Αστικός ιστός, ξεχασμένος Χριστός και ο Μητσοτάκης ως μικρός Αντίχριστος

Εξολοθρεύοντας τα δάση όπως τους εμβολιασμένους: σε δόσεις

Aug 13, 2025

Γράφει ο Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης

Μετά την Αττική1, ήρθε, λοιπόν, και η ώρα της Αχαΐας και, ειδικότερα, της Πάτρας, όπως θα έρθει η ώρα και άλλων πόλεων.

Ολίγον κατ’ ολίγον ένα «τέλειο ολοκαύτωμα», που τα σατανικά μυαλά όσων μας κυβερνούν έχουν φροντίσει να το καμουφλάρουν με συνεχείς εκκενώσεις μέσω 112, με αλλεπάλληλες απαγορεύσεις πρόσβασης σε άλση και βουνά, με πρόστιμα για ακαθάριστα οικόπεδα, με σλόγκαν μηδενικής ανοχής του τύπου «δεν ανάβουμε φωτιά για κανέναν λόγο» κ.ο.κ.

Εκπληκτικός ο σχολιασμός του Αντώνη Ανδρουλιδάκη πριν από λίγες ώρες στον λογαριασμό του στο φέισμπουκ, ο οποίος, κατ’ ουσίαν, επισημαίνει μία ακόμη έκφανση της λογικής του ανάποδου κόσμου, συνδυασμένη αφ’ ενός με το πνεύμα του Ιταλού φιλοσόφου Τζιόρτζιο Αγκάμπεν για την «γυμνή ζωή», αφ’ ετέρου με την απύθμενη, λαϊκιστική-προπαγανδιστική υποκρισία της παρούσας κυβέρνησης:

H «εκκένωση» δεν είναι απλά μια βολική τακτική των μηχανισμών κυριαρχίας, που δεν θέλουν με τίποτα να σκάσει στη βάρδια τους το κακό – «όπως έσκασε στους άλλους στο Μάτι».

Είναι κυρίως (ακόμη) μια συστημική ψυχοεκπαίδευση στην νέτη σκέτη επιβίωση.

Μια ψυχοεκπαίδευση που αναγορεύει την σκέτη επιβίωση σε κυρίαρχο αίτημα ζωής, και οδηγεί σε υπαρξιακή ανακούφιση όταν αυτή επιτυγχάνεται. «Ευτυχώς εμείς την βγάλαμε καθαρή!».

Επιπλέον είναι μια ψυχοεκπαίδευση στην κανονικοποίηση του ανυπεράσπιστου σπιτιού, ζώου, Άλλου, που λέει «είναι εντάξει να εγκαταλείπεις το ανυπεράσπιστο, αρκεί να σωθείς εσύ».

Πρόκειται, δηλαδή, για μια ολοσχερή αντιστροφή της ίδιας της έννοιας της κοινωνίας, για την πλήρη αποδόμηση της θυσιαστικής αυταπάρνησης ως συνεκτικού δεσμού, για την ηθικά νομιμοποιημένη αποθέωση της πάρτης μας.

Πρόκειται εν τέλει για μια κουλτούρα αδειάσματος της ουσίας της ανθρώπινης ύπαρξης, που βάζει σιγαστήρα στην υπαρξιακή κραυγή για αληθινή και πλήρη αξιοβίωτη ζωή. Είναι μια εκπαίδευση στην εγκατάλειψη όχι μόνο του Άλλου, αλλά και του ίδιου του αληθινού εαυτού.

Η εκκένωση είναι μια αποανθρωποποίηση καλυμμένη με τον μανδύα υπεράσπισης της ανθρώπινης ζωής. Είναι η απανθρωπιά που παριστάνει τον ανθρωπισμό.

