρόσφατα γεγονότα με παλαιότερα, συνεκτιμώντας σημαντικές αναλύσεις που φωτίζουν με αποκαλυπτικό τρόπο το ζοφερό παρόν που έχει διαμορφωθεί για την ανθρωπότητα. Φυσικά, για όσους πολίτες δεν έζησαν τα κρίσιμα γεγονότα, τα κείμενα αυτά λειτουργούν ως ενέσεις αναπλήρωσης των μνημονικών κενών τους.
Σύμφωνα με την πασίγνωστη ρήση του Ισπανοαμερικανού φιλοσόφου Τζορτζ Σαντανάγια: «Όποιος δεν θυμάται το παρελθόν του, είναι καταδικασμένος να το ξαναζήσει». Άρα, για να μην ξαναζήσουμε τους εφιάλτες του παρελθόντος, θα πρέπει να ανακτήσουμε ή να αποκτήσουμε ισχυρή μνήμη. Αυτός είναι, νομίζω, ο καλύτερος τρόπος για να κατανοήσουμε την μεθοδολογία των εχθρών-συνωμοτών μας, που σατανικά αμυνόμενοι, αντιστρέφουν την πραγματικότητα: προκειμένου να βγάλουν από πάνω τους την ρετσινιά του συνωμότη, ρίχνουν στους αφυπνισμένους πολίτες την ρετσινιά του «συνωμοσιολόγου» (τούτο μπορεί να γίνει και προληπτικά!). Στην επιστημονική γλώσσα της προπαγάνδας, η τεχνική αυτή αποτυπώνεται στην φράση «κατηγορώ τον κατήγορο» (accusing the accuser).
Στο ρετρό που ακολουθεί ανασύρεται από τον ψηφιακό φοριαμό της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία» ένα κείμενο που γράφτηκε πριν από 24 χρόνια, δύο περίπου μήνες μετά την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους και περιέχει καταπληκτικές, αλλά προπάντων άκρως επίκαιρες σκέψεις.
Ο αρθρογράφος του μιλά για χοντρά παιχνίδια που παίζονται από κυνικούς-παρανοϊκούς τύπους για την παγκόσμια κυριαρχία στον 21ο αιώνα, τον τρόπο χειραγώγησης των πληθυσμών, το νέο μοίρασμα των αγορών, τον αποπροσανατολισμό των αναπτυσσόμενων κινημάτων και των αντιδράσεων.
Η ισχύς, ο έλεγχος, το μοντέλο του τρόμου, η νέα απολυταρχία προκύπτουν μόνο από σατανικούς σχεδιασμούς ψυχολογικά διαταραγμένων ατόμων, τα οποία είναι ικανά για το κάθε τι.
Μιλά και για την επιστημονική φαντασία, μέσω της οποίας αποκτούμε τα εργαλεία εκείνα που μας δίνουν τη δυνατότητα να φανταζόμαστε πώς εξυφαίνεται η συνωμοσία του τρόμου, για να κυριαρχήσει η νέα αυτοκρατορία του μέλλοντός μας.
Ειδικότερα, πώς κατασκευάζεται ο εχθρός-μπαμπούλας και οι κλώνοι του, όταν δεν υπάρχει και είναι αναγκαίος, για να τρομάζουν τα μικρά άτακτα παιδιά.
Μιλά επίσης για τις μάσκες της CIA και εν γένει τις μάσκες πίσω από τις οποίες κρύβονται ηχηρά ονόματα και αποκρουστικά πρόσωπα.
Ο αρθρογράφος του ρετρό κειμένου αναρωτιέται αν ένα από αυτά τα υποκρυπτόμενα πρόσωπα μπορεί να είναι ο Αντίχριστος. Απαντά αρνητικά, με το παραπλανητικό επιχείρημα ότι ο σεναριογράφος του παγκόσμιου θρίλερ πρέπει να είναι απρόβλεπτος, ενώ ο Αντίχριστος είναι υποτίθεται προβλέψιμος.
Ποιος δημοσιογράφος θα τολμούσε σήμερα να τα γράψει όλα αυτά, χωρίς να τρέμει μήπως τον κηλιδώσουν στο άψε-σβήσε ως ψεκασμένο συνωμοσιολόγο;
Ίσως δεν θα το τολμούσε ούτε ο ίδιος ο Ρουμελιώτης!
