Γ. Βαρουφάκης: Ένας (ακόμη) προφητικός λαγός της σατανικής εξουσίας
Ταυτοχρόνως: Η συγκάλυψη της συγκάλυψης
Γράφει (στα γρήγορα) ο Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης
Υποθέτω ότι δεν θα υπάρχει ούτε ένας πολίτης που θα έχει ξεχάσει την επέκταση του υποχρεωτικού εμβολιασμού που είχε αποφασίσει τον Δεκέμβριο του 2021 ο πρωθυπούργος Κυριάκος Μητσοτάκης και το δικτατορικό επιτελείο του στους πολίτες ηλικίας άνω των 60 ετών.
Στο βιβλίο μου «Από την πανδημία στην κλιματική αλλαγή. Συντονισμένα τρομο-κράτη σε φόντο παγκόσμιας διακυβέρνησης» (εκδ. Αλφειός, 2023, σελ. 173 επ.) έκανα λόγο για το «πρόστυχο πρόστιμο των 100 €», το οποίο είχα εξετάσει από πλευράς Συνταγματικού Δικαίου.
Έμοιαζε δε με κακόγουστη φάρσα το γεγονός ότι το μοντέλο υποχρεωτικού εμβολιασμού που ακολούθησε η κυβέρνηση την δεύτερη αυτή φορά (η πρώτη υποχρεωτικότητα αφορούσε τους υγειονομικούς) αποτελεί αντιγραφή ενός «διανοητικού πειράματος» που πραγματοποίησε μέσα στο ελληνικό κοινοβούλιο ο τότε βουλευτής Γ. Βαρουφάκης, πρόεδρος του κόμματος Μέρα25 στη συνεδρίαση της 30ής Σεπτεμβρίου 2021.
Τότε είχε πει τα εξής:
«Έστω ότι η κυβέρνηση ερχόταν εδώ στην Ολομέλεια –ελπίζω να μη σας βάζω ιδέες, μην το κάνετε, είναι διανοητικό πείραμα– και φέρνετε μια τροπολογία, ένα νομοσχέδιο που λέει το εξής: Κάθε πολίτης της χώρας που δεν έχει εμβολιασθεί θα πληρώνει έναν επιπλέον φόρο-χαράτσι 100 € το μήνα, τα οποία, για να πείσετε και την αντιπολίτευση, θα πηγαίνουν όλα στο Εθνικό Σύστημα Υγείας για να το θωρακίσουμε, ώστε οι ανεμβολίαστοι να πληρώνουν το κόστος. Είναι αλήθεια ότι αν το εισα[γά]γετε αυτό, μην το εισα[γά]γετε, αλλά αν το εισα[γά]γετε, κάποιοι θα εμβολιασθούν αντί να πληρώνουν πρόστιμο 100 € το μήνα. Όμως, με μια τέτοια κίνηση θα έχετε τσιμεντώσει εκείνους που αρνούνται το εμβόλιο, επειδή αρνούνται το δικαίωμα ενός αυταρχικού και ανάλγητου καθεστώτος να διαφεντεύει τις ζωές τους».
Στον θαυμαστό ανάποδο κόσμο της εποχής του κορωνοϊού, οι προτροπές του Γ. Βαρουφάκη προς την κυβέρνηση «μην το κάνετε» / «μην το εισαγάγετε» σήμαιναν ακριβώς το αντίθετο:
«Να το κάνετε» / «να το εισαγάγετε»!
Συνεπώς, ο κ. Βαρουφάκης ενήργησε σαν λαγός της κυβέρνησης Μητσοτάκη, πιστοποιώντας την εύλογη πλέον υπόνοια ότι, σχεδόν όλα, αν όχι όλα, τα κόμματα που βρίσκονται μέσα στο κοινοβούλιο, κάποια στιγμή, καλούνται να λειτουργήσουν σαν μουσικά όργανα που θα παίξουν τις απαραίτητες για την προδοτική συναυλία νότες τις οποίες θα υποδείξει ο αόρατος μαέστρος-μαριονετίστας.
Δεδομένου ότι τα γρανάζια της Νέας Δικτατορίας δουλεύουν (και μας δουλεύουν) πυρετωδώς ενόψει της επιβολής του Προσωπικού Αριθμού, αξίζει να θυμηθούμε τι είχε πει στο τηλεοπτικό σταθμό ΑΝΤ1 ο ίδιος λαγός το 2015, όταν έπιασε στο μολυσμένο στόμα του το ζήτημα της «Κάρτας του Πολίτη»:
«Θα ήθελα να υπάρχει μία Κάρτα Πολίτη, που να είναι smart card, με τσιπάκι μέσα, όπως έχεις τις χρεωστικές κάρτες από τις τράπεζες, να είναι του Κράτους, να τη λειτουργεί γενικά στο Δημόσιο, ως αν θέλεις και Ταυτότητα του Πολίτη, με αυτή την Κάρτα να έχεις πρόσβαση στο ΕΣΥ, σε οποιαδήποτε Υπηρεσία του Δημοσίου και παράλληλα οι οικογένειες, τα άτομα τα οποία κρίνεται ότι βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχεια, αυτή η κάρτα να έχει μια πίστωση επάνω, η οποία να ανανεώνεται εβδομαδιαία, και μ’ αυτή την Κάρτα να μπορεί στο Super Market να τη χρησιμοποιεί με αξιοπρέπεια, χωρίς να στήνεται στην ουρά, χωρίς να πηγαίνει σε ειδικά Κοινωνικά Παντοπωλεία».
