Ελλάδα 2.0 – ΕΟΠΥΥ μηδέν εις το πηλίκον

Γράφει ο Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης

---

Παραμονή Πρωτοχρονιάς σήμερα και, σε αντίθεση με κάποιους «τυχερούς» που αλωνίζουν στα καταστήματα, για να κάνουν δώρα στον εαυτό τους ή σε συγγενείς, φίλους και γνωστούς τους, κάποιοι άλλοι άρχισαν να μπαινοβγαίνουν στα νοσοκομεία και να τριγυρνούν σαν την άδικη κατάρα στους δρόμους της Αθήνας, προκειμένου να βρουν τα απαραίτητα φάρμακα.

Κάποια από αυτά, ο δύσμοιρος πολίτης μπορεί να τα προμηθευτεί μόνο από φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ, αλλά αγνοεί ότι στις 31 Δεκεμβρίου γίνεται η περίφημη απογραφή, αφού μέχρι πρότινος δεν είχε χρειαστεί την τελευταία ημέρα του χρόνου να αποδυθεί σε αγχωμένο φαρμακοσαφάρι.

Έτσι, ένα κράμα απογοήτευσης και φόβου ότι μπορεί να μη βρει τα συνταγογραφημένα «αντίδοτα», που πρέπει να αναλωθούν άμεσα, κατακλύζει το πρόσωπό του, καθώς αντικρίζει ένα λευκό χαρτί Α4, πάνω στο οποίο έχει εκτυπωθεί η «ανάλγητη χυλόπιτα» του ΕΟΠΥΥ.

Η διαπίστωση ότι τα κακά μαντάτα έχουν πληκτρολογηθεί με την γραμματοσειρά Calibri, δηλ. εκείνη την γραμματοσειρά που προσφέει το word ως προεπιλογή, μαρτυρά την διεκπεραιωτική διάθεση που είχε ο εκτελεστής της υποχρέωσης να ενημερώσει το κοινό για το κατέβασμα των ρολών του φαρμακείου. Αυτό που τον ενδιέφερε πρωτίστως, αν όχι αποκλειστικώς, ήταν να γράψει το μήνυμα όπως-όπως. Φυσικά, το αίτημα της καλαισθησίας μόνο θυμηδία μπορεί να προκαλεί σε υπαλλήλους που έχουν το μυαλό τους στο πώς θα απολαύσουν το «θείο δώρο» της απογραφής την τελευταία ημέρα του χρόνου:

ΤΡΙΤΗ 31 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2024

ΑΠΟΓΡΑΦΗ

ΓΙΑ ΕΚΤΑΤΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ:

ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ ΕΟΠΥΥ ΡΕΝΤΗ

Πειραιώς 167, Πειραιάς,

ΤΗΛ: 2104826510, 2104815411

Όποιος έχει μελετήσει την σαδιστική ροπή της ελληνικής γραφειοκρατίας δεν πρέπει να εκπλήσσεται που κανένα από τα δύο τηλέφωνα δεν οδηγούν στην σύνδεση του καλούντος με την σωτήρια δημοσιοϋπαλληλική φωνή, η οποία θα του έλεγε τα ευχάριστα νέα, δηλ. ότι το φαρμακείο ΕΟΠΥΥ Ρέντη θα είναι ανοιχτό για περίπου μία ώρα ακόμη. Η ατυχής κλήση πραγματοποιήθηκε στις 13.30. Επειδή, σύμφωνα με τα λεγόμενα κάποιου γνώστη της καταστάσεως, το εν λόγω φαρμακείο, λογικά, θα παρέμενε ανοιχτό μέχρι τις 15.00, ο αποκαρδιωμένος φαρμακοκομιστής καβάλησε πάραυτα την μηχανή του και μάρσαρε για την οδό Πειραιώς 167.

Όταν έφθασε στο σημείο όπου πάνω σε ένα σκουριασμένο απομεινάρι κολώνας ήταν χαραγμένος με ξεθωριασμένη κόκκινη μπογιά ο «μαγικός» αριθμός 167, άρχισε να αμφιβάλλει κατά πόσον είχε αφιχθεί στο σωστό σημείο. Ρίχνοντας ένα βλέμμα στα δεξιά του, σκόνταψε πάνω σε μια επίσης σκουριασμένη καγκελόπορτα βρομισμένη με γκράφιτι, η οποία έμοιαζε κλειδωμένη.

