Της Ευαγγελίας Δημ. Δασκαλάκη, μαθήτριας Λυκείου
Οβίδες που σκάνε μες τις πόλεις
οι τρομαγμένες φωνές των παιδιών
άνθρωποι που ψάχνουν για κρυψώνες
ο θόρυβος των σπασμένων παραθυριών.
Οι αξίες ενός «κράτους δικαίου»
το δίλημμα το εκβιαστικό ως τρόπος για κυνηγητό
το δάκρυ του απολυμένου
του παιδιού το φαγητό.
Ο ήχος ο τρομακτικός απ’ την πολεμική νεροποντή
το βήμα του εχθρού βαρύ
το φως που κρύφθηκε πίσω απ’ την ντροπή
το χώμα των νεκρών ελαφρύ.
Τα ψεύτικα χαμόγελα των ισχυρών
του κόσμου η υλιστική εξάρτησις
η αγνόηση των προειδοποιητικών σημαδιών
το γέλιο το κοροϊδευτικό της εξαπάτησης.
Οι συμφωνίες πίσω απ’ τις κλειστές τις πόρτες
η απορία των μικρών παιδιών
ο κρότος απ’ τις βόμβες
που πέφτουν στις αυλές των σπιτιών.
Η τεχνολογική αποβλάκωση
των μαζών η εθελοτυφλία
του προβλήματος η διόγκωση
η ψεύτικη φιλία.
Αλαφιασμένα βήματα
του πεινασμένου μωρού το κλάμα
τα παλιά τα προσκυνήματα
της ανθρωπότητας το δράμα.
Ένα ποίημα, χιλιάδες εικόνες και ακόμα περισσότερες αφορμές για ενδοσκόπηση και φιλοσόφηση των όσων ζούμε σήμερα και τί σημαίνει για το ανθρώπινο είδος η μανία της κυριαρχίας του ενός πάνω στους άλλους. Μια αέναη όσο και ατελέσφορη διαδικασία που δεν καταλήγει ποτέ σε ευεργετικά- για την ανθρωπότητα- αποτελέσματα παρά μόνο σε διαρκείς αιματοχυσίες που μοιάζουν με σπονδές αίματος σε πολεμοχαρείς θεότητες. Συγχαρητήρια στην νεαρή δεσποινίδα για την όξυνση του πνεύματος της. Σπουδαία προίκα και κληροδότημα για την μετέπειτα πορεία της.
Πολύ ωραίο ποίημα και μάλιστα από ένα μικρό κορίτσι που απεικόνίζει με γλαφυρές εικόνες την πραγματικότητα που βιώνουμε σήμερα,