Δύο μήνες μετά την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους κάποιος γνωστός δημοσιογράφος, που μάλιστα κατέβηκε και ως υποψήφιος στις εθνικές εκλογές του 2019 με νεοσυσταθέν κόμμα (Μέρα25), είχε γράψει ένα κείμενο με τίτλο, λέξεις, φράσεις και, βεβαίως, σκέψεις που σήμερα είναι περισσότερο παρά ποτέ επίκαιρες.
Το κείμενο τιτλοφορείτο: «Η μάσκα του τρόμου» και συντάκτης του ήταν ο Ανδρέας Ρουμελιώτης. Είχε δημοσιευθεί στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» της 14ης Νοεμβρίου 2001, στην στήλη «Εδώ Ράδιο “E”»1.
Αφορμή για το κείμενο του Ρουμελιώτη αποτέλεσε ένα γεγονός που πολλοί δεν θα έχουν συγκρατήσει στην μνήμη τους, αφού από το 2001 μέχρι σήμερα τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης φροντίζουν να μας δείχνουν ξανά και ξανά την μεγαλύτερη οφθαλμαπάτη όλων των εποχών, δηλ. την «βελούδινη διείσδυση» των αεροπλάνων στους Δίδυμους Πύργους:2
Την Δευτέρα, 12 Νοεμβρίου 2001 (ημέρα συνόδου του ΟΗΕ στην Νέα Υόρκη), λίγο μετά τις 09.00, και πέντε λεπτά μετά την απογείωσή του από το διεθνές αεροδρόμιο της Νέας Υόρκης με κατεύθυνση τον Άγιο Δομίνικο, είχε συντριβεί ένα αεροσκάφος Airbus A-300 των Αμερικανικών Αερογραμμών (American Airlines) που εκτελούσε την πτήση 587.
Η μηχανή του αεροσκάφους είχε πέσει κοντά σε βενζινάδικο, ένα από τα φτερά στον κόλπο της Τζαμέικα και το κύριο σώμα του αεροσκάφους στην γειτονιά Belle Harbor του Queens. Κατά περίεργη σύμπτωση, σε αυτήν την γειτονιά υπάρχουν δύο σχολεία που την αποφράδα ημέρα ήταν κλειστά λόγω της Ημέρας των Βετεράνων.
Τρομολαγνικοί τίτλοι που κεντρίζουν την προσοχή των βρεφοποιημένων αναγνωστών είχαν κατακλύσει και πάλι τα φύλλα των εφημερίδων:
«Τρόμος πάνω από την πόλη Νο 2», «Πανικόβλητη ξανά η αμερικανική μητρόπολη», «Πανικός παντού», «Ω, Θεέ μου, όχι πάλι» κ.λπ.
Στο πρωτοσέλιδο της Ελευθεροτυπίας της 13ης Νοεμβρίου 2001 υπήρχε ο τίτλος: «ΤΡΟΜΟΣ έτσι κι αλλιώς».
Είναι, πραγματικά, εξοργιστικό με πόσο απύθμενο σαδισμό παρουσίαζαν ανέκαθεν τα γεγονότα οι πανάθλιοι δημοσιογράφοι, ηδονιζόμενοι να χύνουν το δηλητήριο του φόβου στις ψυχές των προβάτων του λαού.
Οι εφημερίδες της εποχής έγραψαν ότι, σύμφωνα με τις πρώτες ενδείξεις, δεν επιβεβαιώνονταν οι αρχικοί φόβοι περί νέου τρομοκρατικού χτυπήματος, αλλά επρόκειτο περί δυστυχήματος, αν και διευκρινιζόταν ότι «στους καιρούς και στο κλίμα που ζούμε δεν είναι ασφαλές να υποτεθεί οτιδήποτε με βεβαιότητα»3.
Σύμφωνα με μεταγενέστερα δημοσιεύματα4, αλλά και με την εκδοχή που είναι καταγεγραμμένη στην Wikipedia5, η πτώση του μοιραίου Μπόινγκ, η οποία κόστισε την ζωή σε 260 επιβάτες (των 9 μελών του πληρώματος συμπεριλαμβανομένων), και σε 5 ακόμη άτομα στο έδαφος, αποδόθηκε στην «καταστροφή των πτερυγίων του πηδαλίου που προκλήθηκε από τις αναταράξεις που προκλήθηκαν από ένα Boeing 747 της Japan Airline που πέρασε “ξυστά” από το Airbus, λίγο μετά την απογείωση»!