Το παραπάνω σχόλιο αποτελεί και μια έμμεση πλην σαφή επίκριση της κυρίαρχης τάσης των φωστήρων της Νέας Δικτατορίας να εθίζουν τον λαό σε μια μεθηρωική στάση:

Το σύγχρονο πρότυπο του πολίτη είναι ο κάτοικος-λαπάς ή, sit venia verbo, του ιδιοκτήτη χέστη, που κοιτάζει να σώσει μόνο το τομάρι του, αδιαφορώντας για την φύση που τον ψυχοθεράπευε μέχρι πρότινος.

Όπως εύστοχα επεσήμανε και ο Βασίλης Κοκοτσάκης, και στο παρελθόν είχαμε μεγάλους καύσωνες, θυελλώδεις ανέμους και εν γένει αντίξοες καιρικές συνθήκες, αλλά διαθέταμε όχι μόνο ηγέτες υψηλόβαθμους και χαμηλόβαθμους, αλλά και τους πολίτες δίπλα μας να είναι αρωγοί στην προσπάθεια της κατάσβεσης και όχι τρομοκρατημένα πλάσματα που το βάζουν στα πόδια2.

Στης Πάτρας τον «αστικό ιστό», μας ενημερώνουν τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης ότι έφθασε η φωτιά, υιοθετώντας την οργουελική διάλεκτο της μητσοτακικής Ωκεανίας.

Ουδείς πριν από χρόνια μιλούσε για «αστικό ιστό». Είναι η βερμπαλιστική νεογλώσσα (newspeak) των ειδικών στην εποχή της κλιματικής ψευτοαλλαγής.

Οι παντελώς ανίκανοι της Νέας Δικτατορίας είναι απολύτως ικανοί να αφήσουν να καεί όλη η Ελλάδα για να πείσουν όλη την Ευρώπη ότι... πάσχουμε από ανθρωπογενή κλιματική αλλαγή.

Κι όμως: Πάσχουμε μόνο από ωχαδερφισμό και μαζοχισμό. Tρώγοντας ποπ-κορν παρακολουθούμε το ημερήσιο hard-fire-porn από τον Μητσοτάκη τον Νέρωνα και τους χειροκροτητές του.

Βοούν τα σημάδια ότι κοντοζυγώνει η επαλήθευση μιας προφητείας για κάποια κυβέρνηση στα Έσχατα Χρόνια που θα την «κυνηγήσουν με τις πέτρες»3.

Αντί να μιλάμε για τις φωτιές στον αστικό ιστό, επείγει να συνειδητοποιήσουμε ότι εδώ και πολύ καιρό ζούμε χωρίς Χριστό, ενώ το 41 τακατό ξαναψήφισε τον μικρό γαλάζιο Αντίχριστο.

Κάποιοι θα μου χρεώσουν πάλι ότι στήριξα τότε την αποχή4. Και θα έχουν σε έναν μεγάλο βαθμό δίκιο. Αλλά τα λάθη είναι ανθρώπινα.

Το μεγαλύτερο λάθος, ωστόσο, είναι να κυβερνιέσαι από έναν Αντίχριστο και να μένεις απαθής, αρκούμενος μόνο να πληκτρολογείς, όταν η φωτιά μπαίνει στον... ιστό.

Τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης στην σημερινή εποχή της μετα-δημοκρατίας, δηλ. της ψευτο-δημοκρατίας, είναι το ωραιότερο και πιο ύπουλο άλλοθι για τους σατανάδες ηγέτες μας:

Διότι δίνουν πληκτρολόγιο και μικρόφωνο σε κάθε πολίτη, ώστε να χαίρεται που είναι κατ’ αρχήν ελεύθερος να βγάζει όσες κραυγές διαμαρτυρίας έχει ανάγκη. Κι έτσι, όποιος τολμά να ισχυρίζεται ότι έχουμε παγκόσμια δικτατορία, κερδίζει επάξια την ρετσινιά του συνωμοσιολόγου.

Τι σόι δικτατορία είναι αυτή, αφού ο καθένας μπορεί να λέει (σχεδόν) ό,τι του καπνίσει. Μα γι’ αυτό η δικτατορία είναι υβριδική! Δεν χρησιμοποιεί τανκς και μπότες, αλλά εμποδίζει τους λαούς να εξεγερθούν, παρέχοντάς τους την «πιπίλα του πληκτρολογίου».

