Τιμώντας (και ευχαριστώντας) τον Αρχάγγελο Μιχαήλ

Ταυτοχρόνως: Η εν Μυτιλήνη ομιλία της 7ης Σεπτεμβρίου 2024 με θέμα «Προσωπικός αριθμός: Το ελευθεροκτόνο εργαλείο του ανάποδου κόσμου μας»

Αντιγράφει και αναρτά ο Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης

---

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Ο Ευάγγελος Δεληδήμος¹ ενημερώνει τον αναγνώστη ότι «εκ των βιβλίων των λογίων του ΙΣΤ΄ αιώνος εκείνο το οποίον εγνώρισε την μεγαλυτέραν διάδοσιν και επηρέασε περισσότερον παντός άλλου την πνευματικήν ανάπτυξιν των υποδούλων είναι αναμφιβόλως ο “Θησαυρός” του Θεσσαλονικέως κληρικού Δαμασκηνού του Στουδίτου, του οποίου η παρούσα έκδοσος εν τω β΄ ημίσει του Κ΄ αιώνος δεικνύει ότι εξακολουθεί και σήμερον να είναι αγαπητός εις τον ορθόδοξον λαόν παρά το πλήθος των άλλων συγχρόνων χριστιανικών εντύπων».

«Ο Δαμασκηνός εγεννήθη εν Θεσσαλονίκη, πιθανώτατα κατά τας αρχάς του ΙΣΤ΄ αιώνος, και έφερεν ίσως κατά κόσμον το όνομα του πολιούχου της πατρίδος του μεγαλομάρτυρος Δημητρίου (ως υποθέτει ο Μ.Ι. Γεδεών). Εδιδάχθη την αρχαίαν ελληνικήν εν τη αυτόθι, ως ανεφέρθη, υφισταμένη ελληνική [Πατριαρχική] σχολή, κατόπιν δε μετέβη εις Κωνσταντινούπολιν διά να παρακολουθήση τα μαθήματα του επιφανούς διδασκάλου της πατριαρχικής σχολής Μεγάλου Ρήτορος Θεοφάνους Ελεαβούλκου. Υπήρξεν εκ των αρίστων μαθητών του Θεοφάνους, ως αναφέρεται εν τω Χρονογράφω του Δωροθέου (μάλλον Ιεροθέου) Μονεμβασίας. […] Εν Κωνσταντινουπόλει εκάρη μοναχός, λαβών το όνομα Δαμασκηνός και το προσωνύμιον Στουδίτης, βραδύτερον δε εχειροτονήθη υποδιάκονος. Ως υποδιάκονος εκήρυττε εν Κωνσταντινουπόλει, καρπός δε τη κηρυκτικής του πείρας και των πατερικών του μελετών της περιόδου αυτής είναι το γνωστότατον βιβλίον του “Θησαυρός”, προς έκδοσιν του οποίου φαίνεται ότι μετέβη ο ίδιος εις Βενετίαν, ως συμπεραίνομεν εκ των γραφομένων εν τινι επιστολή του προς Γεώργιον τον Αιτωλόν».

Τον «Θησαυρό» του Δαμασκηνού εδώρησε στον γράφοντα η ηγουμένη της μονής του Αγίου Ραφαήλ Ταβιθά, μετά από σχετική συζήτηση που προέκυψε για τα έσχατα χρόνια στα οποία ζούμε, την επομένη της ημέρας κατά την οποία δόθηκε η ομιλία με τον τίτλο:

«Προσωπικός αριθμός: Το ελευθεροκτόνο εργαλείο του ανάποδου κόσμου μας».

Ενώ ο γράφων αναζητούσε ματαίως εισιτήριο στις αρχές Αυγούστου τ.έ., για να μεταβεί στην Λέσβο και να προσκυνήσει την εικόνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, αίφνης τον κάλεσε τηλεφωνικώς ο ιατρός Ευρυβιάδης Μπαϊραμίδης (με τον οποίο, σημειωτέον, δεν είχε ξαναμιλήσει ποτέ, ούτε τηλεφωνικώς ούτε διά ζώσης), προκειμένου να του προτείνει να μιλήσω προσεχώς στην πλατεία Σπαφούς της Μυτιλήνης για τον Προσωπικό Αριθμό.

Η θαυμαστή αυτή συγκυρία οδήγησε στην πραγματοποίηση της ομιλίας την 7η Σεπτεβρίου 2024, αλλά και σε δύο προσκυνήματα: στην μονή του Αρχαγγέλου Μιχαήλ και σε εκείνη του Αγίου Ραφήλ.