Επειδή, όμως, ζούμε στον Σατανικό Ανάποδο και Ψεύτικο Κόσμο του 21ου (απατ)αιώνα, και με δεδομένο ότι η επίθεση στους Δίδυμους Πύργους, επί τη βάσει των άφθονων στοιχείων που αποκαλύφθηκαν τα τελευταία 24 χρόνια, φαίνεται τελικώς πως ήταν «δουλειά εκ των έσω» και όχι τρομοκρατικό χτύπημα με αεροσκάφη που κατελήφθησαν από τρομοκράτες της Αλ Κάιντα, η παιδική αιτιολογία για το ιαπωνικό αεροσκάφος που πέρασε ξυστά από το αμερικανικό είναι πολύ πιθανό να προβλήθηκε για την συγκάλυψη (αυτή την φορά υπαρκτού) τρομοκρατικού χτυπήματος.
Ας θυμηθούμε, λοιπόν, τώρα τι έγραφε ο Ανδρέας Ρουμελιώτης με αφορμή την συντριβή του αμερικανικού Μπόινγκ:
ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ «ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ» ΠΑΡΑ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΗ ΣΥΜΠΤΩΣΗ. Γιατί, αν ισχύει το δεύτερο, εγείρει (εγείρεται από) μεταφυσικές δυνάμεις, δημιουργεί μεγαλύτερο τρόμο και σκοταδισμό με τις συμπτώσεις, το συμβολισμό, τη διαβολική τυχαιότητά του.
ΜΕ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΑΛΛΑΧ κάποια παιδιά, νεαροί Άραβες, έπληξαν το κύρος της Αμερικής – κάπως έτσι δεν το ’πε ο Οσάμα; Κι όποιο αεροπλάνο δεν το ρίχνει ανθρώπου χέρι, το ρίχνει ο ίδιος ο Αλλάχ, πιστεύουν οι θρησκόληπτοι.
ΑΤΥΧΗΜΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΟΥ ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, αφού ο Λάντεν έχει καταγγείλει ως δολοφόνους τους ηγέτες του διεθνούς οργανισμού απειλώντας με τζιχάντ;
Η ίδια αεροπορική εταιρεία, την ίδια ώρα, στην ίδια πόλη, δύο μήνες μετά;
Την ημέρα της συνόδου;
Διαβολικές συμπτώσεις, συμβολικές, η έννοια του «τυχαίου» εγείρει μεταφυσικές δυνάμεις: «Ο Αλλάχ τιμωρεί τώρα ο ίδιος την Αμερική».
ΤΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ. Ίσως δεν μάθουμε ποτέ τι συνέβη προχθές, όπως δεν θα μάθουμε ποιος και γιατί σχεδίασε το μακελειό στο Μανχάταν στις 11 Σεπτεμβρίου. Ποιοι στέλνουν τον άνθρακα.
ΔΕΝ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΝ ΗΤΑΝ ΝΕΑΡΟΙ ΑΡΑΒΕΣ ΟΙ ΚΟΜΑΝΤΟ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ. Ούτε ποια οργάνωση ανέλαβε να εκτελέσει τη γιγαντιαία αυτή επιχείρηση. Το ερώτημα είναι ποιοι και γιατί το σχεδίασαν και το χρηματοδότησαν και τι συμφέρον είχαν. Ένας τρόπος για να προσεγγίσεις τους ενόχους είναι να κρίνεις εκ του αποτελέσματος. Ποιους ωφέλησε και ωφελεί ο τρόμος και ο πανικός στον πλανήτη…
ΣΙΓΟΥΡΑ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΦΘΑΛΜΟΦΑΝΗΣ. Παίζονται χοντρά παιχνίδια, από κυνικούς-παρανοϊκούς τύπους για την παγκόσμια κυριαρχία στον 21ο αιώνα, τον τρόπο χειραγώγησης των πληθυσμών, το νέο μοίρασμα των αγορών, τον αποπροσανατολισμό των αναπτυσσόμενων κινημάτων και των αντιδράσεων.
Η ισχύς, ο έλεγχος, το μοντέλο του τρόμου, η νέα απολυταρχία προκύπτουν μόνο από σατανικούς σχεδιασμούς ψυχολογικά διαταραγμένων ατόμων, τα οποία είναι ικανά για το κάθε τι.