Πεπεισμένος ότι αυτό που έβλεπε ήταν ένα εγκαταλελειμμένο κτήριο του Ιδρύματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ο φαρμακοκομιστής ξανακαβαλά την μηχανή του και, αφού προχωρεί μερικά μέτρα, ενεργοποιεί το GPS, το οποίο τον καθοδηγεί στον επιθυμητό προορισμό μέσα από κάποια στενά, που τελικώς τον φέρνουν ξανά στο ίδιο σημείο.

Η πεπλανημένη, αρχική εντύπωσή του διαλύθηκε, μόλις είδε την πόρτα να έχει ανοίξει και να βγαίνουν από μέσα κάποια αυτοκίνητα. Ένας από τους οδηγούς τού επιβεβαίωσε ότι εκεί βρίσκεται (ορθότερα: κρύβεται) το φαρμακείο ΕΟΠΥΥ Ρέντη. Ακολουθώντας δύο άτομα που κρατούσαν στα χέρια τους εκτυπωμένες συνταγογραφήσεις, κατέληξε στο πίσω μέρος του κτηρίου, όπου ένας συμπαθητικός και ευγενικός κύριος έκανε νόημα να περάσουν μέσα οι επισκέπτες, ανακοινώνοντάς τους ότι, μετά από αυτούς, η πόρτα κλείνει.

Ο αυτήν την φορά τυχερός φαρμακοκομιστής χτύπησε την πόρτα της κυρίας που θα τον προμήθευε με τα απαραίτητα αντίδοτα, για να ακούσει, λίγα λεπτά μετά, την δυσάρεστη είδηση, ότι τα συνταγογραφημένα φάρμακα δεν είναι διαθέσιμα, γι’ αυτό θα πρέπει να αναζητηθούν σε άλλο φαρμακείο, μόλις ανοίξουν ξανά τα άλλα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ.

Επειδή η συρόμενη καγκελόπορτα είχε πάλι κλείσει, ένας άλλος συμπαθητικός, ευγενικός αλλά και λαλίστατος υπάλληλος της φαρμακαποθήκης συνόδευσε προς την έξοδο τον κακότυχο φαρμακοκομιστή, ο οποίος δεν μπόρεσε να αντισταθεί στον πειρασμό και τόλμησε το ακόλουθο σχόλιο:

– Συγγνώμη, αλλά τι χάλι είναι αυτό; Δεν μπορούσα να φανταστώ ποτέ ότι το φαρμακείο ΕΟΠΥΥ Ρέντη στεγάζεται σε έναν τέτοιον χώρο που θυμίζει κτήριο βομβαδισμένης πόλης. Κατά τ’ άλλα έχουμε Ελλάδα 2.0!

– Και πού να δεις τα βράδια τι πάρτυ κάνουν οι κατσαρίδες και οι αρουραίοι. Έχω βγάλει βίντεο!

– Μη μου πείτε ότι τρώνε και τα φάρμακα…

– Κι απ’ αυτά τρώνε!

Η τριτοκοσμική εικόνα του ΕΟΠΥΥ Ρέντη συμπληρώθηκε από δύο ταμπέλες, πάνω στις οποίες είχε γραφτεί με το χέρι κάποιου «μερακλή» υπαλλήλου η πολύτιμη οδηγία προς ναυτιλομένους:

ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ ΣΤΟ ΠΙΣΩ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΚΤΙΡΙΟΥ

Βγαίνοντας έξω από την καγκελόπορτα, η οποία ξανακλειδώθηκε, ο αποκαρδιωμένος φαρμακοκομιστής φρόντισε να απαθανατίσει τα τεκμήρια της ξεφτίλας και, προπάντων, της κοροϊδίας που υφίσταται ο ελληνικός λαός από τους κάθε λογής πολιτικούς εμπαίκτες, Μητσοτάκηδες, Γεωργιάδηδες και ΣΙΑ, αναφορικά με την Ελλάδα 2.0, μια αποπροσανατολιστική-προπαγανδιστική ετικέτα που στον ανάποδο κόσμο σημαίνει: ΕΟΠΥΥ μηδέν εις το πηλίκον!

