Γράφει ο Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης
Με ανάρτησή του στο φέισμπουκ, ο Πρόεδρος του Κόμματος «Πνοή [ή μήπως Εκπνοή;] Δημοκρατίας» κ. Δημήτρης Κούβελας προσπάθησε να τοποθετηθεί για την περί διβαρκίας μομφή που του κατελόγισα στο πρόσφατο κείμενό μου1, όχι όμως και για την απρεπή στάση του, την οποία τήρησε δημοσίως τον Δεκέμβριο του 2021, τολμώντας να με αποκαλέσει «χειρότερο κι από τον Κούλη», χωρίς ποτέ να ζητήσει μια συγγνώμη ως καλός Χριστιανός που (διαλαλεί ότι) είναι.
Μόλις που χρειάζεται να αναφερθεί ότι ο κ. Κούβελας, παρότι διαπίστωσε τους επικίνδυνους χειρισμούς της κυβέρνησης και των λοιμωξιολόγων ως προς την προώθηση των πειραματικών εμβολίων κατά του κορωνοϊού, τα οποία ως νέας τεχνολογίας και μη επαρκώς δοκιμασμένα σκευάσματα ήταν άδηλο ποιες παρενέργειες και, ειδικότερα, πόσους ξαφνικούς θανάτους θα προκαλούσαν (βλ. το διεθνώς περιγραφόμενο φαινόμενο «sudden death», ελληνιστί «ξαφνικίτιδα») προτίμησε να παραμείνει στην θέση του, απολαμβάνοντας τον μισθό που μας υπενθύμισε ότι (προφανώς εμμέσως) του καταβάλλει ο ελληνικός λαός για να μας διαφωτίζει.
Στο επίμαχο σημείο της ανάρτησής του έγραψε (οι εμφάσεις με bold είναι δικά μου, τα κεφαλαία υπάρχουν στο πρωτότυπο):
«Επειδή λοιπόν, εγώ ξέρω καλύτερα, συμβουλεύω την κοινωνία και με πληρώνετε γι αυτό, μέσω του μισθού μου… Για να σας προστατεύω από κακοφτιαγμένα προϊόντα ή άσχετη χρήση.
Τα προϊόντα για τον κορώνα, ήταν πρόχειρα και, όταν βγήκαν δεν προστάτευαν ούτως ή άλλως, νέους και υγιείς ανθρώπους.
Επειδή, πάντα υπάρχουν παρενέργειες, δόθηκε μια προσωρινή άδεια μόνο για όσους φαινόταν ότι κινδύνευαν πολύ από τον ιό.
Εγώ ανήκω στις ειδικές ομάδες και εκτίμησα, ότι έπρεπε να το κάνω.
Αυτό ίσχυε τότε.
Στη συνέχεια φάνηκε ότι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ και δημόσια ζήτησα αναστολή των εμβολιασμών για ΟΛΟΥΣ. ΕΓΩ λοιπόν, είμαι ειδικός και μαθαίνω από τα δεδομένα, όπως προκύπτουν».
Από το ανωτέρω χωρίο, πέραν του αλαζονικού ύφους που χρησιμοποιεί ο Πρόεδρος της [εκ]«Πνοής», ο προσεκτικός αναγνώστης διαπιστώνει προς έκπληξήν του ότι, ακόμη και σήμερα, όπου οι ξαφνικοί θάνατοι και οι ποικίλες παρενέργειες από τον πειραματικό εμβολιασμό είναι κάθε άλλο παρά αμελητέες, ο κ. Κούβελας επιμένει να ασχολείται μόνο με την μία προϋπόθεση έγκρισης που πρέπει απαραιτήτως να πληροί ένας νεοεισαγόμενος εμβολιασμός, δηλ. την αποτελεσματικότητά του.
Αντιθέτως, σε ό,τι αφορά την ετέρα (και δη, κρισιμοτέρα!) παράμετρο, ήτοι την επικινδυνότητα, δηλ. την ασφάλεια του εμβολιασμού, ο κ. Κούβελας τηρεί σιγήν ιχθύος, δίνοντας έτσι την εντύπωση ότι αποφεύγει να κακολογήσει ρητώς και κατηγορηματικώς τα εμβόλια κατά του κορωνοϊού που λατρεύθηκαν από την Νέα Τάξη Πραγμάτων ως τα τοτέμ του 21ου αιώνα!
Συνακολούθως, αν αντιλαμβάνομαι ορθώς, ο κ. Κούβελας λέει όχι στην υποχρεωτικότητα, όχι στην αποτελεσματικότητα, αλλά ναι στην ασφάλεια. Άρα, εξακολουθεί να ασκεί το σπορ της διβαρκίας σε μια πιο εκλεπτυσμένη μορφή! Μια φορά δίβαρκος, πάντοτε δίβαρκος;
Εν συνεχεία, ο κ. Κούβελας δήλωσε ότι:
«Επίσης η ανθρωπότητα μαθαίνει μέσα από τη δοκιμή και την αποτυχία. Πάντα κάποιοι δοκιμάζουν πρώτοι τα προϊόντα τεχνολογίας. Πολλοί άνθρωποι σκοτώθηκαν στις πρώτες πτήσεις με αεροπλάνο ή στην πρώτη δοκιμή να καβαλήσουν άλογο.