ΜΠΟΡΕΙ Ο ΜΠΙΝ ΛΑΝΤΕΝ να είναι εικονική πραγματικότητα, μια καρικατούρα, το θεαθήναι, για να εξυφανθεί μια μυστικιστική, διαστροφική συνωμοσία κατά της ανθρωπότητας.
ΔΕΝ ΜΑΣΑΩ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ, σε ό,τι φαίνεται λογικό, σε όσα μας πλασάρουν για να μας παραμυθιάσουν.
Ποιος Λάντεν και ποια σπηλιά… Μασάει η κατσίκα ταραμά;
Εδώ προσπαθούν ν’ αλλάξουν τον ρου της Ιστορίας, να διαμορφώσουν ένα νέο τοπίο στον πλανήτη ενόψει του υπερπληθυσμού, της λειψυδρίας, της γιγάντωσης της Κίνας και της Αραβίας.
ΜΙΑ ΧΟΥΦΤΑ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ ΝΑ ΚΥΒΕΡΝΑΝΕ τον κόσμο χωρίς όρους, νόμους, περιορισμούς, χωρίς προστατευτισμό των αδυνάτων. Δεν γίνεται εύκολα αυτό, αν δεν φρικάρει ο πλανήτης, να τρέμει τη σκιά του.
ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΠΡΟΫΠΗΡΞΕ και αναπτύχθηκε η επιστημονική φαντασία, για να μπορούμε να έχουμε εκείνα τα εργαλεία που μας δίνουν τη δυνατότητα να φανταζόμαστε πώς εξυφαίνεται η συνωμοσία του τρόμου, για να κυριαρχήσει η νέα αυτοκρατορία του μέλλοντός μας.
ΠΩΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΟΝΤΑΙ Ο ΕΧΘΡΟΣ και οι κλώνοι του, όταν δεν υπάρχει και είναι αναγκαίος. Ένας μπαμπούλας για να τρομάζουν τα μικρά άτακτα παιδιά.
ΑΝ ΒΓΑΛΕΙΣ ΤΗ ΜΑΣΚΑ ΤΟΥ ΜΠΙΝ ΛΑΝΤΕΝ, θα δεις το πρόσωπο της CIA. Αν της βγάλεις τη μάσκα, θα δεις ένα άλλο, πιο αποκρουστικό πρόσωπο.
ΠΟΣΕΣ ΜΑΣΚΕΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ; Ποιο είναι το πρόσωπο που κρύβεται από πίσω; Ο Αντίχριστος, ο 666; Όχι, αυτό θα ήταν προβλέψιμο.
ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΘΡΙΛΕΡ ΜΟΛΙΣ ΑΡΧΙΣΕ. Ο σεναριογράφος (πρέπει και να) είναι απρόβλεπτος, όλο εκπλήξεις και ανατροπές. Πίσω από τη μάσκα του τρόμου κρύβεται πάντα εκείνος που ο θεατής δεν είναι ικανός να φανταστεί.
Όποιος βίωσε στο πετσί του την υγειονομική δικτατορία της εποχής κορωνοϊού και τώρα (πρέπει να) προετοιμάζεται επαρκώς για να ζήσει την εφιαλτική μετάλλαξη αυτής της δικτατορίας, δεν μπορεί παρά να θαυμάσει την οξύνοια του Ανδρέα Ρουμελιώτη, αλλά και να εξοργιστεί με όλους εκείνους τους αχρείους φρενοβλαβοποιητές της ανθρωπότητας, οι οποίοι βαφτίζουν συνωμοσιολόγους όσους τολμούν να περιγράψουν τα διαχειριστικά τεχνάσματα της παγκόσμιας ελίτ υπό το πρίσμα μικρών και μεγάλων συνωμοσιών, που η ίδια η Ιστορία διδάσκει ότι ήταν «διαχρονικό ψωμοτύρι» στα βρόμικα χέρια των εκάστοτε εξουσιαστών.
Κι αν, μάλιστα, οι «συνωμοσιολόγοι» τολμήσουν να βάλουν στο κάδρο και τον Αντίχριστο ή το 666, τότε αποκτούν και την ρετσινιά των «γραφικών θρησκόληπτων». Βέβαια, ο Ρουμελιώτης απορρίπτει τελικώς την εξήγηση με τον Αντίχριστο, επειδή ο σεναριογράφος του παγκόσμιου θρίλερ θα πρέπει να είναι απρόβλεπτος, ενώ ό Αντίχριστος είναι, υποτίθεται, προβλέψιμος.