Καθώς ο φαρμακοκομιστής της ιστορίας μας άρχισε να κρατά κάποιες σημειώσεις, οι οποίες θα μετασχηματίζονταν λίγες ώρες αργότερα στο παρόν κείμενο, άρχισαν να προσέρχονται ασθμαίνοντες στο επίμαχο σημείο κι άλλοι πολίτες, οι οποίοι στέκονταν σαστισμένοι μπροστά στο ασύλληπτο θέαμα:

Είναι δυνατόν να στεγάζεται εδώ το φαρμακείο ΕΟΠΥΥ;

Ο γράφων φαρμακοκομιστής, κάτοχος πλέον του φοβερού μυστικού των βραδινών επισκέψεων από το ντουέτο των κατσαρίδων και των αρουραίων, έσπευσε να επιβεβαιώσει στους αμήχανους συμπολίτες του την ταυτότητα του κτηρίου. Μία εξ αυτών είχε διάθεση για διάλογο με τον διαφωτιστή της, όταν αυτός της είπε:

– Αυτή είναι η Ελλάδα του Μητσοτάκη και του Γεωργιάδη, που υπερηφανεύονται ξεδιάντροπα για τα κατορθώματά τους στο σύστημα της υγείας. Τέτοια διαχρονική κοροϊδία αποκλείεται να έχει υποστεί άλλος λαός. Ανεβοκατεβαίνουν, επί έναν αιώνα και πλέον, πάνω-κάτω 10 οικογένειες, οι οποίες θεωρούν την Ελλάδα ιδιοκτησία τους και τον λαό ηλίθιο που τους πιστεύει, ψηφίζοντάς τους ξανά και ξανά.

– Και πώς θα σταματήσει αυτό το «αίσχος εις το διηνεκές», ρωτά η μεσόκοπή κυρία.

– Ίσως πρέπει να ξεπηδήσει μέσα από τον λαό κάποιος που δεν θα είναι πολιτικός, του απαντά ο φραμακοκομιστής.

– Και θα τον αφήσουν;, αναρωτήθηκε εκείνη.

– Μόνο αν το επιτρέψει ο Ύψιστος, της ανταπαντά εκείνος.

Κι όμως, σε αυτό το φαινομενικά εγκαταλελειμένο κτήριο με τις χειρόγραφες ταμπέλες, τα σκουριασμένα κάγκελα και τους νυκτερινούς επισκέπτες του ζωικού βασιλείου, ο φαρμακοκομιστής εντόπισε πάνω στην πόρτα της εισόδου του φαρμακείου ένα κολλημένο χαρτί με την φωτογραφία της Άννας Συνοδινού και το σύντομο κείμενο από μια δήλωσή της με τίτλο:

Το υπέρτατο φάρμακο της Άννας Συνοδινού!

«… Όταν ήμουν στην κορυφή της καριέρας μου, με επισκέφτηκε η επάρατη νόσος του καρκίνου.

Η ζωή μου ήτσν χειρότερη και από κόλαση.

Πήγα τελικά στην καλύτερη κλινική στην Αγγλία και με εξέτασε ένας γιατρός Εβραίος. Μου είπε δεν έχω κάποιο φάρμακο να σου δώσω.

Το υπέρτατο φάρμακο το έχετε εσείς οι Χριστιανοί στα χέρια σας, οι Ορθόδοξοι, αλλά δεν του δίνετε καθόλου σημασία, είναι εκείνο που τρώτε και πίνετε από ένα κοινό ποτήριο εκεί στους Ναούς που κάνετε την λατρεία σας. Έχω δει πολλά θαυμαστά από αυτό.

Γιατί δεν πας να δοκιμάσεις, είμαι σίγουρος ότι με αυτό θα γίνεις καλά.

Ξαναλέω, ο γιατρός αυτός ήταν Εβραίος. Γύρισα στην Ελλάδα και εξομολογήθηκα σε έναν πνευματικό και με την ευλογία του κοινωνούσα τακτικά. Ο καρκίνος από τις πρώτες φορές που κοινώνησα εξομολογημένη, εξαφανίστηκε και είμαι καλά εδώ και 30 χρόνια».

Σημειωτέον ότι η Άννα Συνοδινού είχε εκλεγεί επανειλημμένως βουλευτής (σε φεμινιστική διατύπωση: βουλεύτρια) με την κυβέρνηση της Νέας Δικτατορίας (1974, 1977 , 1981, 1985, 1989) και δημοτική σύμβουλος Αθηναίων το 1987-1989 με τον συνδυασμό «Νέα Εποχή» του Μιλτιάδη Έβερτ, από τον οποίο απεχώρησε όταν συνειδητοποίησε ότι η επιλογή του ονόματος «Νέα Εποχή» κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν. Η Συνοδινού είχε καταλάβει το νεοταξίτικο-ανθελληνικό παιχνίδι που παιζόταν ήδη από την εποχή της «Νέας Εποχής» του Έβερτ, αλλά δυστυχώς δεν βρήκε ευήκοα ώτα.

Είθε μέσα στο 2025 να πολλαπλασιασθούν οι αφυπνισμένοι πολίτες για να καταλάβουν ποιοι Ανθέλληνες σαδιστές μάς κυβερνούν!