Αυτοί θεωρούνται ήρωες και όχι λαμόγια!».
Επιχειρηματολογώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο κ. Κούβελας φαίνεται να αποδέχεται την χρήση του ανθρώπου ως οιονεί πειραματόζωου που συμβάλλει στην πρόοδο (βλ. την κουβελική φράση «η ανθρωπότητα μαθαίνει μέσα από τη δοκιμή και την αποτυχία» [trial and error]). Οι απώλειες που θα υπάρξουν υπονοείται ότι πρέπει να αντιμετωπισθούν ως παράπλευρες και, εν πάση περιπτώσει, θα πιστωθούν στο ηρωικό φρόνημα των αποδημησάντων εις Κύριον.
Η ρητορική περί ηρωισμού θυμίζει εκείνη που εφηύραν οι νεοταξίτες διαχειριστές της υγειονομικής κρίσης, οι οποίοι, αφού βάφτισαν τον κορωνοϊό «αόρατο εχθρό», του κήρυξαν τον «πόλεμο», ώστε να μπορέσουν να αποσείσουν τις ευθύνες τους για τις απώλειες εκείνων των πολιτών που δέχθηκαν να πολεμήσουν στο μέτωπο (όχι κρατώντας στο χέρι τους όπλο, αλλά) απλώνοντας το χέρι τους για να τρυπηθούν, τελικώς όμως έχασαν την ζωή τους στην (σύμφωνα με την αρρωστημένη φαντασία των υγειονομικών διαχειριστών) μάχη με τον εχθρό, όχι σώμα με σώμα, αλλά «μπράτσο με βελόνα».
Όπως, όμως, έχω εξηγήσει στο βιβλίο μου «Από την τρομοκρατία στην πανδημία. υποχρεωτικές ιατρικές πράξεις στον πόλεμο κατά του αόρατου εχθρού»:2
Εκείνος που πήγε να «πολεμήσει» κατά του κορωνοϊού προσφέροντας το μπράτσο του σε όποιον κρατούσε την σύριγγα:
α) δεν γνώριζε το ακριβές περιεχόμενό της και ποιες παρενέργειες μπορούσε να προκαλέσει στον οργανισμό του, όχι μόνο βραχυπρόθεσμα αλλά και μεσοπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα, ούτε πόσες φορές ακόμη θα έπρεπε να ξαναπροσφέρει το μπράτσο του και
β) δεν σχημάτισε και δεν υλοποίησε την απόφασή του όντας απαλλαγμένος από μηχανισμούς επιβολής και υποβολής.
Συνεπώς, όποιος ξεψύχησε στο «πολεμικό μέτωπο» κατά του «αόρατου εχθρού», είτε παρασυρμένος είτε εξαναγκασμένος να πολεμήσει, δεν ήταν ήρωας αλλά τραγικό θύμα. Και εκείνοι που τους στρατολόγησαν ήταν τα «λαμόγια»!
Θα έπρεπε δε να είναι προφανές ότι όποιος, υπό συνθήκες υποβολής ή επιβολής, και άρα ως έμμεσα ή άμεσα εξαναγκαζόμενος, κάθεται στην εμβολιαστική καρέκλα για να τρυπηθεί με ένα πειραματικό σκεύασμα δεν είναι συγκρίσιμος με όποιον εθελοντικά, είτε από προσωπικό πάθος, είτε χάριν της συλλογικής προόδου, επιλέγει να πειραματισθεί με ένα νέο προϊόν τεχνολογίας (φυσικά, το άλογο δεν είναι τέτοιο προϊόν!).
Μάλιστα, στις περιπτώσεις που στρατολογούνται εθελοντές για τις κλινικές δοκιμές ιατροτεχνολογικών προϊόντων, το πλαίσιο είναι ιδιαίτερο αυστηρό όσον αφορά την ενημερωμένη συναίνεση (informed consent) των συμμετεχόντων, σε κάθε δε περίπτωση δεν υπερβαίνει τα όρια της εθελούσιας συμμετοχής.
Υποτιμώντας την θέση του γράφοντος ως διακονούντος επί μία τριακονταετία την επιστήμη του Ποινικού Δικαίου και, επομένως, αρνούμενος να του αναγνωρίσει το δικαίωμα να εκφέρει άποψη για τις πολύ σοβαρές νομικές διαστάσεις που έχει η κυκλοφορία ενός πειραματικού σκευάσματος, καθώς και η πιεστική-εξαναγκαστική χορήγησή του ει δυνατόν σε ολόκληρο τον πληθυσμό (!), ο κ. Κούβελας ολοκλήρωσε την ανάρτησή του, μη μπορώντας να κρύψει ένα σύνδρομο ανωτερότητας που πηγάζει προφανώς από την θεοποιημένη, ιδίως στις μέρες μας, ιατρική του ιδιότητα:
«Όσοι αντίθετα γνωρίζουν από πριν, διαισθητικά, και αποδεικνύεται, τυχαίως ότι έχουν μετά δίκαιο, δεν είναι πιο ευφυείς. Είναι σαν το χαλασμένο ρολόι που 2 φορές τη μέρα δείχνει τη σωστή ώρα.