Αλλά προβλέψιμος για ποιους; Άραγε, η συμπαγής πλειοψηφία πιστεύει ότι υπάρχει στα σκαριά επίδοξος Αντίχριστος ή, αντιθέτως, ξεκαρδίζεται στα γέλια κάθε φορά που έρχεται το όνομα του ανόμου στο προσκήνιο, οπότε απαξιώνει τους αντιχριστολόγους ως συνωμοσιολόγους;
Ποιος δημοσιογράφος θα τολμούσε να γράψει σήμερα όσα ο Ανδρέας Ρουμελιώτης τον Νοέμβριο του 2001, χωρίς να τρέμει μήπως τον κηλιδώσουν στο άψε-σβήσε ως ψεκασμένο;
Πάντως, επειδή λατρεμένο αξεσουάρ του σατανά (η δαιμονική δύναμη του οποίου θα διοχετευθεί στον Αντίχριστο) είναι η μάσκα6, την οποία, μετά το 2020, μας επέβαλαν κυριολεκτικώς, και δη σε παγκόσμιο επίπεδο, καθόλου δεν αποκλείεται πίσω από τα μεγάλα γεγονότα, που «αλλάζουν» (πάντοτε προς το χειρότερο) τον κόσμο, να είναι κρυμμένος κάποιος επίδοξος Αντίχριστος ως «αόρατος μαριονετίστας» που κινεί τα νήματα των μασκοφορεμένων μαριονετών του, μέχρι ο ίδιος να κάνει την μεγαλοπρεπή του εμφάνιση παίρνοντας το χρίσμα του Ψευδομεσσία.
Ο Ρουμελιώτης, και βεβαίως πολλοί άλλοι αναλυτές των κρίσιμων γεγονότων, αποκαλεί τους μεγα-συνωμότες «κυνικούς παρανοϊκούς τύπους», ικανούς για τα πάντα. Μπροστά στην σαδιστική μανία τους να εξουσιάζουν τους πολίτες, τους λαούς και την ανθρωπότητα, δεν ορρωδούν προ ουδενός! Έτσι, μοιάζουν με ψυχοπαθείς κατά συρροήν δολοφόνους, που απολαμβάνουν να βασανίζουν τα ευάλωτα θύματά τους πριν τα σκοτώσουν.
Η ψύχωση με την απειλή του υπερπληθυσμού, την οποία επισημαίνει και ο Ρουμελιώτης, ταιριάζει απόλυτα με τον δόλο εξολόθρευσης αθώων (και αθρόων) ανθρώπων. Αλλά οι ανάλγητοι ψυχοπαθείς δεν αρκούνται σε αυτό. Τους αρέσει να συνδυάζουν το τερπνόν μετά του ωφελίμου:
Ωφέλιμη μεν η ελάφρυνση του πλανήτη, τερπνή δε η κατατρομοκράτηση και χειραγώγηση των βρεφοποιημένων πολιτών.
Στους (βιο)εξουσιαστές είναι, λοιπόν, αναγκαίος «ένας μπαμπούλας για να τρομάζουν τα μικρά άτακτα παιδιά», όπως γράφει χαρακτηριστικά ο Ρουμελιώτης, περιγράφοντας το φαινόμενο της βρεφοποίησης χωρίς να το ονομάζει ρητώς.
Και λίγες αράδες παραπάνω, ο αρθρογράφος είχε επισημάνει ότι, για να κάνουν παγκόσμιο κουμάντο οι πολυεθνικές:
θα πρέπει να «φρικάρει ο πλανήτης, να τρέμει τη σκιά του».
Αυτό ακριβώς, δηλαδή, που έγινε και με την κήρυξη της πανδημίας του κορωνοϊού και, αν δεν υπάρξει κάποιο απρόβλεπτο, ενδεχομένως υπερφυσικό, γεγονός, θα συμβεί και στο εγγύς ή απώτερο μέλλον με κάποιον άλλο τρομακτικό μπαμπούλα που οι ψυχοπαθείς εξουσιαστές θα εμφανίσουν πάνω από τα κάγκελα της νηπιακής κούνιας των βρεφοπολιτών.