Η εικόνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, την οποία κατασκεύασε ο Γαβριήλ, το δόκιμο καλογεροπαίδι, με αίμα των μοναχών που σφαγιάσθηκαν από τους Σαρακηνούς

H εικόνα αυτή αγιογραφήθηκε προσφάτως, για να δωρηθεί σε μοναστήρι της Ροδόπης

Εκτός από την οικογένεια του ιατρού-νευροχειρουργού Ευρυβιάδη Μπαϊραμίδη, ευχαριστώ εκ βάθους καρδίας και την οικογένεια του ιατρού-ογκολόγου Ηλία Νικολαΐδη για την αξέχαστη φιλοξενία που μου παρείχαν.

Λόγω της σημερινής ημέρας, δημοσιεύονται ευθύς αμέσως κάποια χαρακτηριστικά χωρία από τον «Θησαυρό» του Δαμασκηνού και, στο τέλος, αναρτάται ολόκληρη η ομιλία για τον Προσωπικό Αριθμό (ένα μικρό απόσπασμα είχε δημοσιευθεί, προ ολίγου καιρού, στο παρόν ιστολόγιο μαζί με το κείμενο-ρετρό 48.0²).

Στις σελίδες 245 επ. του «Θησαυρού» είναι καταγεγραμμένος ο Λόγος ΙΗ΄ τη Η΄ Νοεμβρίου αφιερωμένος στους παμμέγιστους Ταξιάρχες Μιχαήλ και Γαβριήλ. Μεταξύ των άλλων δίνεται απάντηση στα ερωτήματα «τι είναι οι άγγελοι», «τι είναι η σύναξις των αγγέλων» και πώς εξέπεσεν ο εωσφόρος. Ειδικότερα:

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ

Ο Άγγελος είναι φύσις νοερά, ήγουν, οπού δεν δύνεται τινάς να την καταλάβη· είναι και αεικίνητος, ήγουν αείποτε κινείται, ωσάν και ο νους του ανθρώπου, οπού ποτέ δεν στέκεται εις ένα τόπον, αμή περιπατεί από τόπον εις τόπον· είναι και αυτεξούσιος ο Άγγελος, ήγουν ο Θεός δεν τον κρατεί εις Άγγελον, αν θέλη να γένη κακός, ότι αν τον εκράτει, ο διάβολος δεν ήθελε γένη διάβολος από Άγγελος, οπού ήταν πρώτα· είναι και ασώματος, ήγουν δεν έχει κορμί ωσάν του ανθρώπου, μηδέ μάκρος έχει, μήτε πλάτος, μήτε βάθος· είναι δε αείποτε υπηρέτης του Θεού και υπηρετεί τον Θεόν εις έργα και εις δοξολογίας· εις έργα μεν, ότι τον στέλλει ο Θεός τον Άγγελον και κάμνει ό,τι τον ορίσει, ή ψυχήν να πάρη, ή Άγιον να υπηρετήση, ή όρασιν να δείξη, ή άλλην τίποτε θεϊκήν υπηρεσίαν να κάμη· εις δοξολογίας δε, ότι υμνεί τον Θεόν και δοξάζει την άπειρόν του δύναμιν· […] έχουσι δε και αθανασίαν οι Άγγελοι, ότι ποτέ δεν αποθνήσκουσι, μήτε φθείρονται, ήγουν χάνονται· ασώματοι δε λέγονται οι Άγγελοι προς το εδικόν μας σώμα, προς δε τον Θεόν ευρίσκονται παχείς και υλικοί και αυτοί· είναι δε και τρεπτοί οι Άγγελοι κατά γνώμην, ήγουν γυρίζουν την γνώμην τους, ωσάν την εγύρισαν μίαν φοράν μόνοι τινές και έγιναν δαίμονες από Άγγελοι· είναι δε φωτεινοί και λαμπροί, έχουν το φως από τον Θεόν και όχι από λόγου τους· δεν έχουν χρείαν γλώσσης ή ακοής, αμή χωρίς λόγον προφορικόν και χωρίς ακοήν αισθητήν καταλαμβάνουσι του Θεού το πρόσταγμα· ή κατά το φως έχουν και την τάξιν της στάσεώς των ή κατά την στάσιν έχουν και το φως· είναι δε και περιγραπτοί οι Άγγελοι· ήγουν, όταν είναι εις τον ουρανόν, εις την γην δεν είναι· όταν είναι εις την γην, εις τον ουρανόν δεν είναι· δεν τους κρατεί δε μήτε θύρα μήτε τοίχος μήτε κλειονία μήτε φραγμός μήτε βούλλα μήτε άλλο τίποτες· έχουσι δε τον αγιασμόν και φωτισμόν εκ του Πνεύματος του αγίου· δεν ηξεύρει δε τινάς πώς είναι η φύσις τους, όμοιοι είναι όλοι, ή άλλοι μικρότεροι και άλλοι μεγαλήτεροι· μόνον ο Θεός οπού τους έπλασε τους γινώσκει· είναι δε δυνατοί και έτοιμοι εις τον ορισμόν του Θεού· κάστρη και χώραις και τόπους και Εκκλησίας επιτηρούν και φυλάττουσι και βοηθούσι· και κάθε Χριστιανός, καν αμαρτωλός, καν δίκαιος, έχει Άγγελον φύλακα, τα δε άλλα έθνη όλα από ένα Άγγελον έχουσι· πόσοι να είναι εις μέτρον, κανείς δεν το είπε, μηδέ το ήξευρε· καλά αν και ο Προφήτης Δανιήλ λέγει, χίλιαι χιλιάδες και μύριαι μυριάδες, αμή μηδέ αυτός είπε την ποσότητα όλην των Αγγέλων· έχουσι δε χάριν εκ Θεού να σχηματίζωνται εις είτι σχήμα τούς ορίση ο Θεός. Τα εννέα γουν ουράνια Τάγματα εις τρεις τάξεις μοιράζονται, από τρία· και πρώτη μεν τάξις είναι των εξαπτερύγων Σεραφίμ, των πολυομμάτων Χερουβίμ και των αγιωτάτων Θρόνων· Δευτέρα τάξις είναι των Κυριοτήτων, των Δυνάμεων και των Εξουσιών· Τρίτη δε είναι των Αρχών, των Αρχαγγέλων και των Αγγέλων. Λέγει δε και ο Θεολόγος Γρηγόριος εις τον λόγον των Χριστουγέννων, ότι πριν του ουρανού και της γης και του Αδάμ, έκτισεν ο Θεός τους Αγγέλους. Το δε, Άγγελος, όνομα θέλει να ειπή κοινώς μηνυτής, ήγουν πως ο Άγγελος μηνύει τον ορισμόν του Θεού, διά τούτο τον ωνόμασαν Άγγελον, ωσάν να ειπής μαντατοφόρον.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΑΞΙΣ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ

Πρέπον δε είναι να ειπώ διατί εορτάζομεν σήμερον την σύναξιν των Αρχαγγέλων και τι θέλει να ειπή σύναξις. Σύναξις θέλει να ειπή μάζωξις· τι δε είναι η μάζωξις των Αγγέλων, ακούσατε:

Ο Θεός εις την αρχήν, όταν έκαμε τους Αγγέλους τους άφησεν εις την εξουσίαν τους· ένας γουν από τους Αγγέλους, ο λεγόμενος Εωσφόρος, πρώτους εις τους Αγγέλους, και αφέντης καμωμένος από του Θεού εις ένα Αγγελικόν Τάγμα, υπερηφανεύθη, και είπεν να βάλη τον θρόνον του επάνωθεν του Θεού, και παρευθύς μόνον ότι το εσυλλογίσθη, έπεσε κάτω εις την άβυσσον της γης, και από Άγγελος οπού ήταν έγεινε διάβολος· και καταπόδι του υπήγεν όλον το τάγμα του· άλλοι μεν έφθασαν έως τον άδην, άλλοι απόμειναν εις το νερόν, άλλοι εις τον αέρα, αυτοί οπού λέγονται εναέρια τελώνια των ψυχών. Τότε γουν όταν εσχίσθη ο ουρανός και έπιπτον οι δαίμονες, εσυνάχθησαν τα Τάγματα όλα του ουρανού και ο αρχιστράτηγος Μιχαήλ εστάθη τότε εις το μέσον τους και είπε· Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβον Θεού· και παρευθύς κατά πώς ευρέθη πας ένας, έτζι εστάθη. Αυτήν γουν την ημέραν εορτάζομεν σήμερον οι Χριστιανοί, όχι ότι πώς εξέπεσεν ο διάβολος, αλλά ότι σήμερον έγεινεν η σύστασις των Αγγέλων και η μάζωξις.

