Στο ίδιο κακοκαιρινό θρίλερ των εμπρησμών θεατές

Από το σύνδρομο της κακοποιημένης γυναίκας στο σύνδρομο του κακοποιημένου πολίτη

Γράφει ο Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης

---

Κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια,

παντού αποκαΐδια,

απύθμενη η αηδία.

Θα μας έσωζε ο αυστηρός Ποινικός Κώδικας,

σκέφτηκαν πέρσι κάτι λαϊκιστικά Φλωρίδια,

που έχουν πέσει πάνω μας σαν αφόρητα βαρίδια.

Κακοκαιρινά εμπρηστικά ολοκαυτώματα

αλλ’ οι πολίτες μοιάζουν με παράλυτα πτώματα.

---

Δεν έχει νόημα να γραφτεί άλλο ένα αναλυτικό κείμενο για τον σχολιασμό των κακοκαιρινών εμπρησμών.

Μέσα από αυτό το ιστολόγιο έχει επιχειρηθεί πολλάκις να τεκμηριωθεί η θέση ότι τα δάση μας καίγονται καθ’ υπόδειξιν ή με την ανοχή των ανθελληνικών κυβερνήσεων, οι οποίες ακολουθούν κατά γράμμα το νεοταξίτικο πρόγραμμα καταστροφής των δασών παγκοσμίως¹.

Οι πανούργοι υπηρέτες του Εωσφόρου μηχανεύονται πανδημίες, πανεμπρησμούς και εν γένει καταστροφές που αποβλέπουν στην καταστροφή των δημιουργημάτων του Υψίστου: του ανθρώπου και της Φύσης.

Φυσικά, για να μην αποκαλυφθούν, έχουν φροντίσει να ρίξουν τις ευθύνες σε εξωγενείς παράγοντες, ιδίως στην κλιματική αλλαγή-κρίση.

Με τα προπαγανδιστικά σλόγκαν μηδενικής ανοχής, όπως π.χ. «δεν ανάβουμε φωτιά για κανέναν λόγο», με τις ηλίθιες αλλά πρωτίστως απάνθρωπες απαγορεύσεις πρόσβασης σε άλση και δάση ή με τις εκφοβιστικές εντολές εκκένωσης μέσω μηνυμάτων του 112, οι συστηματικοί εξολοθρευτές των δασών μας υποδύονται τους δασικούς προστάτες, ενώ στην πραγματικότητα είναι οι σατανικοί δασοκτόνοι.

Κατά τούτο, οι δασοκτόνοι θυμίζουν τον δολοφόνο των μελών της οικογενείας του, που, για το ξεκάρφωμα, κλαίει με μαύρο δάκρυ και συμμετέχει σε όλες τις προσπάθειες της αστυνομίας με σκοπό την ανεύρεση του δολοφόνου.

Εξίσου υποκριτικό είναι και το άμεσο ενδιαφέρον που δείχνει, μετά το ολοκαύτωμα των δασών, ο εκάστοτε υπουργός Δικαιοσύνης, ο οποίος προτείνει την εύκολη αλλά αναποτελεσματική λύση της αυστηροποίησης των ποινών για το έγκλημα του εξ αμελείας και εκ προθέσεως εμπρησμού δασών.

Το φετινό κακοκαίρι αποτελεί μία ακόμη τρανή απόδειξη της ψηφοθηρικής-λαϊκιστικής εργαλειοποίησης του Ποινικού Κώδικα για την καταπολέμηση των πυρκαϊών.

Άραγε, για πόσα ακόμη κακοκαίρια θα βλέπουμε να καίγονται οι ίδιες περιοχές και να καθόμαστε στους καναπέδες μας «απολαμβάνοντας» ένα ακόμη θρίλερ, για την περιγραφή του οποίου ακούμε από τα βοθροκάναλα το γνωστό τρομο-λεξιλόγιο περί μάχης με τις φλόγες, περί πύρινης λαίλαπας και περί επικίνδυνων αναζωπυρώσεων;

Σε τι διαφέρουμε, άραγε, από μια κακοποιημένη γυναίκα, η οποία ανέχεται να την ξυλοκοπά ο σαδιστής-τυραννικός σύζυγός της επί δεκαετίες;

Όπως υπάρχει το σύνδρομο της κακοποιημένης γυναίκας (Battered Woman Syndrome), η οποία έχει εθιστεί και εγκλωβιστεί στον μαζοχιστικό ρόλο του αδύναμου κρίκου, έτσι θα μπορούσε να υποστηριχθεί βάσιμα ότι υπάρχει και το σύνδρομο του κακοποιημένου πολίτη (Battered Citizen Syndrome)², ο οποίος έχει μάθει να υπομένει μαζοχιστικά τα επαναλαμβανόμενα βασανιστήρια που τελεί σε βάρος του η τυραννική-σαδιστική κυβέρνηση³.