Αν τέλος κάποιος τώρα, πιστεύει ότι η επιστήμη και η τεχνολογία γίνονται για να μας καταστρέψουν, αυτός είναι τεχνοφοβικός και θα πρέπει να ζει σε σπηλιά, χωρίς νερό βρύσης, ρεύμα, αυτοκίνητα κλπ. Όλα τα παραπάνω, μπορεί επίσης να σε σκοτώσουν, από ατύχημα, όπως ακριβώς και τα φάρμακα.
Όποιος τέλος εμφανίζεται, επιλεκτικά, ως τεχνοφοβικός, αυτό ίσως σημαίνει μια διπλή αντίληψη, διπλή σκέψη και ίσως προσωπικότητα και, ως γιατρός πλέον θα τον συμβούλευα να επισκεφτεί ψυχίατρο! Για το καλό του με όλη μου την αγάπη και χωρίς αμοιβή!».
Επί τη βάσει του ανωτέρω χωρίου μπορούν να γίνουν δύο διαπιστώσεις:
Πρώτον, ο κ. Κούβελας επιχειρεί να υποβιβάσει τους άκρως ανησυχητικούς κινδύνους που απορρέουν από την επιβλαβή και ανεξέλεγκτη χρήση της τεχνολογίας εκ μέρους μιας παγκόσμιας υπερεθνικής ελίτ, η οποία δείχνει ότι κατέχει τα κλειδιά αυτής της τεχνολογίας, με σκοπό να την εφαρμόσει για την υποδούλωση των λαών και όχι για την ευημερία τους, κάτι που έχει συμβεί και στο παρελθόν.
Δεύτερον, ο κ. Κούβελας δεν υποβίβασε μόνο τους τεχνολογικούς κινδύνους, αλλά και την προσωπικότητα όποιου τολμά να τους φέρνει προς συζήτηση, αξιοποιώντας την απάνθρωπη τεχνική της ψυχιατρικοποίησης, η οποία είναι προσφιλής σε όσους ομιλητές τα βρίσκουν σκούρα με την αποδόμηση της ουσίας ενός επιχειρήματος. Να του θυμίσουμε, ακόμη, ότι η φράση «για το καλό του», την οποία έγραψε μετά την συμβουλή περί επισκέψεως στον ψυχίατρο, ανήκει στο λεξιλόγιο του ιατρικού πατερναλισμού, ο οποίος ενδέχεται, υπό τις κατάλληλες συνθήκες, να διολισθήσει σε ολοκληρωτισμό3.
Εν κατακλείδι, με την ανάρτησή του, ο κ. Κούβελας δικαίωσε την θέση του γράφοντος ότι στην σημερινή παγκόσμια υγειονομική δικτατορία που βιώνουμε από το 2020, οι γιατροί δεν θα έπρεπε να ζητούν να έχουν θέση στο ελληνικό κΥνοβούλιο, διότι ανήκουν στην κατηγορία των ανάλγητων βιοεξουσιαστών, που έκαναν την ζωή μας ποδήλατο επί μία τριετία, και Κύριος οίδεν για πόσο ακόμη…
ΥΓ: Με αφορμή τον ορισμό που έδωσε ο κ. Κούβελας στην ανάρτησή του για τον όρο “αντιεμβολιαστής” (= «γενικώς, είναι ο άνθρωπος που πιστεύει ότι ΟΛΑ τα εμβόλια γίνονται για το κακό του ανθρώπου, όπως και όλα ίσως τα φάρμακα!»): Ο όρος “αντιεμβολιστής” φαίνεται να έχει διευρυνθεί (φυσικά αυθαιρέτως – δεν είναι τυχαίο ότι η αλλαγή της σημασίας του όρου “αντιεμβολιαστής“ ακολουθεί την αλλαγή που επήλθε στον όρο “πανδημία“ πριν καν εμφανισθεί ο κορωνοϊός) κατά τρόπον, ώστε να συμπεριλαμβάνει όχι μόνο όσους αντιτίθενται σε ΟΛΑ τα εμβόλια, αλλά και όσους αμφισβητούν ένα ή ορισμένα εμβόλια ή την νομοθεσία που διέπει την υποχρεωτική χορήγησή τους4.
Τρίτη επικαιροποιημένη έκδοση, Αθήνα 2023, σελ. 517, υποσ. 1415.
Επ’ αυτού βλ. Βαθιώτη, Από την πανδημία στην κλιματική αλλαγή. Συντονισμένα τρομο-κράτη σε φόντο παγκόσμιας διακυβέρνησης, εκδ. Αλφειός, Αθήνα 2021, σελ. 191 επ.
https://www.merriam-webster.com/dictionary/anti-vaxxer
Δεν έχει νόημα να ασχολείσαι με τον Κουβέλα.
Δεν πρόκειται να δει ψήφο από εμας!
Σας ευχαριστούμε.... Σας έχουμε ανάγκη! Η Ελλάδα σας χρειάζεται!!!!