Ρετρό 11.0: Ιατρικός κολεκτιβισμός εναντίον εσωτερικής αστυνομίας

Ζαν Αμπυρζέ, Δύναμη και αδυναμία. Οι μεταμορφώσεις της Ιατρικής και του ανθρώπου (1973)

Γράφει ο Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης, τέως Αναπληρωτής Καθηγητής Νομικής Σχολής Δ.Π.Θ.

“Αν θέλουμε ν’ αποφύγουμε τις επιδημίες της χολέρας, πρέπει ν’ αναγκάσουμε κάθε άτομο να εμβολιαστεί, λιγότερο για το προσωπικό του συμφέρον και περισσότερο για το συμφέρον της κοινότητας”

Ζαν Αμπυρζέ, 1973

Προ κορωνοϊού, καθήκον του ιατρού ήταν να πράξει κατά δύναμιν και να θεραπεύσει τον ασθενή από τους πόνους του. Εν τούτοις, το καθήκον αυτό έβρισκε τα όριά του στο συνταγματικής περιωπής δικαίωμα του ελεύθερου αυτοκαθορισμού του ανθρώπου, δηλαδή στο δικαίωμά του να ορίζει το σώμα του. Επομένως, η αυτογνώμων θεραπευτική αντιμετώπιση, χωρίς ή παρά την (αντίθετη) βούληση ενός ικανού να λαμβάνει αποφάσεις ασθενούς, ήταν ανεπίτρεπτη.

Ούτως εχόντων των πραγμάτων, η παλαιότερη εικόνα του ντυμένου στα λευκά ημίθεου γιατρού ανήκε επί έναν και πλέον αιώνα στο παρελθόν. Την τελευταία λέξη για τη διαχείριση του σώματός του την είχε πάντοτε ο ίδιος ο ασθενής, εφόσον βεβαίως η παροχή ή μη της συναινέσεώς του στηριζότ…