Όποιος θεωρήσει υπερβολικό τον συσχετισμό των δύο συνδρόμων, θα αλλάξει γνώμη μόλις πληροφορηθεί τη διευκρίνιση που περιέχεται στην πρωτοποριακή μελέτη της Λενόρ Ουόκερ (Lenore Walker), με τίτλο «Η κακοποιημένη γυναίκα»⁴. Διότι η συγγραφέας εμπλέκει στη συζήτηση μια παράμετρο που αφορά τη δική μας εποχή, δηλ. την αντίδραση του ανθρώπου σε μια μεγάλη καταστροφή:

«Η γενική αντίδραση σε μεγάλες καταστροφές, όπως τυφώνες, σεισμοί, αεροπορικές τραγωδίες ή μεγάλες πυρκαγιές, είναι ένα αίσθημα αδυναμίας. Πάντως, στην περίπτωση που δεν ξανασυμβεί αυτή η καταστροφή, αυτό το αίσθημα διαλύεται, συνήθως, με το πέρασμα του χρόνου. Από το άλλο μέρος, μια επανάληψη της καταστροφής, σε μικρό χρονικό διάστημα, κάνει τα άτομα παθητικά με την πίστη ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για να βοηθήσουν τον εαυτό τους. Απόδειξη τα αποτελέσματα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Παραμένει ένας χρόνιο αίσθημα αδυναμίας που δεν διαλύεται. Οι αντιδράσεις των θυμάτων επαναλαμβανόμενων καταστροφών είναι παρόμοιες με την αίσθηση αδυναμίας των κακοποιημένων γυναικών».

Ιδιαιτέρως ωφέλιμες είναι και οι αποφθεγματικές παρατηρήσεις του ουγγρικής καταγωγής Αμερικανού ψυχιάτρου και ψυχαναλυτή Τόμας Σαζ (Thomas Szasz):⁵

«Δουλεία είναι το να πρέπει να παίξεις σ’ ένα έργο που έχει γράψει κάποιος άλλος· ενώ ελευθερία είναι το να γράψεις το δικό σου έργο. Μιας και οι πιο πολλοί άνθρωποι δεν ξέρουν ούτε καν να συλλαβίσουν, θεωρούν ότι το να γράψεις ένα θεατρικό έργο είναι στόχος δυσεπίτευκτος, γι’ αυτό και προτιμούν να παίζουν έναν ρόλο στο έργο κάποιου άλλου παρά να μην παίζουν καθόλου».

Λίγες σελίδες πιο κάτω ο Σαζ αναφέρεται στην «απροθυμία των ανθρώπων να καταλάβουν και να αναγνωρίσουν τη σκοτεινή τυραννία αυτών που οι ίδιοι έχουν επιλέξει για να τους κυβερνούν».

Αν δεν συνειδητοποιήσουμε, έστω την υστάτη αυτή ώρα, ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι ο ορισμός του αυταρχικού, τυραννικού, ανθελληνικού, λαοκτόνου και μισάνθρωπου καθεστώτος, τότε είναι πολύ πιθανό να υλοποιηθεί η πρόβλεψη που είχε γίνει στην εφημερίδα «Ακρόπολις» της 30ής Αυγούστου 1958 (τουλάχιστον από τότε μάς κατακαίνε):

«Εις ολίγας δεκαετίας, αν συνεχισθούν αι πυρκαϊαί, δεν θα απομείνη στην Ελλάδα ούτε ένα δένδρον».

Εκείνο, πάντως, που δεν είχε καταστεί σαφές στο ευρύ κοινό το 1958, είναι ότι οι πυρκαϊές δεν οφείλονταν σε λαθροϋλοτόμους και λαθροβοσκούς (ή σε οικοπεδοφάγους, όπως καθιερώθηκε τα επόμενα χρόνια), αλλά σε μεθοδευμένη κυβερνητική δασοκτονία που, ολίγον κατ’ ολίγον, ήταν σχεδιασμένο να καταλήξει στην σημερινή αφόρητη κατάσταση των πολλαπλών ολοκαυτωμάτων.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ 1: Ας μας εξηγήσει κάποιος πώς είναι δυνατόν να πιάνουν φωτιά σχεδόν κάθε χρόνο οι ίδιες περιοχές! Η υποτίμηση της νοημοσύνης μας είναι πλέον σκανδαλώδης.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ 2: Την ώρα που η Ελλάδα καίγεται, στον Μητσοτάκη και την συμπαγή πλειοψηφία των Αγιορειτών δεν καίγεται καρφάκι, αρκεί να πέσει το παραδάκι. Στον ανάποδο-διαβολικό κόσμο, μάλιστα, έφθασαν κάποιοι ρασοφόροι να του φιλάνε το χέρι. Αν δεν πέσει εκεί φωτιά να τους κάψει ή σεισμός να τους ισοπεδώσει, η Ελλάς θα παλαβώσει. Της Παναγιάς το περιβόλι μετε(ν)τράπη σε εξωφρενικό διαβόλι. Άραγε πόσοι από τους μητσοτακικούς προσκυνητές έχουν κάνει το μπόλι;

To ανάποδο-διαβολικό χειροφίλημα του μικρού Αντιχρίστου

Ιδού η σατανική προδοσία εικονογραφημένη. Το Άγιο Όρος (ευτυχώς μόνο κατά πλειοψηφία) προσκύνησε Μητσοτάκη, τον θεομπαίκτη τύραννο των Ελλήνων. Κάποιοι δικαιολογημένα θα πουν: Το ράσο να το βράσω…

1.

2. Επ’ αυτού βλ. αναλυτικά Βαθιώτη, Από την πανδημία στην κλιματική αλλαγή. Συντονισμένα τρομο-κράτη σε φόντο παγκόσμιας διακυβέρνησης, εκδ. Αλφειός, 3η έκδ., 2023, σελ. 354 επ.

3. Πρβλ.:

Τρομομιλία για βρεφοποιημένους πολίτες

4. Μτφ.: Τ. Ανθουλιάς, εκδ. Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 1989 (Walker, The Battered Woman, Harper and Row, New York, 1979· 4η έκδ., Springer 2017), σελ. 70.

5. Αιρετικά, μτφ.: Α.-Α. Τσέγκου, Εναλλακτικές εκδόσεις, Αθήνα 2006, σελ. 64.