Παράλληλα, για να καταλαγιάζει ο απύθμενος θυμός των τηλεδιασωληνωμένων πολιτών από το τέλειο-προοδευτικό ολοκαύτωμα της Ελλάδος, ακολουθείται μια συνταγή πασίγνωστη και δοκιμασμένη:

Οι αργυρώνητοι δημοσιογραφίσκοι της πεντάρας μας ενημερώνουν, σε έκτακτο, τρομολαγνικό δελτίο, ότι συνελήφθη κάποια γριά ή γέρος που έκαιγε θάμνους, ή μας δείχνουν κάποιο γκαζάκι την ώρα που κατρακυλά καρβουνιασμένο στο φλεγόμενο οδόστρωμα, ώστε να δώσουν την ανακουφιστική πάσα στην προσδοκώμενη εφαρμογή των αυστηροποιημένων διατάξεων περί εμπρησμού.

Εν τούτοις, αυτές οι διατάξεις υποτίθεται ότι θεσπίσθηκαν κατόπιν φλωριδικής εμπνεύσεως για να προλάβουν το κακό, που όχι μόνο δεν μετριάσθηκε, αλλά μάλλον διπλασιάσθηκε!

Όσοι, όμως, διακονούν το Ποινικό Δίκαιο γνώριζαν άριστα ότι επρόκειτο για ένα ακόμη λαϊκιστικό μέτρο5 που στόχευε στην καλλιέργεια της ανέξοδης, αλλά και αδιέξοδης, ψευδαίσθησης ότι οι δρακόντειοι νόμοι είναι και αποτελεσματικοί. Τρίχες κατσαρές!

Όπως παρατηρούσε ο αείμνηστος Eισαγγελεύς Εφετών Βασίλειος Παππάς σε ένα βιβλίο που είχε εκδώσει πριν από 41 χρόνια με τίτλο «Το ποινικό πρόβλημα»:6

Πρόκειται για έναν «επιφανειακό θεατρινισμό της πάλης κατά του εγκλήματος».

Οι πολιτικοί κακοποιητές μας, δηλαδή, κοροϊδεύουν το καλοκάγαθο και ευχερώς χειραγωγούμενο πόπολο, συγκαλύπτοντας την απροθυμία τους να καταπολεμήσουν (για να μιλήσω στην φετιχιστική, και πάλι οργουελική, ορολογία τους) τον πύρινο-«αόρατο εχθρό».

Τον υγειονομικό «αόρατο εχθρό» μια χαρά ήξεραν να τον καταπολεμήσουν με το κοπρο-εμβόλιο, τα λοκντάουν, την μασκοφορία και κάθε άλλη φρικτή κτηνωδία.

Αντιθέτως, τον δασικό «αόρατο εχθρό» κάνουν τα πάντα για να τον αφήσουν αχαλίνωτο να κάψει κάθε πράσινο πνεύμονα.

Κι εδώ είναι προφανής η λογική του ανάποδου κόσμου:

Ο κορωνοϊός δεν έπρεπε επ’ ουδενί να εξολοθρεύσει ούτε τον τελευταίο παππού ή την τελευταία γιαγιά που θα κατάφερνε να μολύνει.

Αντιθέτως, η «πύρινη λαίλαπα» δεν πειράζει (ή μήπως ορθότερα: πρέπει;) να καρβουνιάσει μέχρι και το τελευταίο δέντρο.

Κατακαημένε και κατακαμένε Νεοέλληνα ραγιά, μας κυβερνούν αντίχριστοι Νέρωνες πια7. Κάποιοι νόμιζαν ότι θα ερχόταν η στιγμή που θα ξενέρωνες, αλλά εσύ παραμένεις μπροστά στην οθόνη αμετανόητο κωθώνι, του νεοταξίτικου συστήματος ελεεινό πιόνι.

Φυσικά, τσιμουδιά δεν βγάζουν οι μασόνοι, αυτή η φοβερή πληγή ολόκληρης της ανθρωπότητας, που αργά ή γρήγορα θα βρεθεί κάτω από την αγχόνη.

Αν η συμπαγής πλειοψηφία των επιδραστικών προσωπικοτήτων δεν ανήκε στην μασονία, δεν θα μπορούσε να επιβληθεί ποτέ η παγκόσμια δικτατορία.

Μόνο μέσω του μασονικού δικτύου είναι σε θέση η υπερεθνική ελίτ να διαδώσει την οργουελική νεογλώσσα και τους κανόνες του σατανικού παιχνιδιού σε ολόκληρη την οικουμένη.

Στην περίπτωση της πανδημίας, βεβαίως, οι μασόνοι την πάτησαν άσχημα:

Η γραμμή που τους δόθηκε από τους υψηλόβαθμους τέκτονες ήταν «πράσινο» για το αντικορωνοϊκό εμβόλιο της συμφοράς.

Κι έτσι όχι μόνο εμβολιάσθηκαν οι ίδιοι, αλλά προέτρεψαν (ή δεν απέτρεψαν) και τα ίδια τους τα παιδιά να εμβολιασθούν κατά του κορωνοϊού με πειραματικά σκευάσματα!

Ας κλείσουμε το παρόν κείμενο με την εξής διαπίστωση:

Όπως οι δαιμονόπληκτοι βιοεξουσιαστές μας δεν δίστασαν να εξολοθρεύσουν τον ελληνικό και τον παγκόσμιο πληθυσμό με εμβολιαστικές δόσεις κατά του κορωνοϊού και των λοιπών ιών, αντιστοίχως οι «πυρομανείς πυροσβέστες» μας δεν διστάζουν να εξολοθρεύουν τον ελληνικό και παγκόσμιο δασικό πλούτο με δόσεις πυρκα-ιών.

Η κρυφή οδηγία των μελών της υπερεθνικής ελίτ προς την κάθε κυβερνητική μαριονέτα τους είναι, πιθανότατα, η εξής:

Κάν’ το με τα δάση, όπως με τα εμβόλια: Εξολόθρευσε πληθυσμό και δάση σε δόσεις, προσποιούμενος ότι θέλεις να τα σώσεις!

Έτσι, δεν πρέπει να μας εκπλήσσει ότι, την δεκαετία του 1970 και του 1980, αποτεφρώνονταν μεν κάποιες δασικές εκτάσεις (μια ερώτηση στους κατοίκους της Πεντέλης αρκεί για να επιβεβαιωθεί ο πύρινος «αόρατος εχθρός» που τους απειλούσε πολύ συχνά), όχι όμως με την συχνότητα και στην έκταση που γίνεται αυτό σήμερα.

Εισερχόμενοι στον σατανικό 21ο (απατ)αιώνα, η κατάσταση άρχισε να επιδεινώνεται δραματικά, μέχρι που ήρθαν οι κυβερνήσεις των Τσίπρα και Μητσοτάκη, για να διαγωνισθούν στο ποια κυβέρνηση θα αναδειχθεί ως η πιο… αποτελεσματική στην δασική εξολόθρευση.

Εν τέλει, η εξαετία διακυβέρνησης εκ μέρους του μικρού Αντιχρίστου, άλλως του Νέρωνος της Ελλάδος, δηλ. του Κυριάκου Μητσοτάκη, αναδείχθηκε αδιαμφισβήτητη πρωταθλήτρια στο ανθελληνικό (αλλά, ταυτοχρόνως, και νεοταξίτικο) σπορ του δασικού ολοκαυτώματος.

Και μόνο για την επίδοσή του αυτή θα άξιζε να εξωθηθεί σε άμεση υποβολή παραιτήσεώς του.

Οι δικτάτορες, όμως, δεν παραιτούνται, αλλά δι’ άλλου τρόπου καθαιρούνται.

Χρόνος που δαπανήθηκε για την μελέτη, συγγραφή και εικονογράφηση του κειμένου: 4 ώρες.