Ο (νέος) πόλεμος για ασφαλείς συγκοινωνίες: Το δούλεμα πάει σύννεφο!

Στα λόγια είναι (προπαγανδιστές) μανούλες, στα έργα νούλες

Γράφει ο Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης

---

Με αφορμή τα συλλαλητήρια-μαμούθ, στην εβδομαδιαία ανάρτησή του ο Κυρ. Μητσοτάκης έγραψε ότι η τραγωδία των Τεμπών δεν οφείλεται μόνο στα ανθρώπινα λάθη αλλά και σε σειρά τραγικών ελλείψεων, όπως τα κατέγραψε το πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ, και δήλωσε αποφασισμένος να κερδίσει τον ΠΟΛΕΜΟ, παρότι ομολόγησε ότι δεν μπορεί να κερδίσει κάθε μάχη.

Κάποια κανάλια, όπως το MEGA, εξειδίκευσαν τον πόλεμο αυτόν ως πόλεμο για ασφαλείς συγκοινωνίες.

Ότι, πάντως, και στο μυαλό του Κυρ. Μητσοτάκη είναι καρφωμένη η πολεμική πλαισίωση, προκύπτει από ένα άλλο σημείο της ανάρτησής του, όπου η μάχη συνδέεται με την λειτουργία των Ελληνικών Σιδηδρόμων:

«Η Ελλάδα δεν μπορεί να λειτουργεί με ημίμετρα και αυτοσχεδιασμούς. Με ένα σύστημα που αντιδρά μόνο αφού έχει γίνει το κακό, που περιμένει τις κρίσεις για να κινητοποιηθεί. Η Πολιτεία έχει χρέος να προλαβαίνει, όχι να τρέχει πίσω από τις εξελίξεις. Μία ευθύνη συλλογική, όμως πριν απ’ όλα δική μου. To νέο σύμβολο αυτής της ΜΑΧΗΣ πρέπει να γίνουν οι Ελληνικοί Σιδηρόδρομοι. Με σωστές υποδομές, νέους συρμούς, αυστηρούς κανόνες ασφαλείας που θα τηρούνται ευλαβικά».

Η παραπάνω ανάρτηση του καταγέλαστου πρωθυπο*ύ*ργου λογικά θα θύμισε σε πολλούς το μιλιταριστικό διάγγελμα που είχε βγάλει στις 17 Μαρτίου, όταν κήρυξε τον πόλεμο κατά του αόρατου εχθρού και διέταξε το lockdown και τα λοιπά αντισυνταγματικά μέτρα.

«Είμαστε σε πόλεμο με έναν εχθρό που είναι αόρατος», είχε πει, δίνοντας την εντύπωση ότι μιλούσε σε μαθητές νηπιαγωγείου!¹

Και τότε (πρωτίστως τότε) είχε εντάξει τον κορωνοϊό σε πλαίσιο πολεμικής προπαγάνδας, προκειμένου με αυτόν τον τρόπο να πείσει τον λαό να κάτσει σούζα μπροστά στους ειδικούς που έχυναν κροκοδίλια δάκρυα για κάθε γιαγιά και κάθε παππού που κινδύνευε από τον φονικό ιό και, αργότερα, να οδηγηθεί στα εμβολιαστικά κέντρα προσφέροντας το μπράτσο του σε στρατευμένους εμβολιαστές που έχυναν ελαφρά τη καρδία φάρμακο-φαρμάκι στον οργανισμό των τρομαγμένων προβάτων.

Σε αντίθεση, όμως, με τον στόχο που εξυπηρετούσε η πολεμική προπαγάνδα επί κορωνοϊού, η σημερινή, ιδίου τύπου πολεμική πλαισίωση είναι παντελώς άστοχη. Διότι, ενώ η καταπολέμηση του υγειονομικής φύσεως αόρατου εχθρού μπορούσε να παρουσιασθεί ότι ήταν εξαρτημένη από την πρόθυμη συσστράτευση όλων των πολιτών, η καταπολέμηση του «ιού» που πλήττει τις ασφαλείς μεταφορές είναι εξαρτημένη αποκλειστικά από την κυβερνητική προθυμία να θεραπεύσει τις διαχρονικές παθολογίες που επί πρωθυπουργίας Κυρ. Μητσοτάκη φαίνεται πως έπιασαν ταβάνι (εκτός κι αν παραμονεύει μια νέα, ακόμη μεγαλύτερη σφαγή).

Συνεπώς, η προαναφερθείσα θεμελιώδης διαφορά μεταξύ των δύο εχθρών δεν δικαιολογεί την χρήση μιλιταριστικής ορολογίας για την περιγραφή του αιτίου που οδήγησε στην σφαγή των Τεμπών.