Τελικά τον πολίτη δεν τον ξύρισε ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η Νέα Δικτατορία με την σύμπραξη όλων των άλλων κομμάτων που ψήφισαν τον αισχρό νόμο 4727/2020.
Μέχρι και ο φωνακλάς-ψευτοπατριώτης Κυριάκος Βελόπουλος τον είχε ψηφίσει, παρότι από το 2001 στο βιβλίο του «Παγκοσμιοποίηση. Ο Μεγάλος Όλεθρος της ανθρωπότητας, της Ελλάδας, της Ορθοδοξίας» (εκδ. Κάδμος, Θεσσαλονίκη, Μάρτιος 2001) έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου για:
τις «μαγνητικές ταινίες, chips και έξυπνες κάρτες» που «δεν θέλουμε στις ταυτότητές μας, ούτε τις διευκολύνσεις που παρέχουν», γιατί «νιώθουμε βαθιά μέσα μας ότι απειλείται η ελευθερία μας και η ελευθερία του έθνους μας από τη σύγχρονη ηλεκτρονική σκλαβιά» (σελ. 223)
την «αμφισβήτηση της μοναδικότητας του ανθρώπινου προσώπου, το οποίο προσεχώς θα υποβιβασθεί στην έννοια του απρόσωπου αριθμού» (σελ. 231)
και την ανάγκη «η εκκλησία να μείνει όρθια και να μην αφήσει να πραγματοποιηθεί το φρικιαστικό Οργουελιανό μοντέλο της κοινωνίας του Μεγάλου Αδελφού» (σελ. 256).
Την θέση του Βαρουφάκη ανέδειξε η Εστία Πατερικών Μελετών (Σειρά: Ηλεκτρονική Ταυτοποίηση – Τεύχος 1) σε φυλλάδιο που είχε κυκλοφορήσει με θέμα «Κάρτα του Πολίτη: Τι, πώς, γιατί; 10+1 ερωτήσεις & απαντήσεις που πρέπει οπωσδήποτε να διαβάσεις!».
Χάρη στο ίδιο φυλλάδιο ο αναγνώστης μπορεί να φρεσκάρει την μνήμη του για την εξέλιξη που είχε η προφητεία του λαγού Βαρουφάκη:
Το 2015 εξεδόθη ο νόμος 4325 για τον εκδημοκρατισμό των σχέσεων κράτους και κοινωνίας (όποιος έχει εμπεδώσει την λογική του ανάποδου κόσμου, γνωρίζει άριστα ότι η λέξη εκδημοκρατισμός είναι απολύτως υποκριτική και, στην πραγματικότητα, σημαίνει τυραννοποίηση!), χωρίς, ωστόσο, να περιέχονται σε αυτόν οι διατάξεις εκείνες (άρθρου 16) στις οποίες προβλεπόταν η δημιουργία «κάρτας πολίτη».
Σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση του οικείου νομοσχεδίου:
«Για το συγκεκριμένο άρθρο διατυπώθηκαν 1661 σχόλια τα οποία αφορούν κυρίως αντιδράσεις πολιτών για το “ηλεκτρονικό φακέλωμα”, με το οποίο συνδέουν άρρηκτα την “Κάρτα Πολίτη”, ωστόσο δεν γίνεται περαιτέρω αναφορά σε αυτά, διότι οι συγκεκριμένες διατάξεις απαλείφθηκαν από το νομοσχέδιο».
Πέρασε μία δεκαετία, και τα 1661 αντιδραστικά σχόλια στο διαφαινόμενο ηλεκτρονικό φακέλωμα του λαού μοιάζει να έχουν ξεθωριάσει σαν μια μακρινή, κακή ανάμνηση. Σήμερα, όποιος τολμά να αρθρώσει αντιδραστικό λόγο κερδίζει αυτομάτως την στάμπα του ψεκασμένου ή συνωμοσιολόγου, που αποτελεί προπαγανδιστικό τέχνασμα για το αθέμιτο νοκ-άουτ κάθε διαφωνούντος προς το εκάστοτε αφήγημα του κυρίαρχου ρεύματος.
Είμαστε στο «παρά πέντε» της επιβολής του δαιμονικού Προσωπικού Αριθμού και, όμως, οι προβολείς των κυβερνόπληκτων δημοσιογράφων αλλά και τα ευάλωτα μάτια του ελληνικού λαού έχουν στραφεί αποκλειστικά στο όργια της κυβέρνησης για την συγκάλυψη των πραγματικών αιτίων και ενόχων της σφαγής των Τεμπών, ενώ, όμως παράλληλα, ακούγονται οι τελευταίοι ήχοι από τους αόρατους γκασμάδες που θα βάλουν τους τελευταίους λίθους για την παράδοση προς χρήση της ηλεκτρονικής φυλακής μας.
Άρα, με την συζήτηση για την συγκάλυψη στα Τέμπη, συγκαλύπτεται, ταυτοχρόνως, η πολυκομματική συνωμοσία του ηλεκτρονικού μας φακελώματος.
Το φαινόμενο αυτό της διπλής συγκάλυψης θα μπορούσε να έχει την εξής ετικέτα:
(Δευτερογενής) συγκάλυψη μέσω (πρωτογενούς) συγκάλυψης!
Αξιοποιώντας μια γνωστή θυμοσοφική ρήση:
Με μία συγκάλυψη δύο τρυγόνια!