ΠΩΣ ΕΞΕΠΕΣΕΝ Ο ΕΩΣΦΟΡΟΣ

Δι’ αυτόν τον Εωσφόρον λέγει και ο Προφήτης Δαυίδ εις το ψαλτήριον. Υμείς δε ως άνθρωποι αποθνήσκετε και ως είς των αρχόντων πίπτετε· διότι και αυτός άρχων ήτον του αγγελικού τάγματος· αλλά επειδή υπερηφανεύθη, διά τούτο και εξέπεσεν. Ο Προφήτης δε Ησαΐας λέγει δι’ αυτόν ούτω. Πώς εξέπεσεν εκ του ουρανού ο Εωσφόρος ο πρωί ανατέλλων; Συνετρίβη εις την γην ο αποστέλλων προς πάντα τα έθνη; Συ είπας εν τη διανοία σου. Εις τον ουρανόν αναβήσομαι, επάνω των αστέρων του ουρανού θήσω τον θρόνον μου και έσομαι όμοιος τω Υψίστω, νυν δε εις τον άδην κάθεται και εις τα θεμέλια της γης. Και ο Κύριος εις το κατά Λουκάν Ευαγγέλιον λέγει. Εθεώρουν τον Σατανάν ως αστραπήν εκ του ουρανού πεσόντα. Διά ταύτην γουν την αιτίαν εορτάζομεν σήμερον την σύναξιν των Αγγέλων.

Η ΕΝ ΜΥΤΙΛΗΝΗ ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ 7ΗΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΑΡΙΘΜΟ

Σκοπός της αναρτώμενης ομιλίας είναι να ανακτήσουν οι Νεοέλληνες την χαμένη μνήμη τους ή, για όσους λόγω ηλικίας δεν την διαθέτουν, να την αποκτήσουν, ούτως ώστε να κατανοήσουν πλήρως το μέγεθος της κοροϊδίας και της ανθελληνικής συνομωσίας που εξυφαίνεται σε βάρος τους από τους εμπαίκτες δικτατορίσκους της Νέας Τάξης Πραγμάτων, οι οποίοι, μιμούμενοι τον εκπεσόντα Εωσφόρο και το τάγμα που τον ακολούθησε, προσπαθούν να αναποδογυρίσουν την πραγματικότητα, μετατρέποντας το οργουελικό μαύρο του Προσωπικού Αριθμού στο παραπλανητικά λευκό του σατανικού τριπτύχου «Γρήγορα – Εύκολα – Σίγουρα».

Κατά τα προεκτεθέντα στον «Θησαυρό» του Δαμασκηνού, ο ανάποδος κόσμος ξεκινά με την πτώση του Εωσφόρου: εκπίπτοντας από τον ουρανό στην γη, από άρχοντας του Φωτός έγινε άρχοντας του Σκότους. Κι από αρχάγγελος έγινε διάβολος.

Εν συνεχεία, μεταμορφωμένος σε όφιν, αναποδογύρισε, αντέστρεψε και διέστρεψε την πραγματικότητα, λέγοντας στους πρωτοπλάστους ότι η εκ Θεού απαγόρευση περί του δένδρου της γνώσεως δεν στόχευε στην αποτροπή της θνητότητας, αλλά στην αποτροπή της θεοποίησής τους· άρα, υποτίθεται ότι η απαγόρευση δεν είχε τεθεί για την προστασία του ανθρώπου, αλλά για την προστασία του ίδιου του Δημιουργού του!³

Έτσι, ο διάβολος είναι πατέρας όχι μόνο του ανάποδου κόσμου, αλλά και της προπαγάνδας.

Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου!

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Την ώρα που γράφονταν οι παραπάνω γραμμές πληροφορήθηκα ότι εκοιμήθη ο εκ Κομοτηνής επιστήθιος φίλος μου Χρήστος Τεπελής. Αφιερώνω στην μνήμη του την ομιλία της Μυτιλήνης.

1. Εκδ. οίκ. Βασ. Ρηγοπούλου, Θεσσαλονίκη 1983, σελ. 4.

2. «Αχ, σε έχασα, παιδί μου»: Η ολίγον κατ' ολίγον άλωση του ελληνορθόδοξου πνεύματος

3. Βλ. και:

Προσδοκώντας Ανάσταση και όχι 4η Βιομηχανική Επανάσταση