Ανάμεσα στους υποψήφιους νοο-παραλυτικούς μπαμπούλες συγκαταλέγονται τα εξής φαινόμενα:
θεαματική έκρηξη ηφαιστείου (Σαντορίνης;)
πτώση μετεωρίτη
επιδρομή από εξωγήινους
κυβερνοεπίθεση
Για την καταπολέμηση του εκάστοτε μπαμπούλα (φυσικού ή τεχνητού), οι διαχειριστές της τύχης του πλανήτη εκτιμάται ότι θα εφαρμόσουν την μόνιμα και απολύτως πετυχημένη συνταγή που είναι γραμμένη στον τσελεμεντέ της Νέας Τάξης Πραγμάτων:
«Προκαλώ ή αφήνω να προκληθεί το πρόβλημα, για να φέρω την λύση που με συμφέρει!».
Κοινός παρονομαστής και των τεσσάρων μπαμπούλων που προαναφέρθηκαν είναι η συνέπεια τους: το χάος, μέσα από το οποίο η εωσφορική ελίτ ευαγγελίζεται την τάξη!
Τα τρομοκρατημένα βρέφη –και απολύτως εξαρτημένα από την χρήση της οθόνης και του Διαδικτύου– θα χάψουν άνετα κάθε αληθινό ή παραμυθένιο μπαμπούλα και θα αποδεχθούν, χωρίς καμία σοβαρή αντίσταση, την πειθήνια εφαρμογή των «μέτρων» που θα έχει προσχεδιασμένα το νεοταξίτικο κονκλάβιο.
Σε αντίθεση με τον Ρουμελιώτη που το 2001 δεν παραμυθιαζόταν, γράφοντας το σύνθημα «Ποιος Λάντεν και ποια σπηλιά… Μασάει η κατσίκα ταραμά;», οι βρεφοπολίτες του 2025μασάνε τα πάντα, αρκεί να τους ταΐζουν στο στόμα την κρεμούλα τους οι μασκοφορεμένοι ψευδοσωτήρες τους.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στο ανωτέρω κείμενο έγινε νύξη κατά την διάρκεια του 13ου διαδικτυακού μαθήματος εφαρμοσμένης προπαγάνδας. Βλ. από το λεπτό 1.49.15 επ.
Σελ. 15.
Ελευθεροτυπία, 13.11.2001, σελ. 16.
The location of the accident, and the fact that it took place two months and one day after the September 11 attacks on the World Trade Center in nearby Manhattan, initially spawned fears of another terrorist attack, but the National Transportation Safety Board (NTSB) attributed the disaster to the first officer's overuse of rudder controls in response to wake turbulence from a preceding Japan Airlines Boeing 747-400 that took off minutes before it. According to the NTSB, the aggressive use of the rudder controls by the first officer stressed the vertical stabilizer until it separated from the aircraft. The airliner's two engines also separated from the aircraft before impact due to the intense forces.
O μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος στο βιβλίο του «Η Δευτέρα Παρουσία και ο Πόλεμος κατά του Σατανά» (εκδ. Ορθόδοξη Κιβωτός, σελ. 132) γράφει:
«ο διάβολος μοιάζει με τους ηθοποιούς, οι οποίοι φορούν μάσκες και δεν αναγνωρίζονται: Τέτοιος είναι ο δράκων (ο διάβολος). Ποτέ δεν δείχνει το πρόσωπό του. Όταν παίρνει μορφή ανθρώπου, το κάνει για να εξαπατήσει τους ανθρώπους (ΒΕΠΕΣ 15, 241). Αυτό το κάνει ο σατανάς για να μην αναγνωρίζεται και γίνεται αποκρουστικός και μισητός. Φανταστείτε το διάβολο να παίρνει τη γνωστή απαίσια μορφή του, να εμφανιζόταν μπροστά μας, να συστηνόταν ευγενικά και να μας προειδοποιούσε ότι πρόκειται να μας πειράξει. Ποιος τότε σώφρων άνθρωπος θα δεχόταν αδιαμαρτύρητα τις προσβολές του; Ποιος δεν θα καταλαμβανόταν από ρίγος και δεν θα συσπειρωνόταν εναντίον τέτοιου βρωμερού και ακάθαρτου εχθρού; Τότε ο διάβολος ασφαλώς θα αποτύγχανε».
Βλ. και:
