Πολίτης 2030: Αριθμοποιημένος και γυάλινος;
Αφυπνιστική ομιλία στο νησί της Καλύμνου / 2 Μαρτίου 2024
Παρουσιάζει ο Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης
Με αφορμή ένα άρθρο που είχε δημοσιεύσει ο Μάριος Πλωρίτης το 1986 στην εφημερίδα «Το Βήμα της Κυριακής» υπό τον τίτλο «Ο γυμνός πολίτης», η παρούσα ομιλία, που πραγματοποιήθηκε στις 2 Μαρτίου 2024 στο Πνευματικό Κέντρο της νήσου Καλύμνου, αποσκοπούσε στην διαφώτιση του κοινού για τον μεγάλο κίνδυνο αριθμοποίησης του ανθρώπου, αλλά και στην συνειδητοποίηση ότι βιώνουμε μια ύπουλη, «έξυπνη δικτατορία», που, στο όνομα της ασφάλειας και της ευκολίας, καταβροχθίζει τις ατομικές ελευθερίες και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου.
Μέσω της παρουσίασης κρίσιμων και επίκαιρων αποσπασμάτων από βιβλία που έχουν εκδοθεί πριν από πολλά χρόνια για την σατανική εποχή των εσχάτων χρόνων μας και, ειδικότερα, για τον 21ο (απατ)αιώνα, επιχειρήθηκε:
α) να αποδομηθεί η στιγματιστική ετικέτα του «συνωμοσιολόγου», του «ψεκασμένου» και του «αρνητή», που, δίκην προληπτικής αυτοάμυνας κάθε συνωμότη, επικολλάται από τους νεοταξίτικους λακέδες του παγκόσμιου ολοκληρωτισμού σε όποιον τολμά να αντιστέκεται στην δικτατορία του κυρίαρχου ρεύματος, και
β) να καταδειχθεί ότι το νέο τεχνολογικό προϊόν των ηλεκτρονικών ταυτοτήτων, σε συνδυασμό με την υποχρεωτική λήψη του προσωπικού αριθμού, εξυπηρετεί την καταχθόνια ατζέντα ασφυκτικού ελέγχου του ανθρώπου.
Είναι πλέον γεγονός αδιαμφισβήτητο ότι βοούν τα σημάδια της διολίσθησης της ανθρωπότητας στην τελευταία φάση της Ιστορίας της.
Το παμπάλαιο σχέδιο-διακαής πόθος του «αόρατου μαριονετίστα», που μέσω μια μικρής υπερεθνικής ελίτ χειρίζεται τις κυβερνητικές μαριονέτες των λαών για να εγκαθιδρύσει μια παγκόσμια κυβέρνηση και να επιτηρεί νυχθημερόν κάθε πολίτη κάθε λαού, φαίνεται πως πλησιάζει προς την υλοποίησή του, εκτός κι αν ενεργοποιηθεί κάποιος αστάθμητος παράγοντας που θα ανατρέψει (όπως έχει συμβεί και στο παρελθόν) την ανέγερση της μοντέρνας, θεομάχου Τεχνο-Βαβέλ.
Μεταξύ των δυστοπικών μυθιστορημάτων που αναδεικνύονται σε αυτήν την ομιλία συγκαταλέγονται η νουβέλα του Αμερικανού συγγραφέα, δημοσιογράφου και πολιτικού ακτιβιστή Έντουαρντ Μπέλλαμυ «Κοιτώντας το παρελθόν», στην οποία προφητεύθηκε ήδη από το 1888 η (επικείμενη;) κατάργηση των μετρητών, καθώς και το «Εμείς» του μεγάλου Ρώσου ναυπηγού, κριτικού, πεζογράφου και δραματουργού Γιεβγκένι Ζαμιάτιν, το οποίο πέρασε διά πυρός και σιδήρου:
Το 1920 διαβάστηκε μόνο μία φορά σε περιορισμένο κύκλο ακροατών από τον συγγραφέα. Εκδόθηκε στα αγγλικά το 1924 και δημοσιεύθηκε (σε ρωσική αναμετάφραση μιας πρόχειρης τσεχικής μετάφρασης!) σε ρωσικό περιοδικό της Πράγας το 1927. Η πρώτη πιστή ρωσική έκδοση έλαβε χώρα το 1952 στη Νέα Υόρκη.
Το έργο αυτό αποτελεί μια εφιαλτική δυστοπία ενός ολοκληρωτικού, μηχανοποιημένου, συλλογικού Κράτους, όπου απαγορεύεται η ελεύθερη σκέψη και η αληθινή αγάπη.
Κάθε πολίτης φέρει έναν αριθμό, μέσω του οποίου αναγνωρίζεται, εργάζεται και επικοινωνεί με τους υπόλοιπους αριθμοποιημένους συμπολίτες του. Ο αφηγητής είναι ο D-503. O πάντοτε γαλάζιος ουρανός που δεν τον ασχημίζει ποτέ ούτε ένα σύννεφο «καλύπτεται από το ίδιο ακίνητο, αιώνιο γυαλί», ένα πράσινο τείχος. Τα κτήρια στα οποία ζουν οι κάτοικοι είναι διάφανα παραλληλεπίπεδα φτιαγμένα ομοίως από γυαλί.
Οι αριθμοποιημένοι πολίτες, για να ικανοποιήσουν τις σεξουαλικές τους ανάγκες, προμηθεύονται ένα «ροζ κουπόνι», το οποίο δίνουν στον υπάλληλο της αρμόδιας υπηρεσίας και παίρνουν ένα πιστοποιητικό που τους παρέχει το δικαίωμα να χαμηλώσουν τις γρίλιες του γυάλινου διαμερίσματός τους, ένα δικαίωμα το οποίο ασκούν μόνο κατά τις «Σεξουαλικές Ημέρες»!1
Έχοντας βιώσει την δυστοπική κτηνωδία των δύο λοκντάουν, κατά την διάρκεια των οποίων έπρεπε να συμπληρώνουμε και να φέρουμε μαζί μας χειρόγραφες αυτοβεβαιώσεις ή να στέλνουμε SMS στις κρατικές αρχές, τα «ροζ κουπόνια» που οραματίσθηκε ο Ζαμιάτιν αποτελούν ίσως μια μελλοντική, αναβαθμισμένη πίστα εξευτελισμού του ανθρώπου.
Είθε και αυτή η ομιλία να συμβάλει στην αφύπνιση των Ελλήνων πολιτών, οι οποίοι είναι επιτακτική ανάγκη να κατανοήσουν ότι ζούμε περικυκλωμένοι από προδότες, προσκυνημένους στην μισάνθρωπη Νέα Τάξη Πραγμάτων, και πανέτοιμους να μας παραδώσουν στο στόμα του ανθρωποβόρου θηρίου.
Λίγες σκέψεις με αφορμή την αναφορά στα τελευταία βίντεο κλάμπ που έχουν απομείνει. Διάβαζα πρόσφατα τη συνέντευξη του ιδιοκτήτη ενός απο αυτά. Ανέφερε οτι ο μεγαλύτερος φόβος του είναι να μη χτυπήσει το κινητό του πελάτη όσο βρίσκεται στο βίντεο κλαμπ και να μην του πει όποιος τον έχει καλέσει “Ακόμη σε βίντεο κλαμπ πηγαίνεις;” Βλέπουμε εδώ ξεκάθαρα ένα παράδειγμα του κομφορμισμού που πυροδοτείται απο το φόβο κάθε ανθρώπου μήπως διαφέρει απο τους ανθρώπους του κοινωνικού περιβάλλοντος του. Σύμφωνα με τον ψυχολόγο Μίλγκραμ ο κομφορμισμός οδηγεί στη συμμόρφωση σε σιωπηρή και όχι ρητή εντολή για αυτό ο άνθρωπος νομίζει οτι πράττει εθελοντικά. Η νέα τάξη πραγμάτων χρησιμοποιεί τον κομφορμισμό για να ωθεί τον κόσμο να αποδέχετα και να υιοθετεί γρήγορα κάθε νέα τεχνολογική εξέλιξη.
Η κατάργηση των βιντεοκλάμπ και η επικράτηση του streaming απο πλατφόρμες (γρήγορα, εύκολα και ασφαλώς κι εδώ) οδηγεί στον ευκολότερο έλεγχο των ταινιών που είναι διαθέσιμες στο κοινό και στην εξαφάνιση ταινιών που δεν είναι αρεστές. (Ειρήσθω εν παρόδω μια παλιά ταινία που έχει ως θέμα της την αριθμοποίηση του ανθρώπου είναι “Οι Αριθμημένοι” του Τάσου Ψαρρά).
Τώρα τελευταία όταν προβάλλονται κλασικές ταινίες του κινηματογράφου στην αρχή τους εμφανίζεται μια καρτέλα (disclaimer) που μας ενημερώνει οτι η εταιρία που έχει τα δικαιώματα της ταινίας δε συμφωνεί με όσα απεικονίζονται σε αυτή που αποτελούν προκαταλήψεις παρελθουσών εποχών. Είναι ένα άλλο δείγμα τόσο της βρεφοποίησης καθώς θεωρεί οτι ο κάθε θεατής δεν έχει την κριτική ικανότητα να αξιολογήσει μόνος του αυτά που βλέπει, όσο και του ανάποδου κόσμου καθώς οι παλιές ταινίες ήταν απείρως πιο αθώες απο τις σημερινές και με μηδαμινή απεικόνιση βίας. Δε θα αργήσει η εποχή που η “πολιτική ορθότητα” θα απαιτήσει να αποσυρθούν εντελώς απο την κυκλοφορία οι παλιές ταινίες δήθεν για να μην αναπαράγουν τις προκαταλήψεις του παρελθόντος, στην πραγματικότητα για να μην υπάρχει τίποτα που θα θυμίζει στις νέες γενιές την εποχή που ο άνθρωπος ζούσε ελεύθερος.