Ναι μεν, όπως επί πανδημίας κορωνοϊού, από το χάλι του σιδηροδρομικού δικτύου απειλείται εν δυνάμει κάθε πολίτης, αλλά πηγή του κακού είναι η ίδια η κυβέρνησή του που αρνείται επί 6 χρόνια να βάλει στοιχειώδη τάξη και να διασφαλίσει την καλή και, προπάντων, ακίνδυνη λειτουργία του, και όχι ένα στοιχείο της φύσης ή έστω μια αμελή ή δολία ενέργεια που προκάλεσε την διαφυγή του ιού από κάποιο εργαστήριο.

Σε συνθηματική διατύπωση:

Αναφορικά με τον «πόλεμο» που ξέσπασε εξ αφορμής της σφαγής των Τεμπών, ως «εχθροί του λαού» έδρασαν, και εξακολουθούν να δρουν, εκείνοι που στα λόγια είναι (προπαγανδιστές) μανούλες αλλά στα έργα νούλες!

Συνεπώς, η πολεμική ρητορική φαίνεται πως οφείλεται είτε σε αυτιστική είτε σε υπνωτιστική προπαγάνδα:

Σχεδόν τα πάντα σήμερα, ερμηνεύονται μέσα σε ένα συγκεκριμένο, αμετάβλητο πολεμικό πλαίσιο, λες και οι προπαγανδιστές δεν μπορούν να σκεφτούν κανέναν εναλλακτικό τρόπο για να καθησυχάσουν τους πολίτες (εξ ου ο όρος «αυτιστική προπαγάνδα»).

Εκτός κι αν θεωρούν ότι η πολεμική πλαισίωση ενός προβλήματος μπορεί να επικοινωνήσει αποτελεσματικότερα το σκοπούμενο κυβερνητικό μήνυμα (εξ ου ο όρος «υπνωτιστική προπαγάνδα»). Όποιος ηγέτης κηρύσσει τον πόλεμο στον εχθρό, είτε είναι έμψυχος είτε άψυχος, υποκρίνεται ότι θέλει να βάλει όλες του τις δυνάμεις για να βγάλει το κακό από την ρίζα του.

Η ζοφερή, όμως, πραγματικότητα είναι ότι ο ίδιος ο Κυρ. Μητσοτάκης ενσαρκώνει το απόλυτο κακό, προβάλλοντάς το πάνω σε μια αόρατη, εχθρική φιγούρα που πλανάται σαν φονικό φάντασμα πάνω από τις ράγες των τρένων.

Σε αυτήν την αόραστη φιγούρα ρίχνει την ευθύνη (μετάθεση της ευθύνης / blame shifting), αρνούμενος προπαγανδιστικά να παραδεχθεί ότι φταίει κυρίως, αν όχι αποκλειστικά, η κυβέρνησή του για το ότι το 2023 σφαγιάστηκαν 57 + Χ αθώες ψυχές αλλά, επιπλέον, ότι, από τότε μέχρι σήμερα, παραλείπει, υβριστικά προς την μνήμη των νεκρών της σφαγής των Τεμπών και απαξιωτικά για την ζωή κάθε υποψήφιου επιβάτη, να διορθώσει τα θεμελιώδη προβλήματα που ταλανίζουν τον ελληνικό σιδηρόδρομο, ο οποίος έχει καταντήσει το φρικαλέο αποπαίδι του αυτοκαταστροφικού κράτους.

Η πολεμική ορολογία, η οποία, ταυτοχρόνως, αποτελεί φθηνή και γελοία αερολογία, στο μέτρο που υπονοεί ότι η αιτία του προβλήματος ενυπάρχει σε κάποιον «αόρατο εχθρό», και δη άψυχο, αξιοποιείται και σε οικονομικό πλαίσιο, οσάκις η κυβέρνηση μιλά για τον «πόλεμο κατά της ακρίβειας», τον οποίο, μάλιστα, φροντίζει να εμφανίζει ως εισαγόμενο, διότι έτσι αποσυνδέει το πρόβλημα από την δική της, χρεοκοπημένη πολιτική.

Συμπέρασμα:

Όπου ακούμε πόλεμο εντός εισαγωγικών, εκεί θα πρέπει να καταλαβαίνουμε ότι οργανώνεται μία ακόμη επιχείρηση συγκάλυψης. Της συγκάλυψης της βαριάς ευθύνης που φέρει ο εκάστοτε Φαρισαίος-υποκριτής ηγέτης για την προκλητική απροθυμία του να καταπολεμήσει αυτό που συνηθίζει να βαφτίζει «εχθρό».

Οι σημερινοί «αόρατοι εχθροί» είναι οι υπεκφυγές-καρμπόν εκ μέρους των ορατών εχθρών, τους οποίους έχουμε μπροστά στα μάτια μας, αλλά δεν μπορούμε εύκολα να τους ταυτοποιήσουμε, γιατί φορούν την αγαθόβουλη μάσκα του σωτήρα, που στην πραγματικότητα σκεπάζει το πρόσωπο του σατανικού ολετήρα.

Για την προπαγανδιστική ρητορική της καταπολέμησης βλ. το 9ο διαδικτυακό μάθημα εφαρμοσμένης προπαγάνδας:

1. Πρβλ.: